Varlık ,hiçlik , ölüm
Benim Ölümüm [Ma mort]
Ölüm, “duvar”ın öte yanındakilerden olduğu için hiçbir şekilde insani olmayan şey gibi görünürken, sonra bir anda bambaşka bir bakış açısından düşünülmeye, insan yaşamının bir olayı gibi ele alınmaya başlandı. Bu değişiklik çok açık bir biçimde anlaşılır: ölüm bir terimdir ve her terim (ister sonuç, ister başlangıç terimi
“Ey edeb arayan!
Kıyl ü kaal, yani boş söz hâtıra neler getirir..
Yalnız şunu iyi bil ki hâl olmadıkça kaslin faydası olmaz..
Ey gönül arayan!
Gönlünde geçici olan bir şeyin karargahını kurma. Muhabbeti ilahiyye karargahını kur. O vakit kalbin Arşullah olur. Şunu iyi bilki Hak, hidayetini, kendine muhabbet edene verir. Sev… sevil!
“ Kim ki benim içün olur, ben de onun içün olurum” buyrulmuştur. Hadisat senin kalbini kırmışsa üzülme. Hudâ onu mahsus kırdırtmıştır, kendini bulunsun içün…
“ Ben kırık kalplerdeyim” diye adresi Sübhânisini resmen ilan etmemiş midir?
Allah için çekilen gamın, aynı sürur olduğunu bil. Şuna çok dikkat et Allah’ı yalnız ağzınla rezzak tanıma. Halinle de Allah’ın rezzak olduğunu göster. İşin kışrında gezen, okumayı, bilmek zanneden, ağzı ile Allah rezzak’tır der, haliyle zalime kulluk eder. Elini açıp Hakk’a yalvarıyorsun, eleminden kurtulmak, emeline nail olmak için Niyazi ediyorsun. Duanın çabuk kabul olunmasını istersen kalbini hakkın dostunun kalbine bağla. Sakın Allah dostunu incitme Sev de seni Sarây-ı lamekanat çıkarsınlar.”
Sayfa 145
Efendimizin Bazı Özellikleri
Hz. Ali der ki:
"Allah Resûlü, etrafındakilere karşı daima güleçti.
Güzel huylu idi. Esirgemesi, bağışlaması çoktu.
Asla katı kalpli, acı dilli değildi. (Insanları üzen ve kıran söz söylemezdi)
Kimseyle kavga etmez, bağırıp çağırmazdı.
Kötü söz söylemezdi.
Kimseyi ayıplamazdı.
Cimri değildi.
Hoşlanmadığı şeyi görmezlikten gelirdi.
Umutlu insanı, umutsuzluğa düşürmezdi.
Hoşlanmadığı şey hakkında susardı.
Şu üç şeyi asla yapmazdı:
Kimseyle çekişmez,
Çok konuşmaz,
Faydasız, boş şeylerle uğraşmazdı.
Hiç kimseyi ne yüzüne karşı, ne de arkasından kınamaz, ayıplamazdı. Hiç kimsenin ayıp ve kusurunu araştırmazdı. Kimseye, hakkında hayırlı ve sevaplı olmayan bir söz söylemezdi.
Konuşurken, yanında bulunanlar başlarına kuş konmuş gibi sessiz ve hareketsiz dururlardı. Sözünü biti- rip sustuktan sonra (onlar) söylemek istediklerini söylerlerdi. Fakat, Onun yanında asla tartışmaz ve kavga etmezlerdi. Sohbetinde bulunanlar, (o an) bir şeye gülerlerse, O da onlara uyarak gülerdi. Bir şeye hayret ederlerse, O da onlara uyarak hayretini ifade ederdi.
Yanına gelen gariplerin ve yabancıların kaba, katı ve kırıcı konuşmalarına, sorularına (kızmadan) katlanırdı.
Gerçek dışı övmeyi kabul etmezdi.
Hakka saygısızlık etmedikçe kimsenin sözünü kesmezdi. Hakka saygısızlık edince de ya o kimseyi konuşmaktan alıkoyup sözünü keserdi, ya da o yerden kalkıp giderdi."
Fahreddin er-Râzî (ra) der ki:
“Buz satan birisi pazarda şöyle bağırıyordu:
Sermayesi eriyen bu şahsa merhamet edin!
Onun bu sözünü duyunca;
“İşte bu söz Asr sûresinin mânasını izah etmektedir.” dedim.
Aslında insana verilen ömür güneşin altında bir buz gibi hızla erimektedir. Eğer bunu ziyan eder veya yanlış yere harcarsa insanın hüsranına sebep olur.”
(Fahreddin er-Râzî, Mefâtîhu’l-gayb, XXXII, 81)
Sayfa 224 - Asr Suresi
Bak” dedim ve ona şu hikâyeyi anlattım: “Bir inek düşün; ne dünün
anlamı var onun için ne de yarının. Sabahtan akşama kadar yiyor, içiyor,
sindiriyor, dinleniyor, ertesi gün yine aynı şeyleri yapıyor. O ana bağlı
olarak yaşıyor. Ne hüzün var, ne merak, ne kaygı, ne de can sıkıntısı.
Sorsan ineğe, desen ki, ‘Niye bana mutluluğundan söz etmiyorsun da
öylece bakıp duruyorsun?’, sana der ki: ‘Ne söyleyeceğimi hep
unutuyorum.’ Sonra bu cevabı da unutur ve sessizliğe gömülür.”
Kız altdudağını büktü: “Aman ne ilginçmiş” dedi. “Bu mu felsefe
dediğiniz?”
“Evet” dedim.
“Kim söylemiş bunu?”
Nietzsche
Harun Reşit savaşta esir aldığı düşman Generale :-Hayatını bağışlarım ama bir şartım var , der. Kadınlar hayatta en çok ne ister? budur bilmek istediğim
Bu sorunun yanıtını getir kurtar kelleni der. General sorar soruşturur bu çetin sorunun yanıtını aramaya başlar ve Kafdağı'ndaki bir cadının bunu bildiğini öğrenir. Günlerce gecelerce at koşturur, cadıyı bulur ve sorar: -Kadınlar hayatta en çok ne ister? Korkunç cadı yanıt için öyle bir şart ileri sürer ki yenilir yutulur cinsten değil
-Evlen benimle! O zaman öğrenirsin ancak istediğini
Bu ölümcül teklifi kabul eder General ve doğru yanıtı alır almaz koşar Harun Reşit'e ve : -Kadınlar en çok kendi özgür iradeleriyle hareket etmek ister!. Harun Reşit Generalin hayatını bağışlar, ancak General cadıya da evlenmek için söz vermiştir. Neyse evlenirler. İlk gece General bir bakar ki , o korkunç cadı dünyalar güzeli bir afete dönüşmüş karanlık odada
Konuşur cadı:
- Benim kaderim böyle
Günün sadece yarısı güzel olabilirim, diğer yarısı çirkinim, der. Ne dersin? Geceleri seninleyken mi güzel olayım, yoksa sen gündüzleri dışarıdayken mi?
..
General düşünür ve:
- Sen bilirsin kararı kendin ver, der. İşte o an korkunç cadı sonsuza dek güzel bir kadın olarak kalır.
Türkçe
YAZI VE DİL DEVRİMİ'NİN EN BÜYÜK NEDENİ AŞAĞIDAKİ ŞU İKİ DÖRTLÜKTEN RAHATLIKLA ANLAYABİLİYORUZ ASLINDA
17.Yüzyıl Halk edebiyatçılardan Karacaoğlan'ın yazdıkları:
''Nedendir de kömür gözlüm nedendir ?
Şu geceki benim uyumadığım
Çetin derler ayrılığın derdini
Ayrılık derdine doyamadığım''
Yukarıda ki dörtlük 16.ve 17. yüzyılda yazılmış ve günümzde rahatlıkla okunabiliyorken
Aynı dönemlerde yazılmış Arapça Farsça ağırlıklı bir dörtlük yazan Nefi'nin çok sadece yazılmış bir örneğini verelim.
''Girdi miftâh-ı der-i günc-i ma'ânî elime
Âleme bezz-i gevher eylesem itlâf değil
Levh-i mahfûz-ı suhandir dil-i pâk-i Nef'î
Tab'-ı yârân gibi dükkânçe-i sahhâf değil''
Günümüz de bunu anlayabilecek kaç insan mevcuttur acaba ?
Mesele yazı değil tamamen dil meselesidir.Önceleri Türkçe olarak adlandırılan dil zamanla Arapça ve Farsça'nın hücumuna uğraması sonucu Osmanlıca olarak adlandırılmak zorunda kalmış ve sanki yeni bir dil gibi davranılmış. Türkçe, Osmanlı'da artık sadece halkın konuşma dili olarak bırakılmış ve çok uzun süre uyku haline geçmiş. Ve 1928'de yeniden Mustafa Kemal'in uzun çalışmaları ve kurulan heyetler ile Türkçe uyandırılmıştır. Bugün de dilimize Batı dillerinden bir tecavüz söz konusu belki de 50 sene sonra Türkçe yeniden bir uyku dönemine geçebilir. Türkçe'ne sahip çık.
Bu mu felsefe dediğiniz?
Bir inek düşün; ne dünün anlamı var onun için ne de yarının. Sabahtan akşama kadar yiyor, içiyor,sindiriyor, dinleniyor, ertesi gün yine aynı şeyleri yapıyor. O ana bağlı olarak yaşıyor. Ne hüzün var, ne merak, ne kaygı, ne de can sıkıntısı.Sorsan ineğe, desen ki, ‘Niye bana mutluluğundan söz etmiyorsun da öylece bakıp duruyorsun?’, sana der ki: ‘Ne söyleyeceğimi hep unutuyorum.’ Sonra bu cevabı da unutur ve sessizliğe gömülür.”
Kız altdudağını büktü: “Aman ne ilginçmiş” dedi. “Bu mu felsefe dediğiniz?”
Azrail, son söz insana der ki;
Kulağım onun (Allah’ın) sözünden başka sözlere sağırdır. O bana tatlı canımdan da tatlı candır
Sayfa 121 - 9. Cilt 17839. BeyitKitabı okuyor
Sade kadın değil, insan. Hür olsak der, Eşit olsak der.
Bu kadın yürek basınını o denli iyi okumuştu ki, sınıfsız toplumun kurulacağını bildiren bir aydının güven ve inancıyla söz ediyordu aşktan.
