Kim olabilir :)
İnsan yalnızken, duştayken bile böyle şarkı söylemeye utanırdı. Bu kadınsa radyoya çıkmıştı.
Sayfa 71
"dil bilmemenin güzel tarafı
şarkı sözlerini güzel zannetmektir"
Sayfa 81
Şarkı söyleyen dağ
Ne acıklı bir hata diye düşündü Drogo belki de her şey için aynı durum geçerlidir çevremizde bizim gibi yaratıklar olduğunu düşünüyoruz halbuki olan sadece don ve yabancı bir dil konuşan taşlardır biz dosta selam vermek üzere izdir ama kolumuz hareketsiz yana düşer :-)miz yarıda kalır çünkü tamamen yalnız olduğumuzu görürüz
Sayfa 77Kitabı okuyor
Hayat mütemadiyen ölümün zaferini teganni ediyor. Sen küçücük başını sallayıp geçmeye çalışıyorsun!
*Teganni: Şarkı söylemek
Sayfa 97Kitabı okuyor
"Biri yere düştüğünde tutup kolundan kaldırmak bu kadar mı zor? Işıl ışıl iyilik dururken, kötülüğün tarafını seçmek neden? Kalbinizde yeşil bir ağacınız, şarkı söyleyen kuşlarınız yok sizin! Sokakta gördüğünüz bir ağacın yanından yalnızca geçip gitmeyi bilirsiniz! Hayvanlara eziyet edersiniz, çocuklarınıza sevgiyle yaklaşmazsınız. Fakat hissedin! Hissedin! Kalbiniz var! Düşünün! Bir düşünün! Aklınız var! İnsan başka nasıl değişir yoksa? Sabahları güneş hepimiz için doğmuyor mu, niçin karanlıkta kalıyor sizin kalpleriniz? Hepimiz aynı gökyüzünün altında yaşamıyor muyuz, niçin bulutlanıyor aklınız?"
Sayfa 148Kitabı okudu
" Kalbinizde yeşil bir ağaç bulundurun, belki şarkı söyleyen bir kuş gelir konar."
Sayfa 128Kitabı okudu
Güzel olan ne varsa sesinde toplanmış. Sesinde şarkı, sesinde iyilik. İyilik buraya ancak onun sesinde gizlenerek girebilmiş gibi.
HAYATIN KAPILARI
hayatın yüzüme kapattığı kapıları kalbim şimdi anladı
kaç tuzakta konakladı bu kalp devamsız hikâyelerde yaşlandı
kaç tane aşk yaptım
yalnızca bir tekinden bütün hayatım kulaklarımda bir şarkı gibi çınladı
zaman aldıklarını bir daha yerine koymadı
başkalarının söylediği...
gece kulübündeydim sırtımı dünyaya dönmüş
sessizce ağlıyor, defterime bunları karalıyordum benden kopmuş bir yazıyla
onca kayıp harf ve okunaksız gürültü içinde
geçmişi dinliyordum alıntılarla
Ve aniden büyük Delilik geldi, onu durdurmanın yolu yoktu. Öylesine bir gürültüyle dışarı çıktı ki, ben bile şaşır dım; bütün bunların nereden çıktığını merak ettim. Bana ço cukluğumda söylenen şeylere şimdi bir yetişkin ağızıyla cevap vermeliydim - öyle müthiş ve açık saçık şeylerdi ki.
Unuttuğum şeyler, şimdi yeniden başımdan aşağıya acı anılar seli halinde boşalıyordu. Hatırladığım basit olaylar bile öylesine çarpıtılmış ve değişik bir şekilde geri geliyor lardı ki, sanki o çocuk, şeytan tarafından değiştirilmişti.
Bütün o önemsiz ve unutulmuş çocukluk anılarına cevaplar uydururken, çoğu şiddetini kaybediyordu. Ne kadar aptalca, anlamsızca şeyler yapmıştım - ama artık önemi yok.
Sonunda herşeyi olduğu gibi görme cesaretini bulduğum (ifade etmedikleri anlamlarla onları süslemeden) için kendi mi o kadar iyi hissediyordum ki, bağırmaya ve şarkı söyle meye başladım.
Sayfa 54Kitabı okudu
Elveda mutluluklar, yaşanmış ve bitmiş
Yaşamımızdaki en mutlu anlar tıpkı çocuklar gibi yalnızca eğlenmek için oyun oynadığımız, şarkı söyleyip dans ettiğimiz, keşfedip yarattığımız anlardır
