‘Bilmek ve eyleme geçmemek, bilmemektir.’
Bereket Denizi dörtlemesinin ikinci kitabı olan Kaçak Atlar; gencecik, vatansever bir öğrenci grubunun, 1930’lu yıllar Japonya’sında, kimlik ve toplumsal yeniden yapılanmaya, imparatorluk sisteminden koparılan ve yeni siyasi eğilimlerle savrulan, yitip giden geleneklere, kapitalizmin yükselmek için üzerine bastığı alt tabakanın ezilmişliğine ve bu devinimde yok olan, değer yitiren kültürel ruhun kıvranışına bir başkaldırısının hikayesi.
Mişima; sağ eğilimli bir düşünce yapısını benimsemiş ve iradesinin rotasını kuşkuya yer bırakmaksınız sarsılmaz inancına ve imparator sevgisine yöneltmiş bu öğrenci grubunun saf inancını, arılığını resmediyor dörtlemenin ikinci kitabında.
‘Bu kitaplarda, yaşamla ve dünyayla ilgili hissettiğim ve düşündüğüm her şeyi yansıttım’ derken yalan söylemiyor yazar. Zirâ çok acı olsa da bu grubun mutlak inancını Mişima’nın da ta yüreğinde taşıdığını; dörtleme bittiğinde henüz 45 yaşındayken, üyesi olduğu milliyetçi örgüt Tatenokai ile birlikte İmparatorluğun haklarının yeniden tesis edilmesi ile ilgili manifestoyu okuduktan sonra seppuku* yaparak yaşamına son vermesiyle anlayabiliyoruz.
Bu tutku, bu sek inanç taşıyan yüreklere hayranlık duymamak elde değil. Lâkin böyle sorgusuz yaşamak.. Zannımca hamurunda sorgulamak, araştırmak, her gün öğrenmek, silip yeniden yeniden yazmak olanlara göre değil.
Umarım, böyle yaşamların yitirilmesine değmiştir.
İyi okumalar dilerim.
*Karın yarılarak yapılan geleneksel bir Japon intihar biçimi.
