"BİR PİRİNÇ TANESİ"
Ben beş yaşında idim. Babaannem rahmetli pirinç ayıklıyordu. Bir tane yere düştü. Babaannem eğildi aramaya başladı. Sağa bakıyor sola bakıyor bulmaya çalışıyor.... Çocukluk işte
'aman babaanne' dedim. 'Bir pirinç tanesi için bu kadar caba harcamaya yorulmaya değer mi?'
Rahmetli ilk defa sertleşti bana karşı öfkeyle
BAYRAMLAR BAYRAM OLA -6
Âlem-i İslâm’a rahmet su gibi
Aksın, bayram olsun bayramlarınız.
Evleriniz cennet kokusu gibi
Koksun, bayram olsun bayramlarınız.
Zindan “medrese”dir, gam yayla size
http://www.siirperisi.net/siir.asp?siir=4120
Siz ne zaman bu kadar profesyonel zalimler oldunuz?
Nerede eğitim aldınız?
Sizi kimler yetiştirdi?
Siz nerede yetiştiniz?
Siz bu ülkeden misiniz?
Bizimle aynı okullara mı gittiniz?
Bizimle aynı kantinlerde mi oturdunuz?
Aynı gazetelerde mi çalıştık sizinle?
Ve en çok sormak istediğim soru şu elbette:
Arkadaş siz nereden çıktınız?
Siz bugüne kadar nasıl saklandınız? Hangi delikte kin biriktirmekteydiniz?
Siz nasıl silik insanlardınız ki biz sizi fark edemedik?
ECE TEMELKURAN
Ölüm döşeğindekilerin affedilmeleri gerektiğinden emin değilim. Her insan ömrü sona ererken sayacı sıfırlamak; bazılarının zulmünü ve açgözlülüğünü, bazılarının da merhamet ve fedakârlığını sahte bir sofulukla kâr ve zarar hanelerine kaydedip geçmek fazla basit bir çözüm olurdu. Katiller ve kurbanları, zalimler ve mazlumlar ölüm gelip çattığında eşit ölçüde masum sayılacaklar, öyle mi? Her halükârda benim için öyle değil. Benim bakış açıma göre, suçun cezasız kalması da adaletsizlik kadar ahlak bozucudur. Gerçeği söylemek gerekirse, bunlar aynı madalyonun iki yüzüdür.
Zalimler kendilerine direnen herkesi toprağa gömerken onların birer tohum olduğunu düşünmezler.
Sayfa 277Kitabı okudu
Etrafınızdaki çocuklara bakın. Oyunları sırasında gülümserler, etrafındakilerden zarar beklemezler, bilmedikleri yere girmekten korkmazlar, bizim sevmediğimiz hayvanların peşinden koşarlar; yaşam içinde adeta oradan oraya kaçan mutluluğu kovalar gibidirler. Ya bizler, ya yüreği zalimler ? Sürekli mutluluktan kaçar gibi yaşarız, yaşamın kötü yanlarını görmeyi, ortaya çıkarmayı meziyet sayarız, yaşamda hep kötü şeyler vardır diye düşünürüz, kendimizi korumaya çalışırız. Yarını yaşamak için bugünü toprağa gömeriz, etrafımızdaki insanların kötü yanlarına iyi yanlarından daha fazla dikkat ederiz, yılan sokar , kurt ısırır diye düşünürüz. Onların neden saldırdıklarını düşünmeyiz ve asla bir çocuk kadar gülemeyiz.
Eskiden ölülerini gömmeyip,bir kulesi tepesine,açığa bırakan kavimler yaşardı bu topraklarda. Topluluğun rahipleri kuleleri gizlenir yırtıcı kuşların ölüleri nerden yemeğe başladığını izlerdi.
Akbabaların ölüleri yediği kulenin adı:Sessizlik Kulesi.
Türkiye'yi koca bir "Sessizlik Kulesi" yaptık en sonunda.... Ölülerimizi zalimler yesin diye inşa ettiğimiz bir kule artık ülkemiz.
Saklanıp bir şeylerin arkasına dilsiz rahipler gibi bakıyoruz Ölülerimize.
Girişteki hikayeyi bitireyim yine de.Hazreti İbrâhim, oğlunun "kuzu nerede" sorusuna bir an sustuktan sonra şöyle cevap verir:
"Kuzuyu Tanrı verecek oğlum"
Benim sorum daha kolay:
"Bizim kalplerimize insanlığı kim verecek"
Sayfa 20 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Dünyada yaşanan bütün yanlışların ana kaynağı ideolojilerdir; çünkü zalimler ideolojileri kullanırlar.
Sayfa 7Kitabı okudu
Yargılanıp, zindanın da bekleyen Sokrates'e: "Otuz Zalimler seni ölüme mahkum ettiler" diye haber vermişler. Sokrates soğukkanlılığını hiç bozmadan:"Doğa da onları ölüme mahkum etti!" Demiş.
Sayfa 247Kitabı okudu
