Ve kimi en çok sevdiysen o senin imtihanın olurmuş.
Sayfa 8Kitabı okudu
Küçükken düşünce acırdı şimdi düşününce acıyor canlarımız.
Sayfa 50Kitabı okudu
Dünyanın sonuna mı doğduk bilmiyorum ama hayvanların insanlardan daha yürekli olduğu, insanların hayvanlardan daha vahşi olduğu bir zamandayız.
Sayfa 43Kitabı okudu
Anlıyor musun Supi..!
Anla,
Anla Supi...
O eski Güneş'in sıcaklığı yok
Gölgeler, sırtta bıçak
Dostum, dostum
En büyük alçak.
Dinle Supi
Teselliye hiç ihtiyacım yoktu biraz anlasanız yeterdi ama onu bile yapamadınız!
Sayfa 20Kitabı okudu
Aslında herkes biraz katildir. Kimi yüzündeki gülüşleri öldürür kimi yarınları.
Sayfa 13Kitabı okudu
Ben şöyle yapıyorum: her lekenin üstüne bir tuzluk, bir biberlik, bir hardal şişesi, bir ketçap şişesi, bir mayonez kâsesi, bir limon suyu kadehi, bir ekşi krema tabağı koyuyorum. Hiçbir şey belli olmuyor.
Sayfa 334
Eski İstanbul' da Meyhaneler
Sofra başında bodur hasırlı iskemlelerde oturulurdu. Sofra kurulunca ilk gelen şey ağaçtan oyma bir "tuzluk" olurdu, "tuz", sofranın uğur ve bereketini temsil ederdi. Meyhaneye masa girdikten sonra da, her masanın üstünde, müşterisiz, boş da dursalar bir tuzluk mutlaka bulunurdu.
