Yazgıyı Kabullenmek Üzerine
"Tanrı'yı ya da insanları suçlamamak; yaşanan olaylar karşısında üzüntüye kapılmamak; ölümü iyilik ve soylulukla beklemek; yapılması gereken neyse onu yapmak: Hekimin söylediklerinden korkuya kapılmamak; 'İyiye gidiyorsun.' Dediği zamanda çok sevinmemek. (çünkü) Bu sözün için iyi olan yanı ne? Sağlıklı olduğun zamanlarda sağlığın senin için
Sayfa 360 - Şule YayınlarıKitabı okudu
Ölüm ve yaşam karşılıklı bağımlıdır: Ölüm her ne kadar bizi yok ediyor olsa da ölüm fikri bizi kurtarır. Ölümü kabullenmek, yaşama bir acılık hissi karar, yaşam perspektifini kökten değiştirir ve kişiyi dikkat dağınıklıkları, bastırma ve gereksiz endişelerle dolu bir yaşam modundan daha sahici bir yaşam moduna taşır.
Sayfa 220Kitabı okudu
Yanlış bir şekilde, vahşi doğanın en derin ve temel boyutlarından birinin çarpık bir biçimini kabullenmek üzere eğitiliyoruz. Bize, ölümü her zaman daha fazla ölümün izlediği öğretildi. Hayır, bu doğru değil, ölüm her zaman yeni hayatın kuluçkasına yatmaktadır. Varoluş,kemiklere kadar parçalandığı zaman bile.
Sayfa 154 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Usul usul ölmek, vakti gelince gömüldüğün yerde uyanmak, ölümü kabullenmek ve mezarlığın diğer sakinleriyle tanışmak her zaman daha kolaydır.
Sayfa 17 - Bayan OwensKitabı okudu
Kesin konuşmak gerekirse, doğma, kitleden kopma, bağımlılığın yerini karar verme yetisine bırakması süreci, yaşamın her safhasında bireyin karar verme mekanizmasını etkiler; hatta; ölüm döşeğinde bile bireyin karşı karşıya kaldığı konu budur. Ölümü cesurca kabullenmek, tekrar bütünden kopma, bir kez daha tek başına kalmayı öğrenmek değil de
nedir?
Sayfa 114Kitabı okudu
“Sen bir cenazenin iki farklı hali gibisin Mithat. Yani, yani nasıl anlatsam, kasvetli cenazeler vardır, çoğu öyledir, ama bazısı neşeli olur. Sizde yoktur belki, ama bilirsin işte, bir yerde toplanır, ölen kişinin sevdiği şarkıları dinler, şarap içersin. Önce bir hüzün basar herkesi, ardından hafif hafif gülüşmeler başlar. Mutlu değilsindir ama gülersin. Belki ölümü kabullenmek, onunla barışmak gibi bir şeydir bu yaptığımız, bilemiyorum.”
Her doğum aynı zamanda ölümün habercisidir. Dirinin nefesleri, eceline giden adımlarıdır. Ölüm, geri dönüşü olmayan bir geçit gibidir. Ölüm ürkütücü olsa da bu gerçeği kabullenmek ve her an gözümüzün önünde cereyan eden, neşemizi kaçıran bu hâle hazır olmak önemlidir. Mesele içimizdeki ölümü öldürmektir. O zaman ürkütücü bir şey kalmaz ortada. Necip Fazıl"ın dediği gibi,
“Ölüm güzel şey,
Budur perde ardından haber...
Hiç güzel olmasaydı,
Ölür müydü Peygamber?...”
