Ayşegül
@Basaktarlasi
20 okur puanı
Aralık 2015 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Hasreti soğuyan ayrılıklar, acısı kabuk bağlayan yaralar ve nefesi soğumuş özürlerin artık değeri azalmış, eskimiştir.
Sayfa 219Kitabı okudu
"Sonra da dedi ki, sen körsün ama mışıl mışıl uyuyorsun, ben görüyorum ama gözüme bir gram bile uyku girmiyor."
Sayfa 17Kitabı okudu
Yapraklar gibi etrafa saçıyorlar bizi. Dünyanın bir ucundan bir diğer ucuna...
Sayfa 142Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Anlıyorum. Bizi süpürmeye çalıştıkça aslında bizi daha da etrafa saçmış oluyorlar.
Sayfa 141Kitabı okudu
Ortalıkta görünmese de iyi olan bir insanın varlığı, görünür olan ama sadece iyilik taslayan pek çok insanın varlığından daha iyidir.
Sayfa 58Kitabı okudu
Pazar günleri hayatın intikam günleri.
Neşeli başlasın ve öyle geçsin diye gayret edildikçe insanı koyu bir yalnızlığa, anlaşılmaz bir kedere iten günler.
Sayfa 42Kitabı okudu
Cahil kişilerin ruhu gübrelenmemiş, sürülmemiş topraklar gibi katıdır. Önyargılar bu ruhlara, kaya diplerinde biten otlar gibi sımsıkı yapışır, inatla büyürler. Bunları söküp atmak, kökünü kurutmak zor mu zordur; bunu biliyordum.
Sayfa 475Kitabı okudu
Bir gün, "sildim pişmanlığı payıma düşen hayattan" dedim. O günden sonra kusurlarımı sevmeyi öğrendim.
Sayfa 93Kitabı okudu
Sevme korkusu öyle kötürüm etti ki herkesi, yalnızlıktan bunalan insan, dönüp yine kendi yalnızlığına sığınıyor.
Sayfa 12Kitabı okudu
Fakat bildiği bir şey vardı: Herhangi bir çekmecede yüz binlerce kâğıdın arasında bir kâğıt vardı. Biliyordu. Günün birinde herhangi bir zamanda bu çekmece çekilecekti - bu çekmecenin açıldığını duyuyordu, adını yazan daktilonun tuşlarının vuruşunu duyuyor ve biliyordu, bu mektup onu buluncaya kadar dolanacak, dolanacaktı.
Sayfa 7Kitabı okudu
Gerçek şu ki, becerikli kişiler her zaman hayal kurarlar, yaratıcı olanlar ise çözümleyicilerdir.
Sayfa 13Kitabı okudu
Ancak akış burada günü bir kayalığa fırlatıyor ve insan saatlerin kıyısında sabit, hareketsiz, boş boş oturuyordu.
Sayfa 8Kitabı okudu
Yaşamının çiçekli kayığını fasılasız bir ritimle sallayan, dalgalar gibi durmaksızın coşkun olan bu akışın kendisini mırıltılarla ileriye taşıdığını sürekli hissederdi kadın.
Sayfa 7Kitabı okudu
Evet, bütün, ama bütün insanlar beni şımarttılar, bana karşı hepsi iyiydi -yalnızca sen, evet, yalnızca sen beni unuttun, yalnızca sen, beni asla tanımadın!
Sayfa 52Kitabı okudu
