Ben hâlâ ölürüm, plastik çiçekli gizli bahçemde
Sessizlikten kaçar, sığınırım yorgunluğun koynuna
Apansız uyanır düşlerin tek güzel yerinde
Ararım tadını eve dönmenin, yolu bilmenin
Ben hâlâ ararım, bilinmeyenin ulaşılmaz balını
Kaçarım kalabalıktan, yalnızlıktan; dostum
Teoman uz ölümden
Apansız uyanır düşlerin tek güzel yerinde
Ararım tadını eve dönmenin, yolu bilmenin
Kimin, kimin bu sessiz eller?
Mor halkalı yaralı gözler
Kıyılarıma vuran sen misin?
Kimin, kimin bu kör gözler?
Bu varışsız yalan sözler
Adını unutan sen misin?
Ölmeye çalışırken sayıklıyor. "..bu can hiç de kolay çıkıp gitmiyor... ölmeye uğraşıyorum... ama bak, hiç de kolay değil... görüyorsun bu can ağızdan çıkıp gitmiyor..."