Ah ne güzel kitaptın sen:) Mahir Ünsal Eriş'le tanışma kitabım ve miss gibi çiçek gibiydi..Ben hep söylerim hikaye, öykü okumayı sevmem,yarım kalmışlık hissi veririr bana diye ve bunu yenmeyi en çok Şermin Yaşar kitaplarıyla öğrenmeye başladım,kendisini çok severim.Sanırım yanına katacağım yeni yazar Mahir Ünsal Eriş oldu.Ben yazarı sevimli bir dede sanıyorken çok genç biriyle karşılaşmakta ayrıca şaşırttı :))
Kitap sekiz kısa öyküden oluşuyor,her birinin kendine has ayrı bir duygusu var,çok samimi,içten ve sokak, komşu, akraba gibi her an karşılaşmamız mümkün öyküler.Arka kapak yazısında da dediği gibi " küçük insanların büyük duygularını anlatışıyla" her kalbe biraz dokunuyor.Anlatım tarzı öyle ki Bandırma'ya gitmek, salçalı Biga tostu bile yemek istedim.
Toparlayacak olursam tanıştığıma okuduğuma, oldukça memnun oldum..öykü severlere kesinlikle tavsiyemdir sevmeyenlere de sevebilmeleri adına yine kesinlikle tavsiyemdir.Genelde en sevdiğim öykü diye belirtilir ama ben en hüzünlendiğim ve içime dokunanları söylemek istedim; "kanatlarımız olsa be Metin" ve "Malibu" ayrı dokundu.Okumayı düşünen herkese keyif dilerim..Hoşçakalın..
