Cevap doğru da olsa sorunun klasikliği seni öldükten sonra fark ettirecek, bu yüzden yaşamak için ölmen gerekecek.
Net hedef; şu saat şu dakikada yapacağım..
Yeni bir alışkanlığı ne zaman ve nerede
gerçekleştirecekleri konusunda detaylı plan yapan insanların o işi tamamlamaları çok daha olasıdır. Pek çok kişi alışkanlıklarını bu temel detayları çözmeden değiştirmeye çalışıyor. Kendimize, “Daha sağlıklı besleneceğim,” ya da “Daha fazla yazacağım,” diyoruz ama bu alışkanlıkların ne zaman ve nerede olacağını asla söylemiyoruz. “Yapmayı hatırlamayı” ya da doğru anda motive olmayı şansa ve umuda bırakıyoruz. Uygulamaya koyma niyeti, “Daha fazla egzersiz yapmak istiyorum,” ya da “Daha üretken olmak istiyorum,” veya “Oy kullanmalıyım,” gibi bulanık kavramları alıp götürür ve somut bir eylem planına dönüştürür.
Pek çok insan motivasyon sıkıntısı çektiğini sanır, oysa aslında netlik sıkıntısı çekmektedir. Ne zaman ve nerede eyleme geçeceğiniz her zaman bariz değildir.
Şükrü Erbaş’ın “İçimde bir çocuk, yalınayak koşuyor yaşlılığa doğru, binlerce kez yenilmiş umut ölülerini çiğneyerek.” dizelerine,
“Sahi yaşlılık, derin bir iç çekiş,
yanılmış bir çocukluk olmasın Ömür Hanım?” dizesini ekliyorum. Ve sonra “Çocukluk güzün dökülen yapraklar gibi” diyen Sezai Karakoç dizesinde başımı göğe kaldırıp Edip Cansever ile yeniden umuda sarılıyorum “Gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk
Hiçbir yere gitmiyor.”
Sizce de öyle değil mi?
"Sana buraya bazı şeyler koyuyorum. Yol boyunca aklında olsun. lazım olursa açar okursun. Olmazsa da olsun, bir zararı yok, burada dursun."
Birhan Keskin, fakir kene
"Sabahları kitap mürekkebinin kokusunu içime çekmeyi severim."
İnsan birini sevdi mi, dünyayı takmaz.
