O eve hem Nazım Hikmet hem de Alparslan Türkeş gitti
"Nâzım ve Türkeş… İkisi de sürgün… Benim evimde… Belki de o zamanlar zıt insanlar zannedilirdi. Hiç de değil."
Bu yıl Şubat ayında yitirdiğimiz yazar ve diplomat Aydemir Balkan'ın basımını göremediği kitabı "Tanıdığım Eşsiz İnsanlar" Tarihçi Kitabevi'nden çıktı.
Balkan'ın
Bir Yudum Kitap
Sait Faik, "Her gün yüzlerce tren binlerce hikâye getiriyor, binlerce hikâye alıp gidiyordu.” diyor bir kitabında. Dünyası, dünyamıza ne kadar da benziyor. Yeryüzü istasyonunda, kimi öyküler biterken kimi öyküler henüz yazılıyor . Yüzlerce tren geliyor, geçiyor.
Nurhan Suerdem - Bekleme Odası
Sözcükler Dergisi, 68. Sayı
“Ne kadar
On yıl da biterken :/
pek yakında, evet pek yakında
mezar inimin yediği etim
gene üstümde olacak eve gittiğimde.
bir kadın olacağım yine, yüzümde gülümseme.
otuzundayım daha.
kedi gibi dokuz canım var hem de.
bununla üç etti.
ne pis iş bu
silip, yok etmek her on yılı böyle.
Sayfa 12 - Kırmız Kedi Yayınları, Çeviri: Yusuf Eradam, o meşhur "Lady Lazarus" şiirindenKitabı okudu
Uzun demeyip okuyun bence :)
Zihnimde deli dolu taylar baharın gelişini seke oynaya kutladılar. Koşmasını bilmeden ama yine de koşarak. Önce bir ferahlık vardı bu tayların zihnimdeki yarışında sonra gürültüye dönüştü bu koşuşturma, gürültü azgınlığa ve ben başka bir adama dönüştüm bütün bunlar olup biterken içimde. Kalın kitapları çektim raftan; Dostoyevski düştü, pişmanlıktı. Bir sağanakla Marquez birikti yerde. 51 yıl kolay değil. Öteki' nin verdiği adrese geldi kör adam. Ardına düşürdüğü çok ayaklı on binlerce Gregor sardı tüm salonu. Korktum da. Elim ister istemez kokusuz ilaçlara gitti. Derken başında saçaklarla Aytmatov bitiverdi sıcak kum gibi akarak. Ve vahşi bir kurt çıktı içimden, bu Hasse' nin Step Kurdu'ydu. Elinde silgisi başımdan başlayarak sildi durdu Eco. Bütün bu kalabalığın arasında sakin bir ses çınlayıp durdu kulağımda. Akarsularla derince yarılmış geniş ve ferah bir vadi tabanına dik yarları, uçurumları, nergisli patikaları geçip bu sesin kılavuzluğunda vardım. Varınca ben- ben dediğim hangi bendi ya da hangi benlerden mürekkepti bilmiyorum- ve yazı ve yazgım baş başa kaldık.
Sayfa 25Kitabı okudu
Okuu
Zihnimde deli dolu taylar baharın gelişini seke oynaya kutladılar. Koşmasını bilmeden ama yine de koşarak. Önce bir ferahlık vardı bu tayların zihnimdeki yarışında sonra gürültüye dönüştü bu koşuşturma, gürültü azgınlığa ve ben başka bir adama dönüştüm bütün bunlar olup biterken içimde. Kalın kitapları çektim raftan; Dostoyevski düştü, pişmanlıktı. Bir sağanakla Marquez birikti yerde. 51 yıl kolay değil. Öteki' nin verdiği adrese geldi kör adam. Ardına düşürdüğü çok ayaklı on binlerce Gregor sardı tüm salonu. Korktum da. Elim ister istemez kokusuz ilaçlara gitti. Derken başında saçaklarla Aytmatov bitiverdi sıcak kum gibi akarak. Ve vahşi bir kurt çıktı içimden, bu Hasse' nin Step Kurdu'ydu. Elinde silgisi başımdan başlayarak sildi durdu Eco. Bütün bu kalabalığın arasında sakin bir ses çınlayıp durdu kulağımda. Akarsularla derince yarılmış geniş ve ferah bir vadi tabanına dik yarları, uçurumları, nergisli patikaları geçip bu sesin kılavuzluğunda vardım. Varınca ben- ben dediğim hangi bendi ya da hangi benlerden mürekkepti bilmiyorum- ve yazı ve yazgım baş başa kaldık.
