'’Seni sürekli başka biri yapmaya çalışan bir dünyada kendin olmak, işte en büyük başarı.'’
Ralph Waldo Emerson
Kader seni bana bağlar, sonsuza kadar!
Sayfa 126
Biri seni haddinden fazla eleştiriyorsa gizli hayranlığından, haddinden fazla övüyorsa gizli hainliğindendir.
Sayfa 98 - Küsurat Yayınları, 23. BaskıKitabı okuyor
Tanrı'nın sadece rahiplerin, politikacıların, gücü elinde bulunduran elitlerin, pedagogların, seni psikolojik köle olarak tutmak isteyen herkesin, köle olarak kalmanda çıkarı olan herkesin yaratmış olduğu bir varsayım olduğunu anladığın zaman... Onlar senin korkak kalmanı istiyor, sürekli korkacaksın, için titreyecek; çünkü eğer korkmazsan, o zaman tehlikeli olursun.
Öyle düşündüm ki seni, yitirdin gerçekliğini...
Allahim, bize Seni sevmeyi, Senin tarafindan sevilmeyi ve bizi Sana yaklastracak seylerin sevgisini nasip eyle. Ya Rabbi, Seni her seyden çok sevebilecek bir kalp bahset bize. Kalbimi-ze sevgini öyle bir yerlestir ki baskalari orayı isgal edemesin.
Ben seni
Bir kulun ebedi ibadetinin mükafatı olan Cenneti kadar hak ediyorum
Sen kiminle günah işliyorsun?
Azad Penaber
“Kalbim seni istiyor," diye fısıldadı. "Ruhumun o herkesten sakladığım parçası sana sığınmak istiyor Roya.”
Üzüldüğünü anlamayan,
Seni mutlu edemez.
Seversin dünyayı doludizgin
ama o bunun farkında değildir
ayrılmak istemezsin dünyadan
ama o senden ayrılacak
yani sen elmayı seviyorsun diye
elmanın da seni sevmesi şart mı?
Yani Tahiri Zühre sevmeseydi artık
yahut hiç sevmeseydi
Tahir ne kaybederdi Tahirliğinden?
Nazım Hikmet Ran
Çok değişti dünya, sevgili.
Nazım abi gittiğinden beri.
Ne Tahir yaşıyor artık,
Ne de Zühre,
Kuzey kutbu çoktandır eriyor
Barikatların da eski tadı yok,
Sevda yüzünden de ölünmüyor bu yüzyılda
Ölüme sebep aranmıyor
Hatta sokağa çıkmak bile yetiyor,
Ya sarhoş bir şoför oluyor müsebbibi
Ya da nerden geldiği bilinmeyen serseri bir mermi.
Yani
Başım köpük köpük bulut, için dışım deniz,
ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda,
budak budak, şerham şerham ihtiyar bir ceviz.
Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.
Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda.
Yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl.
Yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril,
koparıver, gözlerinin, gülüm, yaşını sil.
Yapraklarım ellerimdir, tam yüz bin elim var.
Yüz bin elle dokunurum sana, İstanbul'a.
Yapraklarım gözlerimdir, şaşarak bakarım.
Yüz bin gözle seyrederim seni, İstanbul'u.
Yüz bin yürek gibi çarpar, çarpar yapraklarım.
Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda.
Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.
Sayfa 1618 - Pdf / KindleKitabı okuyor
