"Bir an için," dedi, "beni vurmaya kalkışan acaba sen miydin diye düşünmedim değil."
"Ben olmadığıma nasıl kanaat getirdin peki?"
"Iskalamasından."
İltifat ederken incitmekte üstüne yoktur demiştim.
Sayfa 72 - Jude - CardanKitabı okuyor
Dizlerimde taşıdığım sen miydin ben mi?
Tren değil bir yaprak bütün istasyonlarda
Dönüyorum savrula savrula kötü geçmişime...
Ne kadar içten bir alıntı... Ben çok sevdim
Kendi yüreğine neden ihanet ettin, Cathy? Avutmak için söyleyecek bir tek sözüm yok... Sen bunu hak ettin... Kendi kendini öldürdün sen! Evet, beni öpüp ağlayabilirsin, benden de öpücük, gözyaşı koparabilirsin. Bunlar canını yakacaktır. Seni lanetleyecektir. Beni seviyordun. Peki, bırakıp gitmeye ne hakkın vardı? Bana cevap ver: Edgar'a duyduğun o gelgeç heves yüzünden beni terk edip gitmeye ne hakkın vardı? Bizi birbirimizden yoksulluk, düşkünlük, hatta ölüm, Tanrı'nın, ya da Şeytan'ın üzerimize yağdıracağı hiçbir şeyi ayıramayacakken, sen bunu kendi arzunla yaptın. Senin yüreğini ben yaralamadım... kendin yaraladın! Bunu yaparken, benimkini de yaraladın. Güçlü kuvvetli olduğum için bu bana daha da kötü geldi. Ben yaşamak istiyor muyum? Bu acaba benim için nasıl bir hayat olur? Senin yoksulluğun... Ah, Tanrım! Sen, ruhun toprağa gömülü halde yaşamak ister miydin?
Sayfa 188Kitabı okuyor
Ben konuştukça seni çoğaltıyorum, sen sustukça Memurun Ölümü’nü oynuyorum. Hangi kitabı açsam seni okuyorum, hangi türküyü dinlesem seni yanımda buluyorum. Sana mecbur kalmanın dayanılmaz hazzını ve huzursuzluğunu birlikte yaşıyorum.
Gözlerine baktırarak gecenin kapısından içeri aldın.
Ben mi hayal gördüm, yoksa sen serap mıydın?
Bana kim olduğunu söylememekte direnmeye devam ediyorsun.
Sen geceden başka bir şey değilsin,
Bense senden başka bir şey değilim.
Aramızda her şey bitti.
Ayrılalım diyen sen değil miydin?
Ben ağlarken utanmadan arkanı dönüp giden sen değil miydin?
beyoğlu sokaklarında bir şubat soğuğunda beni uğurla çünkü bugün hayatından defoluyorum, aşk yasal cinayetmiş ve kaptanım yangınlı şiirler yazıldı ağır romanlar eşliğinde, öylesine kor oldu ki yüreğimin en sapa yerlerinde muhalif hisler. bu hislerin enkazı gebe oldu ruhumda taşıdığım amansız facialara. ben iyileşmeyi beceremedim bir ecza deposuna
"Karakterlerin bir ada gibi işlendiği ve bir ada misali yaşamış farklı bireylerin birbirini bulduğu romanlardan keyif alıyorum. 'A, sen burada mıydın?', 'Evet, ben hep buradaydım' diyen romanlardan bahsediyorum. 'Doğrusu bunca zaman tek başımaydım ama artık o kadar ıssız kalmama gerek kalmadı, senin sayende' diyebilmek kalbimizde bir umudun doğmasını mümkün kılar.
Bu kitap bana tam da bu umudu tattırdı."
Sayfa 15Kitabı okuyor
Gizlice düşündüğüm, fark edilmesinden korktuğum hakikat sen miydin, yoksa ben, hatırasızlığı, boşluğu, en ucuz şekilde, sırtımdan korkakça, hiçbir teşebbüste bulunmadan birdenbire atmak için yine hayal mi kuruyordum.–
Sayfa 168 - Ketebe YayınlarıKitabı okuyor
04.05.2024
Bakma öyle bana. Benim sana bakışım değildi bu. Senin bana bakışın. Sen değil miydin hep mantığımızla hareket edelim diyen. Düşündüm de senin dediğin gibi yapayım. Sana bir kere kalbimde değil de mantığımla bakayım.
Ama sen güzel değilmişsin ki. Seni kalbimle sevdiğim için güzelsin, aklımla sevdiğim için değil. Sana bir kere mantığımla baktım ve senden ayrılma noktam oldu. Sen güzel değilsin, ben seni sevdiğim için sen güzeldin...
“İnsan en nihayetinde bir ada değil midir? Bir ada kadar tek başına, bir ada kadar kimsesiz. Öte yandan tek başına ve kimsesiz olmanın aslında tamamıyla kötü olmadığı fikri kuşatıyor beni. Zira tek başına olmak beraberinde özgürlüğü getirdiği gibi, kimsesiz olmak derinlere inmemize olanak sağlar. Karakterlerin bir ada gibi işlendiği ve bir ada misali yaşamış farklı bireylerin birbirini bulduğu romanlardan keyif alıyorum. 'A, sen burada mıydın?', 'Evet, ben hep buradaydım' diyen romanlardan bahsediyorum. 'Doğrusu bunca zaman tek başımaydım ama artık o kadar ıssız kalmama gerek kalmadı, senin sayende' diyebilmek kalbimizde bir umudun doğmasını mümkün kılar.”
Sen elinde kapağı kartondan bir kitap, ben elimde okumadığım gazete, sorardım:"Kahramanı ben olsam beni sever miydin?"
"Ölen sen miydin yoksa ben miydim, bunu kimse bilemedi.."
Sayfa 84Kitabı okudu
Yakamoz& Papatya [1-8] hepsini okumak isteyenlere...
Aşk lafını ağzına almazdı Yakamoz. Nerede aşık görse garipser, aşk acısı gördü mü dayanamaz, gülerdi. Çok ketumdu, kimseye hiçbir şey söylemezdi. Bir kadının onu seveceğine inanmazdı, gerçek aşkın onu bulacağına ihtimal bile vermezdi. Sonra bir gün onu gördü, onu Papatyasını bakmaya kıyamadığı o narin çiçeğini hayatında hiç böyle hissetmemişti.