Özgürüm : hiçbir yaşama nedeni kalmadı artık bana ; denediğim bütün nedenler beni bıraktı: başkalarını da tasarlayamıyorum. Daha genç sayılırım; yeniden başlamaya yetecek gücüm var. Ama nereden başlamalı? En şiddetli korkulara, bulantılara düştüğümde beni kurtarır diye Anny'ye ne kadar güvenmiş olduğumu ancak şimdi anlıyorum. Geçmişim öldü, M. de Rollebon öldü, Anny sadece bütün umutlarımı kırmak için geri geldi. Bahçeler boyunca uzayan şu beyaz sokakta yalnızım. Yalnız ve özgür. Ama bu özgür lük ölüme benziyor biraz.
Hayatıma yalnızca sevecen insanları çekiyorum, çünkü onlar benim varlığınım aynasıdırlar. Kendimi seviyorum; bu yüzden de geçmişi ve tüm geçmiş
deneyimleri bağışlıyor ve onları geride bırakıyorum; artık özgürüm. Kendimi seviyorum, bundan dolayı da bütünüyle
şimdi'de yaşıyorum. Geleceğimin parlak, mutlu ve güvenli
olduğunu bilerek her anı iyi yaşıyorum;
Özgürüm: Hiçbir yaşama nedenim kalmadı artık,
denediğim bütün nedenler beni bıraktı, yenilerini de tasarlayamıyorum. Daha genç sayılırım, yeniden başlamaya yetecek gücüm var. Ama nereden başlamalı?
özgürüm: hiçbir yaşama nedenim kalmadı artık, denediğim bütün nedenler beni bıraktı, yenilerini de tasarlayamıyorum. daha genç sayılırım, yeniden başlamaya yetecek gücüm var. ama nereden başlamalı?
Özgürüm: yaşamam için hiçbir nedenim kalmıyor artık, yarattığım tüm nedenler yok olup gitti, başka nedenler de uyduramam bundan böyle.
Yalnız ve özgür. Ne var ki bu özgürlük biraz da ölüme benziyor.
Ağlayamıyorum ve ağlayamıyor olmak canımı acıtıyordu. Ama artık gözyaşım kalmamıştı. Ve içimde bir yerlerde, sakat bilincimin derinliklerini yoklasaydım belki de şuna benzer bir şey bulabilirdim: Sonunda özgürüm.
Hayatımı sattım, ama iyi fiyata sattım.
Güç.
Hiç kullanmadım gerçi. Kişisel bir arzu duymayı göze alamam. Ama artık özgürüm. Artık o gücü neye istersem kullanırım.
"Özgürüm: Hiçbir yaşama nedenim kalmadı artık, denediğim bütün nedenler beni bıraktı, yenilerini de tasarlayamıyorum. Daha genç sayılırım, yeniden başlamaya yetecek gücüm var. Ama nereden başlamalı?"
Birden sıyrılıveriyorum ceketimden ve bırakıyorum arkamdakinin ellerine. Sonra hafifleyip uçuyorum adeta. Elinde ceketimle arkamdan bakıyor nefes nefese. Hızla köşeyi dönüp kayboluyorum. Özgürüm artık.
Sancılıydı öze dönüşüm! Dayandım...
Önce BEN'le barıştım.
Çevreme saçtığım sevgi yumaklarını bir bir topladım.
KENDİMİ SEVMEYİ ÖĞRENDİM!
Başardım!
Özgürüm artık...