Aya Benzer Mi Yüreğim? & Ay Zalim Bir Sevgilidir
Dünya tarafından göz hapsine alınan Ay Gezegeninde; siyasi suçlular, yasaklı bilim insanları yani diğer ismi ile ''Aykırılar'' kontrol altında tutulmaya çalışılıyor. Olağan dışı durum bizim Mike ve o bir robot. Düşünebilen, hissedebilen ve haksızlıkların karşısında direnç gösterebilen ütopik ideamız. Mike'a bu macerada yardım eden Man, yanına sürgün gelmiş Profesörü de alarak ilginç üçlünün bir parçası oluyor. Sonrası mı?
Tahıl yetiştiren ve bunu dünyaya gönderen ama hiç kazanmayan bir halk devrim arzusu içinde Dünya'ya bayrak açar. Luna X Dünya... Bu düellonun kazananı acaba kim olacak?
Dünya liderleri asker göndermekle tehdit ediyor, tecavüz ve cinayetle de durumu perçinleyip şiddet ile üstünü kapatmak istiyorlar. Aykırıların tek istediği Federe Devletlere büyük bir ispat sunmak. Her zaman başarılı olmak için devrime kalkışılmaz. Başlı başına bir ayağa kalkmaktır, tanınmaktır ve her neticede bir uzay kruvazörüne binip belki gidip belki kalmak ama hep yeniden başlamaktır.
Ay Zalim Bir Sevgilidir kitabın arka kapağında dediği gibi; otoriteye karşı atılan nihai bir kahkaha.
Robert A. Heinlein
Türk-İslam dünyasının Hıristiyan dünyasından sadece dini perspektiften değil, sosyal açıdan devasa farklılıklarla ayrıldığı gerçeği, Türklere Avrupa'da yer olmadığı ana fikriyle son buluyordu çoğu zaman. Bu iddiayı bir adım daha ileri götüren çok yaratıcı fikirler üretenler de olmuyor değildi. Söz gelimi, 1555 yılında Fransız şair Ronsard hayli ütopik bir tasarıyla gündeme gelmişti. Ronsard Avrupa topraklarını Osmanlılara bırakıp, Avrupa halklarını da Yenidünya'ya taşıyarak kendi değerlerine sahip çıkabileceklerini ve Müslüman saldırılarından korunabileceklerini ortaya atmıştı. Yani Türklerden kurtulmanın en pratik yolu Avrupa'yı onlara bırakıp topluca yeni keşfedilen Amerika topraklarına taşınmak olacaktı.
Sayfa 322Kitabı okuyor
yeryüzü cenneti arayışı..
“Ütopyanın varlık şartları ancak Tanrısal olandan kopuşla mümkün olduğundan ütopik gelişmeler sekülerleşmeyi takip etmiştir. Ortaçağ yaşam biçimini ve Hıristiyanlığın mevcut formasyonunu gayr-ı insani bulan hümanist bir kesimin öncülüğünde başlayan ‘içsel dönüşüm/Rönesans’ ilan ederek tanrıyı yeryüzünden atmasının ilk kıvılcımlarıydı.” (Ανcι, 2012:389)
Sayfa 98Kitabı okudu
Savaş mekanizmasını kumanda eden askerî ve sivil kurumlar uyumamış, bizim ütopik hayallerle başımız dönerken onlar halkın büyük çoğunluğunu etki altına almak için barış döneminden mümkün olan en etkin biçimde yararlanmışlardı. Bu durum önceden hazırlanmış ve ateşe hazır hale getirilmişti. Şu anda bile, deneyimli propaganda mekanizmamız sayesinde halk arasında devlete itaat duygusu olağanüstü boyutlara ulaşmıştı ve oturma odalarımızdaki radyolardan seferberlik ilan edildiğinde en küçük bir direniş olmayacağı gerçeğiyle yüzleşmek zorundaydık. Bugün insanlar, kendi iradesi olmayan toz zerrecikleri gibiydiler.
Sayfa 9
Böyle Muazzam bir Manga ile tanışmak onur verici.
𝐺𝐼𝑅𝐼𝑆
Gelecekte geçen ve ütopik bir eser olan Yokohama Kaidashi Kikō serisi hakkında konuşacağım. (Japonca :ヨコハマ買い出し紀行) (Türkçe: Yokohama Alışveriş Günlüğü ) 
Hitoshi Ashinano tarafından yazılan ve resimlenen bir Japon bilim kurgu manga serisidir. Haziran 1994'ten Şubat 2006'ya kadar 12 yıl boyunca süren dergi, Kodansha'nın Aylık Öğleden
![ヨコハマ買い出し紀行 14 [Yokohama Kaidashi Kikou 14]](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fkitaplar%2F1657974_1713813360_0zO6F.jpg){kind=small}
Remarque’ın Tanrının Gözdesi Yok kitabını açar açmaz karşıma çıkan o cümle;”belki de mutluluk bir iğnenin ucunda dans etmektir.”
Çoğumuza uzak görünen, sürekli ulaşmaya çalıştığımız, hayatımız boyunca belki de yaptığımız her şeyi ona erişmeye endekslediğimiz muazzam ve ütopik duygudurumu…
mutluluk…
Belki de celladına aşık bir mahkum gibiyiz mutluluk karşısında. Bize acı verecek, sonumuzu getirecek belki de ama biz ısrarla peşinden gitmeye, onu yakalamaya çalışmaya devam ediyoruz, arsızca, yorulmak nedir bilmeksizin…
Mutluluğa ulaşmakla hayatımızda yaşanabilir bir noktaya erişeceğimiz düşüncesi zerk edildi ruhumuza. Ama belki de mutluluğa ulaşmak değil, mutluluğu arama arayışı yaşanabilir bir noktaya taşıyacak bizi. Veya bir noktaya ulaşmak isteyen kim, diyebilir de insan. Belirsizliğin ortasında dolanıp durmak belki de asıl mutluluk, diyebilir.
İğnenin ucunda dans etmeyi isteyecek kadar, mutluluğun verdiği acı verici hazzı yaşayacak kadar cesaret, mutluluğa ulaşma yolunda çaba harcayacak kadar umutla dolsun içimiz… veya mutluluğa ulaşmaya dair o doymak bilmez istekle dolup taşan insanlardan uzakta haz veren mutsuzlukla sürsün yaşam dediğimiz o küçücük an…
Irkları yok sayan "ütopik ümmetçilik", coğrafyaya gerçekçi bir proje sunamaz. Irk unsurunu yok etmek mümkün olmadığına göre bu gerçeği dikkate almak gerekir.
