"Yaşamı kabullenmek için, ölümü kabullenmek gerek."
Şu bilinen bir gerçektir: Herhangi biri öldükten sonra, onu sevenler şaşkınlığa benzer bir duygu yaşar ve ölümü kabullenemez. Bir hiçliğin, bir soğuk gerçeğin hiç beklenmeyen bir anda gelişini kabullenmek elbette zordur. Bu inanılması çok zor bir durumdur. Birçok insanın "Yalan! Yalan!" diye çığlık attığı görülür.
Sayfa 321 - İskele YayıncılıkKitabı okudu
"Zaten o, çok yaşayanlardan çok görmüştü.
Ölümü kabullenmek için müthiş bir mazeret!"
Ölüm
"Ölümü kabullenmek ve alınan her nefesin sadece bir kere verilebileceğini hatırlamaktır yaşama tat veren."
8. Hikaye Tamamlama Etkinliği
Hikayemiz bu ileti altından yürütülecektir.
Katılımcı sırası ve yorumlar için: #11646309
NigRa
Saat gece yarısını çoktan geçmiş "yarım" diye belirtilen 12.30'u göstermekteydi. Akreple yelkovan iki ayrı uçtaydı, kavuşamayan iki aşık gibi diye düşündü. Sonra aklı yine yarım kavramına kaydı. 24'ün yarısı 12
Yanlış bir şekilde, vahşi doğanın en derin ve temel boyutlarından birinin çarpık bir biçimini kabullenmek üzere eğitiliyoruz. Bize, ölümü her zaman daha fazla ölümün izlediği öğretildi. Hayır, bu doğru değil, ölüm her zaman yeni hayatın kuluçkasına yatmaktadır, varoluş, kemiklere kadar parçalandığı zaman bile.
Sayfa 154Kitabı okudu
Her nefis ölümü tadacak!
Unutabilmek gerek bazen, ağlamadan.
Ne yeni bir aşk avutur bizi, ne de geçmişin izi.
Kabullenmek gerek, bazen yenilgiyi..
Bir hüzün şehri ayırdı bizi ve bu son olmayacak.
Gözyaşıyla beslediği her aşk ölümü tadacak.
...
maNga günü seçtim de bugünü
Ölümü kabullenmek...
İnsan ne kadar görmezden gelirse gelsin, ölüm kendini fark ettirmenin bir yolunu buluyor. Hislerinin arasına, bodrum dairesine sızan su gibi sızıyor.
Sayfa 318Kitabı okudu
Hüzünlü Güz
Dökülen yapraklar
Sonbaharın göz yaşları
Yeşilden kahverengine adım adım dönüşen renk ise
Ömür dediğimiz yasam sürecini betimlemekte
Güneş bile biraz solgun
Sis içinde kaldığı için ışınları
Ben mi
Hem hüzün
Hem sevinç doluyum
Esasında kabullenmek gerekiyor doğumu ve ölümü ...
ÇGEU-BÜŞRAHAN
V’eda
Gerçekliğin içinde veya hayalimde bile değilken neredeyim ben? Ne aradığıma dair herhangi bir fikrim yok. Belki de böylesi iyidir derken o kadar uzaklara düşüyorum ki kendimi labirentin en başında buluyorum. İşte öylesine uzak yaşadığım duruma, öylesine uzak şeylere karşı bir ilgi uyanıyor içimde. Dikkatlice sokulup kulak kabartıyorum. Koyu