Çok büyük bir yanılgıya düşmüyorsam eğer, anarşizmin devrimci ve toplumsan hedefleri, uzun erimli bir arınmadan mustariptir; öyle ki, anarşi, gelecek yüzyılın şık burjuva sözlüğünde, yaramaz, isyankar, umursamaz-ancak haz verici ölçüde güvenli- anlamına gelecektir. Umarım yanılıyorumdur .
Marx’ın kendi yazıları bile, “olgunlaştıkça” içerik olarak büzüşür. Giderek toplumun “nesnel” iktisadi öğelerinin etrafında kümelenir, ta ki Marx’ın, Kapitalin 2. cildinde bulduğumuz iktisat teorisinin grotesk fetişleştirilmesine batmasına kadar.
Sömürücü toplumun eski tözü yeni biçimlerde ortaya çıkar, kızıl bayrağı kuşanarak, Mao (veya Castro veya Che) portreleriyle dekore edilerek ve “Kızıl Kitap” veya başka kutsal ayinlerle bezenerek.