Şairler vardır, dizelerinde öyle bir uyum saklıdır ki, şiir kendi müziğini besteciye iletir. Kısa uzun hecelerin ritmi, ses renkleri, beş çizgili dünyada mutlulukla yerlerini bulurlar. Ümit Yaşar Oğuzcan bu anlamda bir şair ve bestecidir. Büyük bir zevkle bir çok şiirini müzikledim. — Timur Selçuk
Hunların, Türklerin, Moğolların ve Daha Sair Batı Tatarlarının Tarih-i Umumisi (3 Cilt Takım)Joseph de Guignes · Ötüken Neşriyat · 202112 okunma
"Senin için iyilik melekleri kopyalasın hayat!"
Merhabalar,
Çok geç tanıştığım -daha doğrusu okumaya başladığım- bir yazarla karşınızdayım. O kadar duymamıza rağmen hep ertelediğimiz bir kitap, çoğumuzun.
Eğer bir şair tüm şiirlerinde acı dolu dizeler döktürüyorsa yaşanmışlıkları çoktur. 
Didem Madak da öyle, yazarın alıntılarını gördüğümde istemsizce boğazım düğümleniyor. Ne yaşamış bu şair de
TÜRKIYE
Türkiye adı: "Türkiye" adı, Türklerin yaşadığı ülkelerin ve Türk devletlerinin adı olarak, Cumhuriyet' ten bu yana değil, 1000 yrldan fazla bir zamandan beri kullanılmaktadır. Türk devletlerinin ve egemen oldukları bölgelerin adları, kendi tarihlerimizde daha çok kurucu hanedanların, hükümdarların veya hâkim boyların adları ile
Buna zeki demişler, kendisini bir halt sanmış garibim :D
Necip Fazıl daha çocukluk yıllarından itibaren bir "üstün yaratık" muamelesi görmüş ve kendisi de buna inanmıştı. Anılarında, "Herkesçe teslim edilen zekam," der, "yakınlarımı öylesine ürkütmüş ve kaygılandırmıştı ki nazar değmesin diye sık sık tütsülerden atlatılır olmuştum". (s. 72) Aynı şekilde, henüz sekiz on yaşlarındayken kendi kendine, "Bu dünyada acaba benden daha derin duyan ve düşünen ikinci bir kimse var mı?" diye mırıldandığını da anımsar. (s. 74) Ne var ki şair bu aşırı özgüven duygusunu takıntı haline gelmiş bir ölüm korkusuyla birlikte yaşamakta ve bir yandan övünürken öte yandan da kendisine "ruh dünyasının kapılarını açacak" bir "mürşid" aramaktadır. Ve bu koşullarda kendisini anlayan ve "Keşke bu kadar zeki olmasaydın!" diyerek yaralı egosunu okşayan Arvasi Efendi, karşısına adeta biçilmiş bir kaftan olarak çıkmıştır.
Sayfa 208 - Yordam KitapKitabı okudu
Timur'un urgençi yerle bir etmesi
Harezm'deki sufi handenı tekrar ayaklandı.
Timur bir kez daha kente döndü ve kent ahalisi için sonuç bir kez daha felaket oldu. Timur, fethederken bir kat acımasızsa, aynı yeri tekrar alırken on kat daha acımasızdı. Urgenç yerle bir edildi. On gün boyunca, adamlarına yıkım ve katliam yaptırdı. İşleri bittiğinde, bir zamanlar, "ilim ve irfan sahibi kimselerin buluşma yeri, şair ve yazarların ikametgahı, terbiye ehli ve mümtaz kişilerin uğrağı" olan kent ortadan kalkmıştı. Urgenç bir tek camiden ibaret kalmıştı. Ne ölçüde gazaba geldiğinin bir göstergesi olarak, kentin bulunduğu yere arpa ektirdi. Bir yere uğradığını belirtmek için bıraktığı en korkunç kart vizit buydu; canı isterse bir kentin tamamını pekala yeryüzünden silebiliyordu
Sayfa 100Kitabı okudu
Timur sülalesi erken on altıncı yüzyılda Orta Asya'nın kalbindeki Fergana Vadisi'nde yeni bir büyük fatihin, Timur'un torunlarından Babür'ün yükselişiyle tekrar can bulmuştu. Babür tarihin en fevkalade hükümdarlarından biridir -sırf kaleme alınan, aralarında Caesar'ın Gallia Savaşı [Commentarii de Bello Gallico] veya Lawrence'in Bilgeliğin Yedi Sütunu [Seven Pillar's of Wisdom] gibi gelmiş geçmiş en dikkate değer savaş anılarının bulunduğu eserlerle kesinlikle bir tutulabilecek, öz yaşam öyküsünü yadigâr bırakmasından ötürü olsa bile-. Hindistan'ı fethi ve (ordusundaki Moğol veya Mughal unsurlar yüzünden yanlış adlandırılan) Mughal Hanedanı'nı [Babürlüler] kurması, muhtemelen Timurluların en büyük mirasıydı. Hindistan'daki Babür İmparatorluğu hikâyemizin küçük bir bölümüdür ama -Babür, Hümayun, Ekber, Cihangir, Şah Cihan ve Evrengzib gibi- ünlü Babürlü İmparatorların her biri yerine göre kudretli fatih, parlak komutan, bilge hükümdar, yetenekli yazar, şair, ressam ve imarcıydı, yani her biri Timur'un alışılmadık sülalesine yaraşır haleflerdi. Sülale, II. Bahadır Şah'ın 1857'deki İsyan'dan sonra Britanyalılar tarafından Burma'ya [bugün Myanmar] sürgüne gönderilmesiyle sona ermişti. Bütünüyle ele alınacak olursa, Timur ve haleflerinin devri muazzam bir çağdı: Hayranlık uyandıran kişilikler, hayranlık uyandıran eserler, hayranlık uyandıran binalar. Agra, Delhi ve Lahor'dan Herat, Kâbil, Buhara ve Semerkant'a kadar Timurluların bıraktıkları dünyanın en fevkalade miraslarındandır.
Sayfa 106 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
