"Girin bu riske benimle birlikte. Ben de sizin için savaş vereyim."
PlatoKitabı okuyor
Bayılıyorum böyle insanlara ruha şifa gibiler
Hayatını bensiz, benimle olduğundan daha kolay kurabilirdin. Dünyada kendine yer edinmek için kimseye ihtiyacın yoktu. Doğal bir güce, ilişki kurma ve düzenleme yeteneğine sahiptin; mizah Duygun vardı; rahattın ve her durumda başkalarını da rahat ettiriyordun; yakınlaştığın insanların hemen sırdaşı oluyor ve onlara yol gösteriyordun. Başkalarının sorunlarını şaşırtıcı bir çabuklukla seziyor ve kendilerine açıkça görmelerine yardım ediyordun. Londra'da haftada bir sterlin ile yaşayan Savaş dulu çok yaşlı bir hanım aracılığıyla sana her gün mektup yolluyordum. Bu yaşlı hanımı çok seviyordun. Mektuplarım Sevgi doluydu. yolumu bulmak için sana ihtiyacım olduğunun senden başkasını sevemeyeceğimin farkındaydım.
SANAT ADAMI ATSIZ
RUHLARA İŞLEYEN ŞİİR.
Atsız'ın sanat hayatı şiirle başlar. Biz de onun şiiriyle başlayalım.
Bir adam, Resûlullah (s.a.v.)'e geldi ve "Ya Resûlallah! Bir adam malımı almak istiyor, ne yapayım?" dedi. Resûlullah (s.a.v.), "Malını ona verme!" buyurdu. O, "Peki benimle savaşmak isterse?" dedi. Resûlulah (s.a.v.), "Onunla savaş!" buyurdu. O, "Peki beni öldürürse?" dedi. Resûlullah (s.a.v.), "O durumda sen şehidsin." buyurdu. Adam, "Peki ben onu öldürürsem?" dedi. Resûlullah (s.a.v.), "O cehennemdedir." buyurdu.
Sayfa 190Kitabı okuyor
Bir savaş muhabiri konuşabilirdi benimle! Çünkü bir savaştan ibarettim ve içimden ölü çıkıyordu! Hatta herhangi bir savaş değil, bir iç savaş muhabiri gerekiyordu bana...
Bazen annemle babamın birbirinden nefret ettiği ve okulun bi savaş alanı olduğu dünyamda ben olmak berbattı. Nick benim kaçışım olmuştu. Beni anlayan tek kişi. Benimle aynı düşünceleri, aynı duyguları, aynı sefaleti paylaşan biriyle bir 'biz'in parçası olmak iyi gelmişti. Ama şimdi 'biz'in diğer yarısı gitmişti ve orada, gölgeler içindeki odamda yatarken nasıl yeniden sadece ben olacağıma dair hiçbir fikrim olmadığının farkına varıyordum.
Sayfa 34Kitabı okuyor
Biri bana bir konuyu sorarsa ancak oturup çocukluğumu konuşabilirim, boş mermi kovanlarını konuşabilirim. Benimle ancak savaş, silah ve çatışmaları konuşabilir bir insan..
Ve işte dünyada en son arkadaş
Başımın ucunda dikili taş
Bitti, doğduğum gün başlayan savaş
Kâinat benimle beraber öldü...
Sayfa 33Kitabı okudu
Şimdi sen içtensizliğin sayesinde önce kendi suçluluğunu kanıtladın , sonra da benim suçluluğumu . Çok olağanüstü birisi olduğun için de - gerçeklere uymamasına karşın - sonunda beni affettin. Bütün bunların sana yetmesi gerekirdi, olmadı , sen benimle ' uğraşarak ' yaşamaya devam etmeyi kafana koymuştun. Birbirimizle savaştığımızı kabul ediyorum, ancak iki değişik savaş vardır. Birincisinde şövalyeler birbirleriyle savaşır, biri diğerine gücünü gösterir . Sonunda kaybeden kendi için kaybeder, kazanan kendi için kazanır. Haşeratların savaşında ise kazanan yaşamını sürdürebilmek uğruna diğerinin kanını emer. Sen yaşamasını beceremeyen birisin.
Ancak benimle aynı sorunları yaşamamıştın , aramızda aynı savaş yoktu. Bana kalan dargınlık, kaçıp uzaklaşma, hüzün ve kendi kendimle savaşmaydı.