"Bir şey mi oldu?" diye sordum.
"Hayır." dedi Uraz. Hızlı adımlarla yürüyüp yanmdan geçti, ben onu tereddütle izlerken evin kapısını açıp içeri girdi ve kapıyı benim için tutmaya başladı.
Bunu niye yapıyordu şimdi?
"Tutmana gerek yok." diye mırıldandım içeri doğru yürürken, "Kapanmıyor ki zaten. Ha ama başkası için tutuyorsan..."
Sonsuz bir döngünün içinde yaşıyoruz. Daha önce olan her şey yeniden olacak; şimdi olanların hepsi daha önce de oldu. Dünyamız sonsuz bir yaratılış ve yok oluş, sevinç ve ıstırap, yaşam ve ölüm zincirinde varlığını sürdürüyor...
Sayfa 22Kitabı okuyor
"Aziz anneciğim, Türk işlerini, Türkler kendileri hallettiler. Gerçi bu hususta oldukça sert bir usul kullandılar, ama, bizi uzun ve yorucu bir bekleyişten kurtardıkları için gene iyi bir şey yapmış oldular. Bu görüş noktasından, Yunan dostlarımızı iyice hırpalamış ol- malarına rağmen, kendilerine teşekkür etmeliyiz, zira, mesele bizim
Captain Gerald Jackson ReadKitabı okudu
Ve şimdi şöyle dua ediyorum Tanrı'ya:
Olanlar oldu Tanrım
Bütün bu olanların ağırlığından beni kolla!
Sayfa 16
Şimdi elimde tuttuğum bu rozetin üzerinde yazan bu sayı benim kaderimdi. 889 beni a noktasından almış, z noktasında bırakmıştı. Ben şimdi bambaşka bir Kumru'ydum
oysa böyle olur diye düşünmemiştim hiçbir zaman.
Ben iyimserdim, belki de fazla kördüm gerçeklere ama yine de halimden memnundum. Sonra bir şey oldu, 889'la tanıştım, 889'a dönüştüm ve içimdeki iyimser ruh bırakıp gitti beni. Burada, bu duvarların ve taşların altında kaldığım o gün her şey değişti benim için. Bir uyudum, bir daha aynı kişi olarak uyanamadım. Kumru uçtu gitti adeta... Geriye yalnızca 889 kaldı. Oysa ben 889'a böyle bir hikaye yazmayı düşlememiştim hiç, ona çok ama çok güzel bir hikaye yazacağımı sanmıştım. Ona söz vermiştim.
Herkes ortaya konuşup toplu bir sohbeti sürdürürken sağ yanımda ilerleyen Pelda'nın biraz yavaşlayıp arkamızdan gelen Uraz'ın yanına denk gelmeye çalıştığını fark ettim.
Başardı da. Nisan, ben ve Eren yan yana yürüyorduk, Alpin ve Batıhan önümüzdelerdi ve artık Pelda da Uraz'ın yanında arkamızdan geliyordu...
"Sakin ol." diye fısıldadı Nisan,
"Ben şimdi hallederim." Nisan tam arkaya yöneliyordu ki
onu kolundan tuttum.
"Ne oldu Kumruş?" diye sordu şaşkınlıkla.
"Müdahale edecektim."
''Etme." dedim, "Boşver."
"Emin misin?"
"Eminim Nisan, boş ver. Herkesin hikayesi başka..."
"Yapma böyle," diye hayıflandı Nisan,
"Her zaman iyi olmak zorunda değilsin. Bir kere de bencil ol. Ayrıldınız filan tamam anlıyorum ama daha yeni ayrıldınız. Bu görüntü seni üzer, beni de üzerdi. Bırak müdahale edeyim."
''Hayır," dedim, "Üzmüyor, gerçekten. Boşver."
"Gerçekten üzmüyor mu?" diye sordu,
"Eğer öyleyse durum ciddi... Sen ciddi ciddi vaz mı geçiyorsun şimdi?"
Bedenimi hep sevmiş, ona hep bakmıştım. Ben ve o her zaman bir bütün olmuştu. Fakat şimdi hissediyorum bedenim bir başka oldu, ondan nefret ediyorum. Çünkü o kirlendi, çirkin amaçlar için kullanılıp alçaltıldı. Ellerime baktım, ellerim vücudumun derisinden nefret ediyor. Az öncesine dek bir bütün olan Ben artık birbirlerine düşmanlık besleyen ve birbirlerinden nefret eden parçalardan oluşuyor.
Sayfa 41Kitabı okuyor
"Şimdi son sorunuzu okuyacağım, tüm sorularınız için tesekkür ederim, umarım tekrar sorularınızı cevaplama fırsatı bulurum. Evet, okuyorum..." derken soruyu
görmemle gülüşümün yüzümde donması bir oldu.
"Sevgili Kumru Abla, yarışmadaki bazı kişiler birbirlerine çok yakıştırılıyor, sen ve Batıhan, Pelda ve Uraz, Nisan ve Eren...
Bu konu hakkında ne düşünüyorsun?"
Gözlerim iki kısmın üzerinde kalakaldı "sen ve Batıhan" , "Pelda ve Uraz". Dışarıdaki insanlar böyle mi düşünüyordu gerçekten? Beni Batıhan'la, Uraz'ı ile Pelda ile mi yakıştırıyorlardı? Bu Batıhan'ın bana Pelda ve Uraz hakkında söylediği şeyi de doğrular mıydı?
Peki ben şimdi bu soruya ne diyecektim, nasıl yanıt verecektim? Ne diyebilirdim ki?
kavga çıkmasın diye sustuğum zamanlar, kırılmasın diye sessiz kaldığım konular ve kaybetmemek için alttan aldığım insanlar oldu.
şimdi anlıyorum ki bazı kavgalar çıkmalı, bazı kalpler kırılmalı, bazı insanlar kaybedilmeliymiş.
sürekli gönül yapmaya çalışmak boşa kürek çekmekmiş.
Her an elinin altında olan bilginin birdenbire ve bütünüyle kaybolması, nasıl izah edilirdi bu? Az evvel var şimdi yok. Nereye gitti? Ne oldu?
Anlamlı ve güzel bir hikaye. Uzun bir hikaye.. Papatya ve yakamoz..
Papatya Yakamoz'un yazdıklarından çok etkilenmişti. Bu nasıl sevmek böyle, Yarabbi, diyordu kendi kendine. Normal bir insan hiç böylesine bir yorumlama yapabilir miydi? Hoş, Yakamoz'a bunları yazdıran yegane güç, yegane ilham kendisinin de belirttiği üzere Aşktı. Zaten öyle değil midir, şiirden en çok nefret edenlerimiz bir kere
Kavin...
Bazı kitaplar, anestezi vermeden açık kalp ameliyatı yapar. Kavin ’in yaptığı da tam olarak bu!
Sevgisizliğin belki de hayatımızdaki en büyük travma olduğu, bir de sevgiyi anne tarafından alamayınca neler yaşayabileceğimizin en büyük göstergesi 
Kavin . Yoğun duygular silsilesi oluşturan karakterler sanki hepimizin içindeki seslerden oluşan
Bakış Acısı
Hanife Mert Hanım'ın 4 bölüm 400 sayfadan oluşan #BakışAcısı eserini 
Dilek Fırıncı Özdemir moderatörlüğünde #okudum. Bu eseri okumadan önce #DüşBatımı eserini okumanızı tavsiye ederim. Her ne kadar ayrı eserler olarak algılansa bile birbirinin devamı olduğunu belirtmek isterim.
️️️️️️️️️️️️️️️️
Eser zamanlar arasında geçişlerle 1984 yılları ve
Bölüm 20
Bruno ile ailesinin hikayesinin sonu. Elbette tüm bunlar çok uzun zaman önce oldu ve böyle bir şey bir de asla olamaz...
Bu zamanda ve bu çağda tabii ki....
(Diyen yazar bugün Filistin için yani evet bu çağda dediği gibi böyle bir şey Gazze için yaşandığını biliyor mu acaba?! Ve ayrıca bu sefer soykırım yapan kişilerin Yahudiler'in de olduğunu biliyor mu? Bir zamanlar kendilerine yapılan zülümden ders çıkarmayıp şimdi aynı zulmü Filistin'e yapan Yahudiler bugün hala Bruno'larin Shmuel'lerin yani yüzbinlerce çocukların öldürüldü utançı hepimizin yüzünü kızartıyor.. hemde yazarın şu sözleriyle {BU ZAMANDA VE BU ÇAĞDA TABİİ Kİ..})
Sayfa 205 - TudemKitabı okudu
