Bugünkü modern kapitalist toplumun bütün zenginliği, ilkel sermaye ile birikim sermayesinin hem köle ve sömürge emeği üzerinden hem de işçilerin- kapsamlı bir kavram olmakla birlikte- artı emeğinden elde edilen gelire dayanır. Üst sınıflara tırmanma çabası, zengin olmak için türlü yollara başvuran, maaş alan beyaz yakalılar vb gibi tüm hiyerarşik sınıf klikleri, ilksel sermayenin köle emeğiyle gelişip bugüne kadar gelmiştir. Özcesi, tüm uygarlık köle emeğinin ekmeğini sömürerek bugüne kadar gelmiştir.
Zengin olmayı “ahlaki” bir zemine dayandırmak, tastamam tarihten bihaber olmaktır. İngiltere’de ortaya çıkıp gelişen burjuva-buharlı makine çağının zenginliği ilkel birikim sermayesine dayanmakla birlikte, çocuk ve kadın işçilerin 16 saat çalıştırılıp köle gibi pazarlanmasıyla büyümüştür. Büyük bir servetin arkasında daima büyük bir hırsızlık yatar, demişti Balzac. Uygarlık, hırsızlık, sömürü ve katliam çağıdır öte taraftan. Gelişim denilen şey, mezarlarda yatan ezilmiş sınıf ve toplulukların, kölelerin emeği üzerinde gelişmiştir. Nietzsche, Yunanlıların Trajik Çağında Felsefe adlı metninde, Antik Yunan toplumunun zenginliğini- Apolloncu zenginliğini- köle emeğine dayandırır. Ne var ki o da bir sınıfın çıkarını gözeterek köleliği zorunlu bir uğrak olarak görür. Çünkü karşılığında sanat ve zengin bir kültür oluşturmuştur. Nietzsche de yalnızca bir filozof değildi, yukarıda ifade ettiğim sömürüyü gayet meşru ve yüce gayeler için eşsiz bulmuştur.
Düşünsel zenginlik taşıyan konuşmalar ya da düşünceler, yalnızca düşünsel zenginliği olan topluma aittirler: Sıradan toplumda bunlardan âdeta nefret edilir; çünkü sıradan toplumun hoşuna gitmek için kesinlikle sığ ve bön olmak gereklidir.
Toplumun büyük kısmı Müslümanlığı fakirlikle, zenginliği dindışılıkla, üçkağıtçılıkla ve hırsızlıkla bağdaştırıyor.
Mitoloji Kitab-ı Mukaddes ve Kuran-ı Kerim
Varlığını kendi insani hasletleri ile kanıtlayamayan insan , kollektifleşme ve yığınlaşmanın ağır süreci altında ezilecektir Bu yığınlaşma ve kollektifleşmeden ötürü insan , bireyliğinden ve kişiliğinden olur Toplumun fonksiyonları içinde gitgide insanlığı yitirir Anonim ve her türlü mahremiyetten yoksun bir hayat sürer Bireye öz olanın zenginliği yavaş yavaş , modern kütlenin tek biçimliliğinde eriyip gider Metafizik değerlere sırt çevirmenin , devrin entellektüel kesimine hakim olunan tarih içinde insanın , dünya ve nesneler ile olan bağlantısını , sadece iş ve duygusuz bir mecburiyet olarak belirler Sadece , bir işe yaramak mühim olandır Varlığın özü bundan ibarettir...
Sayfa 15 - Nil YayınlarıKitabı okudu
Günaydın dünya!
Günümüzde üretilen zenginliğin yarısı hükümetin kullanımına veya yeniden dağıtımına tabidir. Eğer toplumlarımız yoksulluk sorununu çözmek üzerine siyasi kararlılık gösterdiyse, nasıl oldu da böylesine büyük miktarda para bu sorunu çözemedi? Bu konuya eğilirken, toplumlarımızda iç bölünmelerin varlığını artık görmezden
gelemeyiz. Kamu iktidarının toplumun genel iyiliği için çalıştığı fikri giderek kayboluyor.
Sayfa 114 - İletişim YayıncılıkKitabı okudu
Son otuz yılda aldığımız temel ders, toplumun en zengin üyelerinin pastadan gittikçe daha büyük pay almasına izin veren bir modelin önünde sonunda kendi kendini yok edeceğidir. Öyle görünüyor ki bu dersi almak için daha gidecek çok yolumuz var...
8. BÖLÜM - İSLAM VE DİN - İSLAM’IN BEŞ ŞARTININ DÜALİZMİ
İslam’ın amacı zenginliği değil, fakirliği bertaraf etmektir.
Peki, fakirlik nedir? Fakirlik, normal bir hayat için gerekli maddi imkânın yokluğudur. Veya: Hayat için zaruri olan asgari miktardan daha az şeye sahip olmaktır. Asgari miktar doğal (ve tarihi) bir kategori olup, toplumun gelişmişlik seviyesi ve maddi imkânlarına uygun olarak kişinin ve ailesinin fiziksel ve kültürel ihtiyaçlarını karşılaması için yeter miktarda maddi değer toplamıdır. Buna istinaden, toplumun görevi eşitlik sağlamak değil, her şeyden önce herkese bu zaruri olan asgari miktarı temin etmektir. Bu nedenle Islam’ın toplumsal tedbirleri, ahlâki ve ekonomik gerekçeleri şüpheli olan yok- sulluğu bertaraf etmekle sınırlanmaktadır.
Sayfa 298 - Ketebe YAYINLARIKitabı okudu
Benim âmentüm, bir nesil âmentüsüdür. Tek kişiye ait olmanın derinliği yanında, toplumun koro sesi gibi çoğul, çok yanlı bir yaygınlık özelliği de vardır. Bir orman sesidir neslimin âmentüsü. Bir orkestra zenginliği ile yüklü, anlamca ve eylemce. Sadece bir mutlu inanç metni değil, bir iş, eser, tarih örme, coğrafyaya hakikat rölyeflerini verme kavgasıdır da. Âmentüm, kana işleyen, kana kırmızı rengini veren demir gibi kanın içinde ışıldayan bir tomurcuklanmadır. En soyuttan en somuta uzanır. Geçmişe olan çağrışımları yönünden bir direnişse geleceğe yönelik yanıyla bir diriliş girişimidir.
