Manevi iç oluşum, dışın mahkumluğuna karşı bir korunma aşısıdır.
#159450529
Sezai Karakoç 'u okumak, okurken satırları arasında dem almak, huzuru koklamak ve özümsemek muazzam bir yolculuk zannımca. Her bir eserinde, ruhunuzun kıyısında benliğiniz ile başbaşa kalıp, onu dinlemek, dinlenmek ve öğrenmek ise bu yolculuktan payımıza düşen en nadide
Peçesi kaldırıldığında hakikatin, hakikat kalacağına inanmıyoruz artık
Nietzsche
Hakikat şeyler ile onlara ilişkin yargılar arasındaki uygunluktur. Kant'ın deyimiyle: Bilgisinin nesnesine uygunluktur.
Bazen renkleri anlatmaya çalışırken kelimelerin kifayet etmediğini, teşbihlerin manasızlaştığını, insan ruhunda renklerin sadece birer akis olarak kalması gerektiğini hissediyorum. Renkler, zamanın farklı katmanlarıyla, ışığın farklı katmanları arasında kayboluyor, karanlığın sekerâtı ile velûd bir sessizliğin nihayetine ulaşıyor... ben ise kör satırların ümitsizliğine düşüyorum karanlığa bakan kelimelerin, renkleri yaşatan kelimelerden fazla olduğunu görünce. Devrik cümlelerin mahkûmu iken, daha önce hiç tesadüf etmediğim bir renk beni hürriyet sevdasından müstağni kılabiliyor. İçimde büyüyen esâret aşkı, tüm hürriyetleri sırtıma yük edip, tek bir esâreti tüm hürriyetlerden kutsal kılabiliyor.
Bir çobanın göklere esir oluşunu düşünüyorum. Tüm esaretleri nasıl da geride bırakabiliyor bir çoban! Renkler, kokular, güneş ve yağmurlar birer birer kaybediyor cazibesini. Yalnız gökler! Derin anlamıyla gökler... yalın ve son ulaşılacak anlamıyla... tüm perdelerin yırtıldığı, mananın sıcacık yüreğe indiği, avuçlarda nihayete ulaşmış olmanın verdiği titreme ile... sözlüklerin iptal olduğu, tüm minberlerin yıkıldığı, kelimelerin sidre-i müntehasında kişinin kendini dahi aşıp yüzyüze geldiği hakikat ile...
Düş dediğin de nedir? Hayatımız da zaten düş değil mi?
Bu kitaba başlarken her zamanki gibi karamsar bir 
Fyodor Dostoyevski okuyacağınızı düşünüyorsanız yanılıyorsunuz. Başlarken karamsar ve nihilist bir giriş yapsa da bitirirken mutluluğu tasvir eden umut dolu bir Dostoyevski görüyorsunuz.
Hiçbir şeyin yaşamaya değer olmadığına karar verip intihar etmeye karar veren, revolverle kafasına sıkmayı netleştirmiş, hayata karşı müthiş derecede kayıtsız bir adamın, küçük bir kızla tanışmasıyla başlayan içsel yolculuğunu anlatır.
Son bölümde gördüğü düşü anlatır. Bu düş aslında hayal ettiği hayatı tasvir eder.
“Tüm bunlar bir düş olmayabilirdi de çünkü burda öylesine bir hakikat işlenmişti ki bunun sadece bir düşten ibaret olduğunu söylemeye dilim varmıyor.”
Çok kısa olmasına rağmen düşündüren, oldukça keyifli bir kitap.
Buyrun okuyup nasiplenelim
GAZZE GAZI
Filistin meselesi denen şeyle Hz. Ömer (r.a.) döneminde fethedilmiş olan Kudüs’ün ve Mescid-i Aksa’nın kâfir işgâlinde olması meselesi birbiriyle irtibatlandırılıyor. “Filistin Filistinlilerindir” denildiği zaman “Filistin Müslümanlarındır” denilmiş gibi bir numara dönüyor. Filistin ismi Romalıların icadı. Romalılar hâkimiyetlerine
67 syf.
10/10 puan verdi
Sezai Karakoç bu kitabında belli kavramlar üzerinde var olan genel düşünceleri ortaya koyduktan sonra kendi düşüncelerini dile getirmiştir. Bu düşüncelerini ortaya koyarken yine çok güzel noktalara temas etmiştir.
Kitapta ele alınan konular;
Medeniyet Kavramı
Efsane ve Hakikat
İnsan ve Maymun
Komünizm ve Kapitalizm
Halk ve Demokrasi
Öğretim
Turizm
Üniversiteler
Kitabın hacimce küçük olması bizleri yanıltmasın. Sayın Karakoç derinlemesine düşünmemiz gereken bu konuları ifade ederken yalın bir üslupla, belli bir çerçeve çizerek bizlere sunmuştur. Sonrası bizlere ve yetkililere kalmıştır.
Medeniyet, Öğretim ve Turizm özellikle dikkatimi celbeden konulardan olduğu için ayrı bir lezzet aldım. Ve kesinlikle bu konularda var olan yanlışlıkların düzeltilip iyileştirmelerin bir an önce yapılması gerekmektedir.
Ancak 20.yy’ın sonlarında yazılan bir eser olarak kitapta ifade edilen bazı eksiklerin günümüzde az da olsa devam etmediğini görmek ise umut verici oldu benim için..
Faydalı okumalar dilerim…
Sezai Karakoç
