Vehhabiler korkumuzdan yeni bir takiye geliştirmiş!
'Ben Hanefi Selefiyim(!)'
Vallahi bunu ilk defa duyuyorum ve "çüş" demek zorundayım! Yahu bir adam nasıl hem Hanefi (mezhepli) hem Selefi (mezhepsiz) olabilir?!
'Hem Osmanlı'yım, hem Laikim(!)' demek gibi garâbet!
Bir gavurun bile yapamayacağı şiddette ve ibadet maksadıyla yapıyorlar!
Vehhâbîler: 1924 yılında Mekke istilası yapıyorlar.
Efendimizin ﷺ doğmuş olduğu evi tarumar ediyorlar, yıkıyorlar. Hazreti Hatice validemizin (Radıyallâhu anha) ve diğer ashab-ı kiramın türbe ve kabirlerini yıkıyorlar bunu da bir ibadet maksadıyla yapıyorlar.
Orada çok Müslüman kanı döküyorlar.
Birlik diyorlar birlik derken bölüyorlar, parçalıyorlar. Onun için onların bu söylemlerine asla kanmamak gerekiyor!
Hiçbir zaman birlikten yana olmadılar Ümmeti böldüler. Hatta fikri bölmekten yana fiili bölmeye de başvurdular.
Ömer Faruk Korkmaz
Vehhabiler;
«-Biz itikadda selef, amelde Hanbeli mezhebindeniz. Esasen Ahmed b. Hanbel, itikad hususunda selefin nasçı, yani Eseriye kolunu temsil eder. Onun, amelde de yolu budur. Bu sebeple, biz, itikadda ve amelde Hanbeli'yiz; Vehhabilik diye birşey yoktur. Abdü'l-Vahhab, ilmen ve fiilen bu mezhebin yenileyicisi ve şeyhulislamıdır.» derler. Ancak bunlar, çıkışlarında, kendilerini hakiki muvahhid, diğer Müslümanlari ise adeta müşrik sayarak çok sert ve katı bir anlayışla hareket etmişler; feci bir aşırılığa vararak, İslâm camiası arasinda köklü ve berbat bir fitne uyandırmışlardır.
Mehmet Ali Paşaa yaktın bizi :D
Padişah II. Mahmut, Mısır Hidivi Mehmet Ali Paşa'dan yardım istemişti. Mehmet Ali Paşa'nın oğlu İbrahim Paşa, 1818'de Vehhabileri yenerek liderleri Abdullah bin Suud'u yakalamış ve İstanbul'a yollamıştı. Abdullah burada idam edildi ve Hac yolu yeniden açıldı. En sonunda ise Birinci Dünya Savaşı'nda Araplarca arkadan vurularak yenilen Osmanlılar, Hicaz'dan çekilince İngilizlerin yardımıyla yine Vehhabiler ve liderleri Suud Ailesi bölgeye egemen oldu, bugünkü Suudi Arabistan kuruldu.
18.Asırda Vehhâbîliğin ortaya çıkışıyla da Ibni Teymiyye ekolü bir nevi milis kuvveti kazanarak Suudî siyasî otoritesinin himayesiyle yayılmaya başladı ve zamanla bütün Arabistan'a hâkim oldu. Maamafih Vehhâbilik, İbn Teymiye'nin fikirlerinden çok daha aşırı bir yol tutmuştur. Öyle ki, ibni Teymiyye'nin caiz değil dediğine, Vehhâbîler' caizdir demişlerdir.
Böylece enteresan bir tenakuz doğmuştur ki, İbn Teymiyye, hem modernistlerin, hem de dini eski saf hâline döndürme iddiasındaki fundementalist telâkkilerin önderi olarak görülmektedir, Protestanlığın kurucusu Luther'e benzetilen İbn Teymiyye'nin fikirlerinin devlet eliyle yayılması, eski mücâdeleyi tekrar alevlendirdi. Bu mücâdele yirminci asrın başlarından itibaren bir bakıma İbn Teymiyye'nin yolunu sürdürmek iddiasında olan Muhammed Abduh ve talebesi Reşid Rızâ'nın faaliyetleri neticesinde bir gelenekçiler modernistler mücâdelesi halini almış ve günümüze kadar kıyasıya devam etmiştir.
Sayfa 25Kitabı okudu
Hülasa: gök bu yüzden sarıdır :d
Bazı aklı evvel Vehhabiler şöyle derler: Siz Cenab-ı Hakk'ı her bakımdan insanlardan veya diğer varlıklardan ayrı tutuyorsunuz, tutmaya çalışıyorsunuz ama Cenab-ı Hakk ile varlıklar arasında her bakımdan bir ayrılık yoktur. Bazı bakımlardan Cenab-ı Hakk diğer varlıklarla ortaklık içindedir. Mesela varlık diyoruz, Cenab-ı Hakk var mıdır? Vardır. İnsan var mıdır? Vardır.
Sayfa 130 - Rihle Kitap
Şimdi Haremeyn-i Şerifeyn'e hükmeden Vehhabîler ve meşhur, dehşetli dâhîlerden İbn-i Teymiye ve İbnü'l-Kayyimi'l-Cevzî'nin pek acib ve cazibedar eserleri İstanbul'da çoktan beri hocaların eline geçmesiyle, hususan evliyalar aleyhinde ve bir derece bid'alara müsaadekâr meşreblerini kendilerine perde yapmak isteyen, bid'alara bulaşmış bir kısım hocalar, sizin muhabbet-i Âl-i Beyt'ten gelen ve şimdi izharı lâzım olmayan içtihadınızı vesile ederek hem sana, hem Nur şakirdlerine darbe vurabilirler.
Madem zemmetmemek ve tekfir etmemekte bir emr-i şer'î yok, fakat zemde ve tekfirde hükm-ü şer'î var. Zemm ve tekfir, eğer haksız olsa, büyük zararı var; eğer haklı ise, hiç hayır ve sevab yok. Çünki tekfire ve zemme müstehak hadsizdirler. Fakat zemmetmemek, tekfir etmemekte hiçbir hükm-ü şer'î yok, hiç zararı da yok.
İşte bu hakikat içindir ki; ehl-i hakikat, başta Eimme-i Erbaa ve Ehl-i Beyt'in Eimme-i İsna Aşer olarak Ehl-i Sünnetin, mezkûr hakikata müstenid olan kanun-u kudsiyeyi kendilerine rehber edip, İslâmlar içinde o eski zaman fitnelerinden medar-ı bahs ve münakaşa etmeyi caiz görmemişler; menfaatsiz, zararı var demişler.
"...ne (Vehhabiler gibi) tamamen tasavvufa karşı olmak ne de İsmaililer gibi şeriatı bırakıp sadece tasavvufla uğraşmak doğruydu. Hazret-i Peygamberin ve onun Eshabının izinden giden Sünnilerin, yani Ehl-i Sünnet'in takip ettiği yol, bu ikisinin arasındaydı."
Sayfa 153 - IQ Kültür Sanat YayıncılıkKitabı okudu
İmdat Çağrısı Değil İşgal Çağrısı
Son yüz yıldır İslam coğrafyasının adım adım işgal edilişini seyretti insanlık.
Karanlık odalarda Osmanlıyı yıkıp topraklarını paylaşmak üzere anlaşan Batılı ülkeler devşirdikleri azınlıklar eliyle içerde kargaşa, kaos, isyan yanginları çıkardılar.
Balkanlar'da Sırp, Yunan, Bulgarlar, doğuda Ermeniler, Arap coğrafyasında Vehhabiler bulundukları
Ruh, ölmez. Bu sebeple ölünün ardından hayır yapmak haktır. Hayır ve hasenatın sevaplarından ruhlar istifade eder. Hariciler bunu inkâr etti. Bugün Vehhabiler ve İbni Teymiyye'nin kitaplarına aldananlar bunu inkâr ediyorlar. Ruhun öldüğüne inandıkları için ruh ile olan her şeyi inkar etmektedirler.
