(2)
" Kalp canlı bir şeydir; daima değişir ve yeniyi yaratır; kalbi bir porselen vazo gibi camid bir şey farzetmek doğru mudur?"
Sayfa 173 - ÖtükenKitabı okudu
Yağmur
Mumlar söndüğünde köyde, hepimiz toplanırdık ninemin dizinin dibinde. Çiçekli bir fistanla yamalanmış bir elbise. En çok dikkatimi çeken buydu çocuk aklımla. Hâlâ hayretle hatırlarım... Nineme sorduğumda uyumuna rağmen fistanı, ellerimde tutarak çiçekleriyle, bahar gibi bakardı, genç kız gözleriyle... Ve anlardım ve elbet ki yıllar sonra çok daha
“kalp canlı bir şeydir; daima değişir ve yeniyi yaratır; kalbi bir porselen vazo gibi camid bir şey farzetmek doğru mudur?
Kalp, kötü hareketlerle değil dürüstlük ve doğru düşüncelerle dolması gereken bir vazo olarak sembolize edilirdi.
Çünkü kırılan hiçbir şey eskisi gibi olmaz.
Vazo veya kalp.
Kalbimde bir boşluk var bu gece , sanki içimden bir parça kopmuş ve ben onu bulmak için ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.
Yüreğime oturmuş ağırlık bugün hiç gitmemek üzere taht kurmuş gibi.
Kalp atışlarımın yükseldiğini nefesim kesilince anlıyorum.
Sahi, ben hiç nefes aldım mı?
Yeni farkediyorum , ben hiç nefes almamışım ki sadece yaşamışım. Vazonun içindeki çiçekler nasıl hareket etmeden sadece durup yaşıyorlarsa bende öyle yaşamışım. Şimdi içinde bulunduğum vazo kırıldı,o zaman ben artık yaşamıyo muyum?
İnsanlar ne tuhaf. Vazo verirsin nefes alamıyorum, der, alırsanda yaşamıyorum.
Belkide istediği ona verilen vazo değildir. Vazonun içindeki su gibi hayat olmaktır. Ona hiç sunulmayan hayat...
Ömrü boyunca suya ulaşma hayaliyle yaşayan bir çiçektir belki.
Suya ulaşmak zor ve yakıcı. Her şeyden ödün verip ulaşmak için çabaladığın yolun seni bir şekilde geriye atmaya başarması kadar yıkıcı değil ama...
Suya ulaşmış olduğunun hayali direnme gücü verirdi ayakta tutardı, sanırım bugün kalbimdeki boşluk, yüreğimdeki ağırlık yetmedi ayakta kalma gücümüde aldılar elimden.
Hesaba katmadıkları bir şey vardı. Her geçen gün git gide azalan umudum hala yanımdaydı.
Belli belirsiz kısık sesiyle bana "hadi kalk artık" diyen umudum. Kafamı kurcalayan düşünceler belliydi...Hala o suya ulaşabilirim, her şeye rağmen devam edebilirim di mi?
05 Aralık 2017 tarihinde yapılan Akademik Başarı ve Hayat Becerileri dersine, İstanbul Ticaret Üniversitesinde İletişim Fakültesi Dekanı olarak görev yapan Prof. Dr. Mim Kemal Öke katıldı.
“Prof. Dr. Mim Kemal Öke, hayattaki hedefini şöyle açıkladı:
“Yaşamımda başarıyı değil de mutlu olmayı hedefledim. Mutlu olabilmek için başkalarını mutlu
Çünkü kırılan hiçbir şey eskisi gibi olmaz. Vazo veya kalp.
Sayfa 34Kitabı okudu
Kırılan hiçbir şey eskisi gibi olmaz.
Vazo veya kalp.
İbrahim Tenekeci
"Kalp canlı bir şeydir; daima değişir ve yeniyi yaratır; kalbi bir porselen vazo gibi camid bir şey farzetmek doğru mudur?"
--SON--
Bütun cenaze törenleri yağmurlu günlerde olur, Rosa, ilgililerin huzurunda yakıldı ve külleri bir vazo içinde, birinci derece ilgili Mathes'e verildi.
Mathes eve geldi. Külleri içten gelen bir üzüntüyle büfenin üstüne koydu. Sonra demişler ki, sözde bir gün, Mathes'e Rosa'dan kalan tek miras olan Siyam kedilerinden biri vazoyu devirmiş, diğer kedi bunu fırsat bilerek küllerin üs- tüne çişini etmiş ve birisi de büfenin üstündeki, Rosa'dan artakalan tek şey olan, çiş kül karışımıyla "Tante Rosa the end" yazmış, bir kalp yapmış, çocuklar gibi ortasından bir ok geçirmiş, üç damla akıtmış altından.
Sayfa 103Kitabı okudu
kırılan vazo olsun kalp değil
anormal davranış girdabına henüz girmemiş hiçbir çocuğun niyeti ortalığı dağıtmak ve kaos oluşturmak değildir hayatı tecrübe ederek tanımaya çalışırken vazoyu masadan düşürebilir elbette.
Kalp
![TARIK SARI [[ Meftun Muvahhid ]]](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F1102249_1693816817_6ZE3W.jpg){kind=small}
Bir kere kırılan kalbin bir daha yapılamayacağı pek yanlış bir tarzdır.
Daima kırılan ve daima yapılan şeyin adı kalbtir; çünkü bu canlı bir şeydir; daima değişir ve yeniyi yaratır; kalbi bir porselen vazo gibi câmid (cansız) bir şey farzetmek doğru mudur ?
GECE YARISI YOLCULARI | 3
Geleceği tehlikede olabilirdi. Bu adi herif bu sefer gerçekten işini bitirebilirdi. Ağır adımlarla merdivenlerden indiğini gördü. Elinde kırdığı her ne boksa onun parçası vardı. Elleri kan içindeydi ve her merdiven basamağına muhakkak bir kaç damla kan damlıyordu. Gözleri daha da fena kızarmıştı. Duygu az önce yaşadıklarından dolayı şu an daha
TAŞLAR
Burası insanların tamir edildiği şehir,
Kocaman bir örs üzerine uzanmışım.
Dümdüz mavi gök çemberi,
Uçup gitmiş bir bebeğin şapkası gibi
Ben ışığın dışına düştüğümde. Kayıtsızlık
