geri dön ansızın
“sensiz tadı yok ne baharın, ne kışın,
ne de yazın
dört mevsim seni bekler...perme-perişan ayvazın...
yeter ki dön...
güneşim ol harında yanayım
depremim ol göçük altında kalayım denizim ol dalganda boğulayım
öderim ben ihanetin kefaretini
yeter ki gel...kurbanın olayım..
Nasıl da acı bir tadı vardı yaşamın!
Sayfa 188 - YKYKitabı okudu
Sırtında ateşten bir gömlek taşımak!
"Bu ıssız Anadolu mezarlıklarında ne kadar
sevgili bıraktık, geçtik..." (s.88).
Milli Mücadele denilince hemen herkesin aklına gelen en önemli isimlerden biri de 
Halide Edib Adıvar'dır. Gerçekten de o, kadınların henüz sosyal yaşamın içerisinde çok da görünür olmadığı bir dönemde İzmir'in işgalini protesto amacıyla İstanbul Sultanahmet
Belki de insan yalnızca refahtan değil, acıdan da aynı ölçüde hoşlanıyordur? Hatta acının mutluluk kadar yararlı olduğu bile düşünülebilir. İnsanın zamanı geldiğinde acıyı, tutkuya varan derecede sevdiği de bir gerçektir. Bunu anlamak için insanlık tarihine bakmaya gerek yok. Yaşamın ne olduğunu bilen biriyseniz, kendi kendinize sorun, yeter. Benim kişisel düşünceme göre, yalnızca refahı sevmenin biraz ayıp yanı bile vardır. İyi mi kötü mü olduğunu bilmem ama bazı şeyleri kırıp dökmenin bile kendine özgü bir tadı olabiliyor. Bu açıdan ben ne yalnız başına refahı ne de yalnız başına acıyı yeğlerim. Kişisel kaprisimden, onu istediğim anda doyurabilme olanağımın olmasından yanayım.
Sayfa 43
Dünyanı Hâl-i Pürmelali
Çivisi çıkmış tadı kaçmış dünyada...
Galiba yaşamak üç-beş beden büyük bana
Sayfa 167Kitabı okudu
-Yazık…!
ne yazın tadı var ne kışın,
mevsimlerin de ruh hali bozuk.-
Ağaç,
yeryüzünün saçları
rengarenk tadı, ayvası narı
çiçeği ilk, yaprağı son baharı
yeşili abı hayat, kuşlara yuva dalları
güneşi limon, gözleri zeytin ağaçları
.
ağaçların da kalbi vardır...;
bir yeşili terkedince,
bir de resim defterine çizince ah! çeker
Metris’te Özgürlüğün Kanatları Siyah
/...ey can!
buram buram koku vererek bir gül soluyor
külümden yeşeririm diyerek bir orman yanıyor
cam kırıklarına basarak bir yürek kanıyor
.
..
'CAN KIRIKLARI'
tadı kaçık zindanlarda aheste aheste
ö-
lü-
yor.../
Sayfa 35
Çocuk:
yeryüzünde pamuk helvanın tadı azalınca bulutlarda şekerci dükkânı açmak ister
gökkuşağını görünce,
dünyanın kara renginden kaçmak ister
dört duvar arasında canı sıkılınca,
serçe olup masmavi gökyüzünde uçmak ister
Aşure
Taş,
sabır timsali...
kırılsa da, yontulsa da,
bir kerecik dahi ah! demez, hayranım direnişlerine
durgun bir göl suskunluğuyla bekleyişlerine,
ağır abi duruşlu görmüş geçirmişlerine
.
heykeltraşlar gibi...
taşların da kalbi vardır
.
Ağaç,
yeryüzünün saçları
rengarenk tadı, ayvası narı
çiçeği ilk, yaprağı son baharı
yeşili abı hayat, kuşlara yuva dalları
güneşi limon, gözleri zeytin ağaçları
.
ağaçların da kalbi vardır...;
bir yeşili terkedince,
bir de resim defterine çizince ah! çeker
Sayfa 431