"İçimdeki acı neydi, tarif edemem; ama diyebilirim ki acı, karanlık gecelerde hasta ruhumun en sadık refakatçisidir. Acının ne hissettirdiğini nasıl anlatırım bilemem; ama diyebilirim ki kaybolmuş olmanın verdiği çaresizlik, acının kardeşiydi. Öyleyse, bu acının başıma gelmesini nasıl?!engellerdim, bilemem; ama geçsin diye başımdan geçenleri çoktan dilime nişan yaptım bilirim. Ya bir daha olursa korkusunu nasıl aşarım, bilemem; ama çoktan umudun tohumları ruhuma serpildi."
"Bunlara ihtiyacımız var ama paramız yok."
Kitapçı: "Nasıl olur? Parasını ödemeniz gerek."
Tekrarlıyoruz: "Paramız yok, ancak bunlara kesinlikle ihtiyacımız var."
Bir kez kendini bulmuş olan kişinin, bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.