"Tuhaf gelecek biliyorum. Ama ne kadar zamanın varsa, o kadar az zamanın oluyor."
Alışkanlık denen şeyin zevklerimizi, düşüncelerimizi bu kadar etkilemesi ne tuhaf.
Sayfa 20 - Can Yayınları
Şu tuhaf körlüğe şaşırıyordu ki, insanlar kendilerinde değişeni çok iyi bilmelerine karşın, dostlarına, ilk ve son olarak, kendi oluşturdukları bir imgeyi yakıştırıyorlar.
Sayfa 120 - Can yayınlarıKitabı okudu
Buradan bakınca tuhaf bir hafifliği var dünyanın. Hiçbir ateş sonsuza dek yakmıyor.
Sayfa 311Kitabı okudu
Ahmed Arif, Sarılmak, Babam
Biraz önce 
Kitapkurdu Hanım’ın, 
Leylim Leylim yorumunu okuyunca aklıma Ahmed Arif’le ilgili güzel bir anım geldi. Sonra da uzun uzun düşündürdü.
90’lı yılların başında lise 2. Sınıftayken okulumuza bir edebiyat öğretmeni geldi. Hemen hemen yeni mezun sayılacak kadar genç ve
Tanrı’nın emriyle şu tuhaf kahramanlarımla sürüp giden
koca hayatı, herkesin görebileceği alay ve kimsenin
göremeyeceği gözyaşlarıyla daha ne kadar seyredeceğim?”
"Bu kapıları bana Atatürk açtı softa herif anladın mı, Atatürk açtı bu kapıları bana, sen kim oluyorsun da yeniden o karanlık deliklere tıkmaya çalışıyorsun Türk kadınını ha?"
Sayfa 43 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, Birinci BasımKitabı okudu
İnsan tuhaf varlık. Kendi hatasını kabul etmemek için direnir ama kaderin suçunu üstlenmeye hazırdır.
Her şeyi sana anlatmamak elimde değil. Tuhaf bir etkin var üzerimde. Günün birinde ağır bir suç işlesem bile gelip sana itiraf ederdim. Sen beni anlardın.
Kafamdaki düşünceler de tuhaf , onların da ağrısı var sanki..'
Tuhaf değil mi, insanın gücü sevdiğine yetiyor.
Onu korkunç, alışılmadık bir kader bekliyordu anlaşılan.
Sayfa 35Kitabı okudu
İnsanların bazen kafalarında bir şeyler kurup sonra bunları gerçekmiş gibi yaşamaları ne kadar tuhaf.
