İnsanım yahu ben, insanca yaşamak istiyorum, yaşatmak istiyorum. Bir yere, bir şeye dahil değilim, olmak da istemiyorum. Düşünüyorum, hissediyorum, doğruyu yanlışı vicdanımla ayırabiliyorum. Ve yok yere ölenleri, kader deyip geçilen ölümleri unutmuyorum. Sokak ortasında canına kıyılan kadınları da, gözlerinin içi gülen çocuğun son fotoğrafını da, şehit haberi verilmeye gidilen garip mahalleleri de unutmuyorum. Sadece üzülüyorum kardeşim, sen ben yüz yüze kalmadan sırt sırta verirsek çözülecek her şey, aynı şeyleri düşünmüyor olabiliriz ama biz kaç zamandır aynı şeyleri hissedemiyoruz kardeşim, ondan bu nedenini anlayamadığımız ama bir kıvılcımla karşı karşıya geldiğimiz sevimsiz hal. Oysa acıda da sevinçte de bir olmak zor değil, oysa toprağımız ortak, güneşimiz ortak, suyumuz ortak, ekmeğimizi bölüşmeyelim mi kardeşim?
Sayfa 8 - Meltem YILMAZKAYA