Soğuktan mı titriyordum, yoksa heyecandan, üzüntüden mi, bilmem.Havuzun suyu bulanık. Kapının saatleri on ikiyi geçmiş. Kanepelerde kimse yok. Tramvay ne fena gıcırdadi! Tramvaydaki adam tanidikmiydi acaba ? Ne diye öyle dönüp dönüp baktı? ...
Yoksa kimseciklerin oturmadığı kanapelerde bu saatte yanlız başıboşlar mı oturur ?
Kimseler aşık değilmi bu şehirde ?
Kimseler bir meydanın kanepesinde kimseyi beklemeyecek mi, yüzünü bir dakika görmek için kimsenin ?...
Değilmi ki o derin acılarımla şimdi
Buna destek olacak tek bir kolda yoksunum
Ve çocuklara bile zorlukla gülüyorum
Ve açmıyor içimi çiçekler renkleriyle
Anlamalıyım artık: yaşadın yeterince! Değilmi ki ilkbahar kuşatınca her yanı
Doğayı şenlik yerine çevirdiğinde tanrı
Bu görkemli sevdaya aşksız bakıyorum
Değilmi ki gün-gece ışıktan
Kapıyı kilitlemiyor musun? -diye sordu.
--Hiçbir zaman kilitlemedim ki! ... - Kilitleyecek hiçbir şeyi olmayan insanlar mutludurlar herhalde, öyle değilmi?
Sayfa 301 - Türkiye İş Bankası Yayınları 20. Basım Şubat 2017Kitabı okudu
Biz hep aşırı hüzünlüyüzdür değilmi? Bazen öyle bir gömülürüz ki, kendimize acımaktan boğulacak gibi oluruz. Kaybetmeyi, acı çekmeyi yaşamın gerçeği sayar hatta gerekli görürüz