DİPÇE :
Kassandra'nın Sesi, Gılgamış Tabletleri,Babil'in Tuğlaları, Don Quijote'nin Kitapları ve Hal'in Ekranı bölümleri üzerinden dünya üzerinde bir arada yaşamımızın entelektüel bir sorgulamasını yapıyor Manguel.
Giderek çoğalan tahammülsüzlüklere edebiyat penceresinden cevaplar arıyor ve hikaye sunucusunun muazzam etkilerine maruz bırakıyor bizi.
Kelimeleri örmek cismani bir dünya inşaa etmektir esasında, ve inşa edilen hikayelerden dünyalar, kim olduğumuzu değilse bile en azından olduğumuzu bilme yetisine ulaştırır bizi.
"Hikâyeler bize eleğinden geçtiğimiz bu kum saatlerinin ne olduğu anlatabilir, bunca istismar edilmiş bir dünyada, konforlu bir mutlu sona gereksinim duymaksızın bize bir arada yaşamda kalmanın yollarını sunan bir gelecek önerebilirler."
Bu alıntıdan da yola çıkarak 'öteki'nin varoluşumuzu mümkün kıldığı gerçeğine ulaşmak ve kabullenmek kolaylığına çevrilen sırtlarımız, pusa mahkum gözlerimize ihanet etmiyor mu, düşüncesinden kurtulmamalıyız.
Hiçbir okuma masum değildir, diyen Manguel'i okumak bir eliniz geçmişi kurcalarken gözünüzün önünde kristal sözcüklerden piramitler büyütmektir.
Manguel, iyi okur arkadaşlarıma önerimdir.
Alberto Manguel farklı 1yaklaşım önererek yazarların söylediklerine bakın - belki kitaplar ve hikayeler insan kalbinin gizli anahtarlarını taşıyor, sosyal planlamacıların bulamadığı anahtarlar der ve milliyetçilik ve evrensel değer sistemi arasında, kültürler arası toplumların sorunlar üzerinden edebiyat geçişleri de yapan
