Her ne kadar tavsiye üzerine kitap okumaktan hoşlanmayan bir okur olsam da bazen kitapla ilgili görüşlerine değer verdiğim birinin güzel bir yorumunu gördüğümde veya kitapta geçen ve beni düşünmeye sevk eden bir cümle gördüğümde o kitaba karşı kayıtsız kalamıyorum. Albert Camus'nun Yabancı isimli bu kitabını da 
Mustafa A.'ın şu
Kelebeğin Ayak Sesleri - S. N. DEMİR (Kendimizden vere vere azalıyoruz.)
"Kansere bu nedenle "ince" hastalık deniyordu belki de hep ince düşünmek ve hassas olmanın bir yan etkisi gibi." (s. 12)
Eserden bir alıntıyla başlamak istedim incelememe. Hep ilk kırılan ince düşünen insanlar oluyor hayatta. En çok zarar gören, en çok acı çeken, başkasını incitmemek için incinen... Ne diyordu 
Şükrü Erbaş Kimseyi
Unutulmuş insanlar, Sırp katliamları, Mostar ve postmodern kurmaca
YouTube kitap kanalımda Mehmet Yılmaz'ın Yola Düşen Gölgeler kitabını önerdim: ytbe.one/o73ZS-Wrw04
Yanımızdan öylece geçip giden insanların yüzündeki yaşanmışlıkları görmeye kendi hayatımızı düşünmekten hiç fırsat bulabildik mi? 
Mehmet Y. bu kadar ticari imkansızlık ve zor koşullar içinde kıvranan edebiyat
