~Gökkubbenin altında~
Neyi unutan?
İnsan dünyaya niye gönderildiğini, Rabbini unutan, unuttuğu zaman da hüsrana uğrayan bir varlıktır. Ayet-i kelimede “Allah’ı unutan, bu yüzden Allah`ın da onlara kendilerini unutturduğu kimseler gibi olmayın.“ buyuruluyor. Aslında her vahiy bir zikir, Her peygamber bir zâkirdir. Peygamber insana evrensel ve ilahi hakikati tekrar hatırlatan kişidir. Her risalet ve mesaj, insan için zikir, tezekler, hatırlatmadır: “Asıl hakikati, bu dünyaya niye bulunduğunu unutma!”
Mevlana’nın güzel bir hikayesi var : bir sultan, hizmetinde bulunan bir görevliyi çağırıp ona bir emanet veriyor. “Bunu falanca diyardaki filanca kişiye ulaştır. Diyor. O kişi emaneti alıyor, yola çıkıyor ve yüz gün süren bir yolculuk yapıyor. Bir hayvana su veriyor, bir fakire yardım ediyor, yoldaki taşı kaldırıyor… Ama bu hengame içinde emaneti ehline teslim etmeyi unutup geri dönüyor. Sultanın huzuruna çıkınca yüz gün boyunca yaptığı iyilikleri, güzellikleri anlatıyor. “ peki verilen vazife ne oldu, emaneti sahibine teslim ettin mi? Diye sorulduğunda “ sultanım, ben onu unuttum!! Diye cevap veriyor. Bunun üzerine Sultan şöyle diyor: “ yaptığın yüz hayrın gerçek manası o bir amelin içindeydi. Sen, onu unuttun. Unuttuğun için şimdi tekrar yola çıkacaksın. “ Yani insan hangi yola neden çıktığını, amacının ne olduğunu asla unutmamalı. Emaneti sahibine vermeden geldiğinde asıl iş yapılmamış oluyor. Diğer güzel işler şüphesiz faydadan tali değil lakin maksat hasıl olmuyor. Emanetin yerine ulaştırılması lazım... Yeryüzünde neden bulunduğumuzu unuttuğumuzda ikinci bir şansımız da
yok.
kafeste maymun gibi ürkek
ve insansıyım
şu almanya tirenlerinde
Sayfa 239
"Artık kölelik kanunu mevcut değil, ancak kapitalizm gelişmekte. Batu Han zamanında olduğu gibi özgür düşüncenin en dorukta olduğu zamanlarda çoğunluk azınlığı doyurur, giydirir ve korur; kendisi ise aç, çıplak, savunmasız kalır. Böyle bir düzen herhangi bir eğilim ve akımla muazzam bir şekilde bir arada olabilir, çünkü köleleştirme sanatı da aşama aşama kendini geliştirir. Uşaklarımıza ahırlarda artık kamçı vurmuyoruz ama köleliğe ustaca şekiller veriyoruz. Köleliği haklı göstermek için her duruma göre en azından bir bahane bulabiliyoruz. Bizim fikirlerimiz de birer fikirdir ancak şu an, on dokuzuncu yüzyılın sonunda en pis bedensel işlerimizi de işçi sınıfına yüklemek mümkün olsaydı bunu elbette yapardık. Ve sonrasında bunu haklı gösterebilmek için en iyi insanların, düşünürlerin ve bilim insanlarının altın kadar değerli vakitlerini bu bedensel işlerde harcarlarsa ciddi bir tehlikenin insanoğlunun gelişimini tehdit altında bırakacağını söylerdik."
Işığı görüyor musun?
" Şu kaybolmayan ışığı mı?"
Evet!..Tıpkı kalbimdeki sen gibi
" O ışık gibi ben de kalbinden hiç kaybolmayacak mıyım?"
Gözlerinden yaşlar döküldü.
Acıyla tanışmış olanlara
Zaman geliyor, olduğu yerde asla durmuyor. Durmayacak. Zaman geçiyor, asla geriye sarılmıyor. Sarmayacak.
Her ne kadar hatalar yapıp acı çeksek de geleceğimize o hataları taşıyıp taşımamak bizim elimizdedir. Hiçbir insan masum değil, herkes hata yapabilir. Ve o hata ne kadar büyük olursa olsun zaman o hataya ve hatanın getirisi olan kötü şeylere
ben bilirim bunları
bunlar dün de vardılar
dünden önceleri de
poker biriç oynar gibi
devrimcilik oynar bunlar
ekmek elden su gölden
ütseler de ütülseler de kumarda
sırıtır suratları
ileride görünmek için babalarından
göstermek için kulağı geçtiklerini
şatafatlı boynuzlarla dolaşmaktan
utanmazlar bunlar
o kadar çok utanmazlar ki
öylesine yitirmişler ki ar duygusunu
ceplerinde paraların en kirlisi
ağızlarında amerikan çikletidir
devrimci sözcüklerin en sivrisi
yazmadan yazar
ve şiirsiz şairdir herbirisi
Sayfa 232
“Ama kimse şu anda olduğu gibi var olmak istemiyor - Benim eğlenceli tiyatro sandığım şey, işte bu bitmek tükenmek bilmez sahtekarlıklar süreciymiş.”
Şeytanın bile masum kaldığı bu dünyada hala yaşamaya çalışan milyonlarca insan…
Sayfa 76Kitabı okudu
Türkiye'de her inkılab olur fakat ancak kanun yoluyla. bu bizim millet topluluğumuzun bir vasfıdır. tarihimizin akışı bu özelliği böyle geliştirmiştir. yüzyıllar boyunca içinde yaşadığımız yayla ve Ordu hayatı bizde toplumsal bir kumanda ve disiplin nizamını her şeyin üzerine çıkarmıştır. bu toplum vicdanına temsil edecek otorite bir Hakan mı şef mi yoksa bir kurultay mı, elverir ki iradesini bütün millete hakim kılacak bir makam bulunsun.o zaman oradan gelecek kanunlar bütün hayat nizamını değiştirse bile,bunlar milletin ruhunda su gibi kolayca akarlar.
Sayfa 317Kitabı okuyor
Bütün hayatımı bir salkım üzüm gibi avucumda sıkmak istiyorum, suyunu, hayır, şarabını damla damla, gölgemin kurumuş boğazına akıtmak istiyorum, kutsal su gibi.
Sayfa 37Kitabı okuyor
Soru : Bayanların evde veya dışarıda pantolon giymesi caiz midir?
Cevap :
Küçük kız çocukların kız çocuklarına ait kıyafet giymeleri, erkek çocukların da erkek çocuklarına ait kıyafet giymeleri gerektiği, aksi takdirde bunun tahrimen mekruh olduğunu, bu kerahetin elbette mükellef olmayan çocuk için değil, ebeveynidir.
Çocuklarda durum bu iken
Hayat şu gördüğünüz kaya duvarlardır. Yazgıysa her birimizin attığı çığlıktır. Yaptığımız her şey O'nun yüreğinin katına çıkar ve aynı şekilde bize iade edilir. Tanrı eylemlerimizin yankısı gibi davranır.
Sayfa 24 - Can YayınlarıKitabı okudu
RİSALE-İ NUR’UN İÇYÜZÜ) ABDULLAH TEKHAFIZOĞLU
İbn Kayyım el-Cevziyye, İgasetu’l-Lehfan fi Mesayidi’ş-Şeytan adlı eserinde
der ki:
Peygamberlerden başkaları, şahsî düşüncelerinde ve ilhamlarında hata da ederler,
isabet de. Onların zan ve ilhamları, düşünceleri ve hatıraları
80, Allah’ın kulları için delil ve
hüccet niteliği taşıyamaz.
Allah’ın ilhamına mazhar olanların sadatı, ashab-ı
