Bence insan aklı, her bir insanın kendi gelişimi sırasında aklın kuşaklar boyunca yürüdüğü yoldan geçer, çeşitli felsefi kurumların temeli olan düşünceler aklın ayrılmaz parçalarını oluşturur; ama her insan bu felsefi kuramların varlığını bilmeden önce de az çok bilincindedir bunun.
Bu düşünceler öylesine açık ve şaşırtıcı şekilde aklıma geliyordu ki, bu kadar büyük ve yararlı gerçekleri ilk kez benim bulduğumu düşünerek onları hayata uyarlamaya bile çalışıyordum.
Sayfa 89Kitabı okudu
"Aydın olmak için önce insan olmak lâzım. İnsan mukaddesi olandır. İnsan hırlaşmaz, konuşur, mâruz kalmaz, seçer."
Sayfa 54 - İletişim YayınlarıKitabı okuyor
Mitos-logos tartışması, her çocuğun bir mağara adamı kadar bilgisiz doğduğuna dikkat çeker. Dünyanın her kuşakta Neanderthal'e geri dönmesini önleyen; sürmekte, süregitmekte olan mitostur; logosa dönüşmüş ama hâlâ mitos; düşüncelerimizi insanlığın gövdesinde birleşen hücreler gibi birleştiren ortak kültürün dev gövdesi. Birisinin böylece birleşmemiş olduğunu hissetmesi, birisinin mitosu kendi keyfince kabul ya da reddetmesi mitosun ne olduğunu anlamadığını gösterir. İçinde yaşadığı mitosu, dedi Phaedrus, kabul ya da reddeden yalnız
bir tür insan vardır. Ve mitosu reddettiğinde, dedi Phaedrus, o insanın tanımı "deli"dir. Mitosun dışına çıkmak deli olmaktır...
Aman Tanrım, bunları şu anda anlayıverdim. Bunları daha önce bilmiyordum.
O biliyordu!
"Evet Liza, insan yaşamayı önce kendi öğrenmeli, sonra başkalarını suçlamalı!"
Sayfa 114Kitabı okudu
591 syf.
8/10 puan verdi
❝Heidegger, Tekniğe İlişkin Soruşturma'da Yunanca'daki aletheia kavramına ilgi çekici bir bakış fırlatır: Lethe sözcüğü Yunan dilinde 'unutuş' anlamına gelmektedir, alethes ise 'hakiki, doğru'. Anlaşılan o ki, hakiki bir Yunanlı olan 
Platon (Eflatun)'a göre de alethes, esasında 'anımsanmış anlamına geliyordu; ve
Bir yerlere varmak için önce kendine uğramalı insan. Çünkü insanın gideceği bütün yollar kendinden geçer...
İnsan hayatının kutsallığı sosyal bir tasavvurdur. Doğayla iç içe yaşayan ilkel insan hemcinslerini öldürürken vicdan azabı yaşamıyordu. Teorik olarak benim vicdan azabı hissetmemem gerekiyor. Ama gelin görün ki hissediyorum. Sorulması gereken şu: Bunu hissetmemi sağlayan sebep ne? Medeniyete varan Bu evrim süreci, beyin hücrelerimizin içine bu tasavvuru mu yerleştirdi? Yoksa henüz özgür düşünen biri haline gelmeden önce, çocukluğum ve ergenliğim esnasında aldığım eğitimin bir neticesi mi bu? Veya bu saydıklarımin ikisi de buna yol açmış olabilir mi?
Sayfa 104Kitabı okuyor
İnsanın önce ihtiyacı vardır. Sonra insan refaha erişir. Daha sonra refah boşluk ve anlamsızlığa, boşluk ve anlamsızlık isyana, isyan ise zahitlik(dünya malına önem vermeyen,manevi yaşama odaklanan) ve öznelcilikle sonuçlanır.
Sayfa 53Kitabı okuyor
Çocukluğumdan bu yana en sevdiğim oyun top oynamak.. yıllar önce fanatik bir fenerli olarak hiçbir maçı kaçırmayıp, hatta topa böyle vurulur diyerek çok güzel şut çektiğim zamanlar olmuştu. İnsan ne de güzel deşarj oluyor...
İnsan mezar çukuruna girecek ve bütün düşünceleri yok olup gidecek. Bu karanlık köşede evrenin mutlu sessizliğini kısa bir süreliğine kesintiye uğratmış olan tedirgin bilinç huzura erecek. Madde kendisini artık tanımayacak. "Yıkılmaz anıtlar" ve "ölümsüz işler", bizzat ölüm ve ondan daha güçlü olan aşk sanki daha önce yokmuş gibi olacak.
“Bilgeliği ellerinde tutanlar, onu her gelen serseme öylece sunamazlar. İnsanın onu alabilmek için hazırlanmış olması gerekir. Yoksa ona yararından çok zararı dokunur. Ayrıca, bilgeliğin o duru sularında yalpa vuran bir sersem suyu bulandırınca, herkese de zararı dokunur. Demek ki bilgiyi arayan insan önce sınanmalı, buna layık olup olmadığı anlaşılmalıdır.”
Sayfa 123 - Ayrıntı Yayınları, İngilizceden Çeviren: Belkıs Çorakçı DişbudakKitabı okuyor
《 kitap alıntılar 》
“Çevremizdeki insanları ve yaşadığımız çağı anlamak için, rehber kitap!”
Aşk, aklın hükümsüzleştiği bir deneyim Unutmayın ki insan irrasyonel bir varlıktır Romantiktir, duygularıyla hareket eder İnsan doğduğunda hayata aklıyla/zekâsıyla/rasyonelliğiyle değil, içgüdüleriyle katılır İnsanın en eski dili, duyguları, arzuları ve itkileridir Aklı sonradan icat etmiştir Rasyonelliği, sonradan edinmiştir Aşk, insanın akıldan/zekâdan/rasyonellikten çok önce tanıdığı bir duygu, bir deneyim, bir ihtiyaç, bir arzu, bir itki Bu yüzden sevilmeye duyulan ihtiyaç, çoğu zaman yemeden, içmeden, paradan, unvanlardan, şöhretten çok daha elzemdir
Filozoflar, sanatkârlar, yazarlar, bilimadamları, âlimler, mucitler, dehalar, kâşifler Onlar bile aşk karşısında en sıradan insandan daha güçlü ve bilge değillerdir Aşk hepimizi eşitler Zengini de ölür fakiri de, âlimi de ölür cahili d
“Seven insan ,önce kendinden geçmeyi ,sonra kendini bulmayı özler…”
Harry Potter ve Azkaban TutsağıJ. K. Rowling (Robert Galbraith) · Yapı Kredi Yayınları Yayınları · 202234,2bin okunma