Hiçbir uzvumu hissetmeden, enkazın altında biçare yatıyordum. Sanki vücudum bir yerde, ruhum başka bir yerdeydi. İnceden kar bastırdı o sırada; tane tane örttü üstümü. Dakikalar geçti, belki de saatler... Günler, aylar, seneler devrildi üstüme. Güneş batıp batıp yeniden doğdu ve ben öldüm öldüm, dirildim. Nihayetinde, verdiğim nefes bile buza döndü. Ne ümidim kaldı, ne takatim...