Bir anda Augustus, "Ölümden sonra hayata inanıyor musun ?" diye soruverdi.
"Sonsuzluk yanlış bir kavram bence," diye yanıt verdim.
Sırıttı. "Sensin yanlış kavram."
Dr. Louis Creed ve ailesi Kuzey Ludlow'da bir eve taşınırlar. Sessiz, huzurlu ve doğayla iç içe bir kasabadır burası. Asfalttan geçen koca koca Orinco kamyonları dışında. Belki kamyonların orada olmalarının başka nedenleri vardı...
Kızı Ellie'nin çok sevdiği kedisine bir kamyon çarpar ve kedi ölür. Ellie ise bu ölümden habersizdir; çünkü annesi ve kardeşi Gage ile birlikte Chicago'da büyükbabasının yanındadır.
Komşuları Jud Crandall Ellie'nin kedisini çok sevdiğini bilir ve kediyi hayvan mezarlığına gömmeye giderler. Hayvan mezarlığının ötesindeki mezarlığa...
Ailesi Chiago'dan döndüğünde Ellie'nin ilk işi kedisini kucaklamak oldu.Sıkı sıkı sarıldı kedisine ve bol bol öptü. Sonra birden kucağından attı kediyi. Eskisi gibi değildi ve tuhaf kokuyordu kedisi. Toprak gibi...
Aylar sonra Gage koca bir Orinco kamyonun altında feci bir şekilde can verir.
AMA LOUİS'İN OĞLUNU GENÇ YAŞTA KAYBETMEYE HİÇ NİYETİ YOKTUR!
ŞİİR KERE ŞİİR HEP ACI EDER
Acılar yeniden filiz verdi\yeniden yağmur yağdı toprağa
annem yeniden dirildi\ gördüm
yeniden kurum tutmuş toprakla sıvadım yüzümü
benim için budur
bahar budur ve söz burada kesilmezse
bileklerimden akar kelimeler
belki beni biraz daha\ biraz daha ve biraz daha uyutur
budur işte anlayamadığım
çünkü kelimeler nasıl
Erdal ..
Mamak Askeri Cezaevi'nde idam hükümlüsü bir gencin, Erdal Eren'in son fotoğraflarını çekmiştim yıllar önce.
Yarım saat kadar yanında kalıp, koşullar elverdiğince konuşup, yaklaşık 2 'makara' fotoğraflayıp ayrılmıştım oradan.
Deklanşöre son defa basıp, parmaklıklar arasından 'sessiz sitemsiz' bakışını dondurduğum o günün gece yarısında
Romain Gary: Dünya çapında tanınan bir yazardı. Eski eşi jean seberg'de tutkuyla bağlıydı.Eşinin ölümden bir yıl sonra 65 yaşında Paris'te yaşamına son verdi. Ardından bıraktığı notta 'çok eğlendim. hoşçakalın ve teşekkürler' yazıyordu.
Ve bugünlük son ileti :)
''Pekala. Bizden sonra balonlar uçacaklar, ceketlerin modası değişecek...Belki de altıncı hissi bulup geliştirecekler. Ama hayat o eziyetli, o esrar dolu, mutlu hayat, yine eskisi gibi kalacak. İnsan bin yıl sonra da yine hep öyle içini çekerek: ''Ah yaşamak ne zor!'' deyip duracak, bununla birlikte yine, tıpkı şimdiki gibi ölümden korkacak, onu istemeyecek!''
''Ölümden sonra insanların benimle hiçbir alışverişi kalmıyordu. Hatta bunu düşünmenin bile acı olduğunu söyleyemezdim. Aslında, insanın eninde sonunda alışmayacağı hiçbir düşünce yoktur.''
Sayfa 105Kitabı okudu
Ölümden korktuğum yok, sɑdece bɑşımɑ geldiği sırɑdɑ orɑdɑ bulunmɑk istemiyorum. Bir şey dɑhɑ. Ölümden sonrɑ yɑşɑm vɑrsɑ ve hepimiz ɑynı yerde buluşɑcɑksɑk beni ɑrɑmɑyın, ben sizi ɑrɑrım.
Tek tesellim, ölümden sonra hiçlik ümidiydi, orada tekrar yaşamak düşüncesi içime korku salıyor, beni hasta ediyordu. Ben ki henüz yaşadığım dünyaya bile alışmamışım, bir başka dünya neyime yarardı benim?
Kör Baykuş, S. Hidayet
Hastalık, yaşlılık ve ölümü hiç görmemiş ve onların ne olduğunu bilmeyen genç, mutlu prens Sakya-Muni, bir gezinti sırasında görünüşü perişan, dişleri dökülmüş, salyaları
akan bir ihtiyara rastlar. O zamana kadar ihtiyarlığın ne olduğunu bilmeyen prens, şaşkınlık içinde arabacısına bunun ne olduğunu, adamın nasıl olup da bu acınası ve itici hale
Sayfa 70Kitabı okudu
En ufak bir yolculukta dahi haritasız yola çıkmazken, ölümden sonra bizleri bekleyen sonsuz yol için hangi haritayı saklıyorsunuz cebinizde?
Sayfa 46Kitabı okudu
Otuzbeşime bastım geçen hafta...
İlk Yarı bitti: Hayat : 1 ... Ben : 0 ...
Ama belliydi böyle olacağı... Nicedir başlamıştı belirtiler: Yolda çocuklar "Amca şu topu atıversene" seslendiklerinde kuşkulanmıştım ilkin... Sonra saçlarımdaki beyaz teller tescilledi yarı yolun ufukta göründüğünü...
Baktım lise fotoğrafları sararmış, sınıf arkadaşlarım yaşlanmış. Eş dost sohbetlerinde sağlık ve çocuk konuşulur olmuş... Seyahat ve aşk yerine... Gök gibi gürlemeye alışkın müzik setimin ses düğmesini kısar olmuşum, içerideki uçurtmanın ipini çekercesine...
"Bizim zamanımızda" diye başlayan nutuklar atmaya başlamışım mezuniyet törenlerinde - Hayret! Daha dün değil miydi benimkisi? - Yıllar yılı dudak büktüğüm "Ölümden sonra hayat masallarını"na kulak kabartmaya başlamışım gizliden gizliye...
İple çektiğim haziranlara sırt çevirmişim... Yaşamın orta sahasına girmişim... İrkilmişim...