Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
"...
Water, water, everywhere,
Nor any drop to drink."
Bu dizeleri ilk duydugumda universite birinci sınıf öğrencisiydim. Garip bir yanılsamayla F.Drake ile ilişkilendirdim. Yıllar sonra kitabı okuyunca bu aptallığıma gülümsedim. illüstrasyonlara goz atinca basit bir eser oldugunu dusunerek esere haksizlik etmisim biraz. cocuk kitabi
Rus edebiyatının ve dünya edebiyatının en önemli yazarlarından birinin doğuşudur "İnsancıklar".Sonradan yazacağı bir çok romanının teması gibi,döneminin rus toplumunun sorunlarını,noksanlarını,duygularını kısacası o dönemin toplumunun hayatının önemli bir kesitini okuyucusuna en yalın en saf haliyle sunar üstat.İnsancıklar eserinde fakirliği,çaresizliği,yoksulluğu ve bu acımasız gerçeklerle birlikte sevgiyi,bağlılığı,inancı,arzulamayı ve çabayı bir mektuplaşma kurgusu içerisinde görür,tanıklık ederiz her birine.
"Ruhum","Anacığım","canım","meleğim"benim küçük gelinciğim" gibi hitaplarla ve "sizi tanımak adamakıllı tanıttı beni bana,sizden önce bir başınaydım,yapayalnızdım,var olmuyor,sürekli uyuyor gibiydim bu alemde." Veya "Fakat sizi görür görmez her şey başkalaştı,ışıdı içim ve ruhum dinginliğe erişti."gibi sözlerle gösterir Varvara Dobroselova'ya olan sevgisinin ve bağlılığının raddesini bize Makar Devuşkin.
Deniz Kıyısında Koşan Ala Köpek ;
Kitabı okumaya başlamadan önce, isminden dolayı denizin kıyısında koşturan bir köpek hikayesi okuyacağımı düşünmüştüm.
Yanılmışım..
Meğer bu bir; umut hikâyesiymiş..
Meğer ; açlıkla, susuzlukla, ölümle boğuşma hikâyesiymiş..
Meğer ;geride kalanlar bir kaç saat fazladan yaşasın diye, kendi canından vazgeçebilen fedakâr insanların hikâyesiymiş..
Kitabın içeriğinden çok bana hissettiklerinden bahsetmek istiyorum ;
Aytmatov yine yapmış yapacağını. Okurken sanki bende o denizin ,sisin,karanlığın ortasında kalmış, çaresizlik,açlık ve susuzlukla savaşan insanlardan biriydim. Çok etkilendim hatta kötü hissettim ve hatta kalkıp kalkıp su içtim :)
"Deniz Kıyısında Koşan Ala Köpek
Sana geliyorum, yapayalnızdım.
Orhan Atam yok,
Babam Emrayin yok,
Akam Mılgın yok...
Nerde olduklarını gel bana sor.
Ama bırak da önce kana kana su içeyim..."
~Keyifli okumalar dilerim~
Çocuklar için "baba" figürü çok önemlidir. Hatta baba demek, kahraman demektir. Çocuk bilir ki, başı ne zaman sıkışsa anında ona yardım edecek ve tüm sıkıntılarını giderecek biri vardır. O kişi babadır. Baba demek, her şeyden önce, güven demektir. Güvenle büyümek ve onun himayesi altında ne olacağını düşünmeden yaşayabilmek demektir.
Frankensteın
Tıpkı ADEM gibi benim de yaşayan herhangi bir varlıkla bağlantım yoktu. Adem Tanrı'nın elinden mutluluk ve refah içinde, kusursuz bir yaratık olarak çıkmıştı. Bense perişan, çaresiz ve yapayalnızdım. Çoğu zaman Şeytan'ı kendi durumumun timsali olarak gördüm.
Frankenstein ·
Ben orada cesetle yapayalnızdım-ama yabancı bir evde yapayalnızdım,sırra müsahama göstermeyen yabancı bir şehirde yapayalnızdım ve ben ..benim korumam gereken bir sırrım vardı ..evet bunu bir düşünün ?!
İnsan her şeyini kaybettiğinde , elinde kalan son şey için umutsuzca savaşır-ve benim elimde kalan son şeyse
onun bana bıraktığı mirastı , o sırdı.
112 syf.
9/10 puan verdi
ARİF H. — Benim bildiğim insanlar yüreklerinde biraz olsun sevgi taşırlardı. Anlaşılan nesil değişti.
TARIK — Elbette öyle. Biz bir bombada binlerce insanın öldüğü bir savaştan sonra gelen nesiliz. Sen istediğin kadar sevmeye hazırlan, öteki tarafta hergeleler topumuzun canım cehenneme gönderecek bombalar, ateş makinaları icat edip
#dostoyevski nin kitaplarını #insanciklar ı okuduktan sonra kronolojik sıra ile okumaya karar verdim yaşadığı hayatı daha iyi anlamak adına. Daha önce kumarbazı okudum ama bu kitabı bambaşka birşey... Yoruma #alıntı ile başlamak istiyorum.
Sizi tanıdıktan sonra kendimi daha iyi anladım. Sevmeye başladım sizi. Daha önce yapayalnızdım meleğim, yaşamıyor da uyuyordum sanki dünyada. Düşmanlarım yüzümde bile kusur buluyor, küçümsüyorlardı beni. Sonunda ben de kendi kendimi küçümsemeye başladım. Kafasız olduğumu söyleye söyleye inandırmışlardı beni buna. Sizse karanlık dünyamı aydınlattınız. Yüreğim de ruhum da aydınlığa, huzura kavuştu. Başkalarından aşağı olmadığımı anladım. Yalnızca göze batan özelliklerim, kibar davranışlarım, cilam yoktu, ama (insandım) gene de, yüreğimle, düşüncelerimle insandım. Şimdiyse kaderin küçültüğü, ezdiği bir (insancık) olduğumu anlayınca kendime saygımı yitirdim, çöktüm.
Diyordu Makar Alekseyeviç bir mektubunda Varvara Dobroselova'ya Nisan ayında başlayıp Eylül ayında biten bu mektuplarda hem bu iki karakterin hemde arada anlatılan karakterlerin hayatlarında vermiş oldukları mücadele, yoksullukları, acıları, dışlanmışlıklarını okuyup hem hüzünlenecek hemde derin düşüncelere sürükleneceksiniz bu mektupları okurken çok ağır bir dili olmadığından içinden geçip yaşayacaksınız olayları... #alıntı
Varlıklılar yoksulların kötü talihlerinden yakınmalarını pek sevmezler. Rahatsız eder onları bu, canlarını sıkar! Yoksulluk genellikle can sıkıcı bir şeydir onlar için zaten. AÇ İNİLTİLER UYUMALARINIMI ENGELLİYOR DERSİNİZ?
80 syf.
10/10 puan verdi
Sizin hiç kızgın olduğunuz biri oldu mu? Yapmak isteyip yapamadığınız ve yapamama sebeplerinden biri en sevdiğiniz insanlardan biri oldu mu hiç? Mesela “babamız” bunlardan biri oldu mu?
Hepimizin içinde bir zamanlar ukte kalan bir şeyler olmuştur. Buna sebep olan babamızsa ne yaptık nasıl davrandık?
Pekala gelelim yazarımıza; yazarımızın (Franz
✒ŞEY, #kitapyorumu ✒
.
"Hiçbir kelimeyle birleşmeyen 'ŞEY' gibi hissettim kendimi. Birleşirsem yazım hatası gibi yazgı hatısına dönüşecektim sanki. Özetle 'ŞEY' kelimesinin vücut bulmuş hali gibi yapayalnızdım."
.
'ŞEY' aslında ne kadar çok anlam barındırıyor içinde, aklımıza gelecek her ŞEYin yerine geçebilir ama bir o kadar da anlamsız, boştur. İşte kitabımızda anlamsızlıktan anlamlıya yol alan 5 karakteri anlatıyor. Hepsi kendi hayat sınavlarında boğuşurken görünmeyen bir el tarafından birbirlerine çekiliyorlar. Biri diğerinin hem yarası hem şifası oluyor. Ve mutlak olgunluğa giden yolda birbirlerine yoldaş oluyorlar.
.
İlk sayfalarından itibaren çok acı gerçekler vuruyor yüzünüze. Toplumumuzun bir yerlerinde yaşanan türden gerçekler. Karakterlerimizin hepsinin derin izler bırakan yaraları var. Bunlarla yüzleşmek yerine örtmeyi tercih etmişler. Ancak hiç peşlerini bırakmayan bu acılar onlara ağır gelemeye başlar. Kurtulmak için çıktıkları yolda birbirleri ile yolları kesişir. Kader oyununu yazar bu 5 saf ruha da oynamak düşer.
.
Kendi içinizde bir yolculuğa çıkartan türden bir kitap. Devamı gelecek diye düşünüyorum. Sonu öyle bir hava veriyor. Umarım çok beklemeyiz çünkü hepsinin bir araya geldiği bölümden sonrasını aşırı merak ediyorum.
.
Okuyacak olanlara bir önerim, çok fazla değil ama cinsellik barındırıyor bunu göz önünde bulundurun.
.
Keyifli ve kitaplı günler
.
Franz Kafka / Babaya Mektup
Sizin hiç kızgın olduğunuz biri oldu mu? Yapmak isteyip yapamadığınız ve yapamama sebeplerinden biri en sevdiğiniz insanlardan biri oldu mu hiç? Mesela “babamız” bunlardan biri oldu mu?
Hepimizin içinde bir zamanlar ukte kalan bir şeyler olmuştur. Buna sebep olan babamızsa ne yaptık nasıl davrandık?
Pekala gelelim yazarımıza; yazarımızın (Franz
At kalbini girdaba, açıl engine ruh ol..
****At kalbini girdaba, açıl engine ruh ol...****
HUZUR u okumak gerçekten dikkat istiyor. Özen istiyor. Dura dura ,sindire sindire okumak lazım. Kıtapta bir sürü detay var.Tanpınar ilmek ilmek örmüş. Mekanlar besteler eşyalar uzerinde düşünmek ve hariçten araştırma yapmak lazım hissetmek için..Tüm kıtap incelemesi yerine bir küçük detay
Buraya kadarmış...
Her kitabın bir vakti vardır. Ve ben, o vaktin geldiği bir mevsimdeyim. Yoksa yanılıyor muyum? Her vaktin mi bir kitabı var?
Öyle bir vakitteyim ki tam da TUTUNAMAMA vakti...
Bu satırları kitaba başlamadan yazıyorum.
Okumaya nedense korktuğum bir kitap. Nedensiz bir korku, ya da tutunamama korkusu. Böylesine beğenilen ve çok okunan bir kitap beni
MADAME BOVARY,
Gerçekten okunması gereken ve özümsenmesi üzerine bir kaç gün düşünülmesi gereken nadide eserlerden biridir bana göre.
Neden,
Çünkü yazar gerçekten yapmacıklıktan uzak ve toplumun aşamadığı yegane sorunları bir kitapta muazzam toplamış ve sıkmadan okuyucuya sunmuş.
Kitabın dili ve işleyişi nefisti.
Kitapta tüm çevremizden
19. yüzyılda bir bilim adamı, evinde konuk ettiği misafirlere zaman makinesini icat ettiğini söyler ve misafirlerin gözü önünde bir nesneyi kaybeder. Konuklar hayretler içinde izleyip olanlara anlam veremezler. Bir sihirbazlık numarası olduğunu düşünüp inanmazlar. Ama bilim adamı onlara makinenin asıl halini gösterir ve yakın zamanda bitirip deneyeceğini söyler. Bilim adamı evine misafirlerini yine davet eder. Misafirler eve gelmesine rağmen bilim adamı evde değildir. Uzun bir bekleyiş ardından bilim adamı korkunç şekilde, yaralanmış olarak eve gelir.
Misafirlerine hikayesini anlatmaya başlar.
️İnsanın kafasını karıştıran bir sürü bilinmeyenin ortasında oturup durmak bir işe yaramaz. Sonunda bunu takıntı haline getirebilirsin. Bu dünyayla yüzleş. Yolunu yordamını öğren, dikkatle izle, anlam çıkarmak için çok acele tahminlerde bulunmaktan kaçın. Önünde sonunda tümünün ipuçlarını bulacaksın.
️Yanımda bir dostum olsa her şey farklı olacaktı.
Ama yapayalnızdım…
️içimdeki bir duygu, beni indiğim noktanın birkaç mil çevresiyle sınırlı bir dairenin içine hapsetmişti.
Bir edebiyatçı olsaydım, belki de hırsın her türlüsünün ne kadar boş olduğu konusunda bir ahlak nutku çekebilirdim.
️Bana huzur vermesi için yanımda taşıdığım iki beyaz çiçek var; artık buruş buruş oldular, kahverengimsi bir renge dönüştüler, dümdüz oldular ve son derece hassas bir hal aldılar.
İşte bu çiçekler, zekâ ve güç yeryüzünden silindiğinde bile karşılıklı minnet ve sevginin, insanoğlunun kalbinde yaşamaya devam edeceğine tanıklık edecek.
