Kitabı ilk bölümünde biraz yavaş ve fazla Hint kültürüne ait bilgilerle başlamış görünce acaba yanlış kitabı mı seçtim diye düşündüm. Üstelik bir de ilk bölümlerde karakterlerin kim olduğunu bilmezken yaşanan geçişler anlamayı zor hale getirmişti.
Fakat biraz alıştıktan sonra insanların sadece dış görünüş, uyruk gibi saçmasapan klişeleşmiş yargılarla birbirine baktığını görmek kitabın nasıl devam edeceğini görmek için içimde bir istek oluşturdu. İnsanları dış görünüşleri, uyrukları, davranışları gibi kalıplarla yargılamaya daha ne kadar devam edeceğiz acaba. Halbuki insanlar neler yaşıyorlar.
İşte bu kitapta dış görünüşleriyle ve zaman zaman da yaptıklarıyla birçok kişi, hatta sevdikleri tarafından bile yargılanan ama sonunda kaçabilecekleri bir yerleri olmadan tanımadığı insanlarla aynı yerde sıkışan insanların birbirinden farklı öykülerini okuyoruz. Kitap aslında bir kurgu, böyle bir deprem de yok anlatılan muhteşem öyküler de yok ama kitaptaki her şey o kadar gerçek ki, sanki bunlar gerçekten yaşanmış gibi ve kendinizi de orada mahsur kalıp hikâyeyi dinleyenlerden birisi gibi hissediyorsunuz.
Kitapla ilgili tek üzüntüm yazarın kitabın sonunu biz okurlara istediğimiz gibi hayal etme özgürlüğü vermiş olmasıydı. Çünkü ben o yarım kalan hikayeyi bitirmeyi çok isterdim.
İçerdiği mesajlar, duygular, hisler ve gerçekler sebebiyle herkese öneriyorum diyebilirim. Okurken kendinizden ya da çevrenizden bir şeyleri kesinlikle bulacak ve okuduğunuza pişman olmayacaksınız.
