Bazen ne yazsan, ne söylesen anlatmak istediğini anlatamazsın, dile getiremez sin ya şu an öyleyim işte... Boğazı düğümleniyor. İnsanın, gözleri yaşarıyor. Belki de göz yaşlarıdır bu kitabı en güzel ifade eden... Bu kitabı ben yorumlayamayacağım, bu kitap ancak okur iken yaşanır kah bir burukluk olur, kah bir acı... Kitap ta ''Bari ben, oğlunun yolunu böyle gözleyen anaların sonuncusu olsam... Allah hiç kimseye demir rayları kucaklatmasın, hiç kimsenin başını traverslere vurdurtmasın... Cümlelerini okur iken aklıma şehit anaları geldi o mübarek analarda evladı yerine buz gibi mermer taşlarına sarılıp, onlarla dertleşiyorlar. Mevlam kimseyi çaresiz bırakmasın, dualarımızı gönderiyoruz bu asil ve yiğit insanlara... Mutlaka ve mutlaka okunası bir kitap...