“Bir hayal kurun ve söyleyin ama çok uçuk kaçık olsun, mesela yemek yapan bir canavar.” Yapay zeka ile ilgili bilgi verirken Büşra böyle tarif etti bize olayı. Ama hayal kuramadım kuramadık. Belki de bu yüzden hayalle gerçeği ayıramadığımdan herşeye realistçe yaklaştığımdan her öyküyü çözemedim gösterdiği uyarı levhalarını okuyamadım. Her öyküyü çözmelimiydim ki ya da bana illa birşey anlatmalı mı kitaplar. Belki ben iyi bir dinleyici/okuyucuyumdur ve bana içindeki dertleri, hayalleri, anıları anlatıyordur yazar… @naime_erkovan hanımefendi’yi @istevinfo ile tanıdım ve kitap tahlillerini çok beğenerek dinliyorum. Kitabı anlayabilmek-tabi ki yazarı- bir kaç video izledim 
Betül haskalaycı deki konuşma bana iyi geldi. İyi ki dinledim, dinlemeye devam. Okumak mı? Ne zaman ki hayal dünyamın paslarını temizlerim öyle… ama umarım kitap dünyasında gezen bir flanöre dönüşmem, avcı gibi. “Bay Pu Çağrılıyor” ve “BeyazÇit” en etkili öykülerdi bana göre, gönlüme hüzün çökse de Zehra seslere dikkat et takip et, çitleri atla, duvarlar kurma sevdiklerinle arana
—Söyleyin bakalım ne yapacağımızı? Ha?
Kitabın bana hissettirdiği genel his rahatsızlık oldu. Gerçekliğin verdiği rahatsızlık. Günümüz toplumundaki yozlaşma ve kitapta anlatılanlar arasındaki benzerlik -tabi kitapta biraz daha uç örnekler- tokat gibi çarpıyor insanın suratına. Toplumu düzeltmek için uygulanan devlet politikasını ve bunun uygulanan kişi gözünden nelere sebep olduğunu okuyarak sağlam empati yapılabilir. Kitabın başında Alex’e gıcık olurken sonunda kendinizi onun açısından da bakarken bulabilirsiniz. Hak verip vermemek size kalmış… 
Otomatik Portakal 
Anthony Burgess
·
Puan vermedi
