Cansu Korkmaz
@CansuKorkmaz
Normal insan kurgudur
DEÜ️/Hukuk
Bursa
28 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
…vurdumduymaz, hiçbir şeyle ilgilenmeden, gülmeden, ağlamadan, öfkelenmeden, sevinmeden, bir tuhaf havanın içinde yuvarlanıp gidiyorlardı. Umut ettikleri hiçbir şey yoktu. Umut edememenin boşluğundaydılar.
Sayfa 273Kitabı okudu
“Bu adama bir türlü aklım ermedi. Hem herkesi seviyordu. Hem de herkese düşmandı. Köy yandı, sevindi. Köye iyilik yapsak gene sevinirdi gibime geliyor.”
İnsanoğlu bu, kimin içinde ne var bilinmez.
Okur Takip Önerileri
‘İnsanları sözleriyle değil, hareketleriyle ölç!’
Salt isteklerin itisine uymak kölelik, kendimiz için koyduğumuz yasalara boyun eğmekse özgürlüktür.
Ama ruhumuz böyle gökyüzlerinde uçup dururken birdenbire yere inip insan küçüklüğü ile karşılaşmak ne tuhaf oluyor.
Doğa öyle engin ve evrensel bir karaktere sahip ki, gördüklerimiz onun yüz hatlarının bir çizgisi bile etmez.
İnsanlar ve meşgaleleri kilise, devlet, okul, ticaret, alım-satım işleri, imalat, tarım, hele ki tüm ürkütücülüğüyle politika; bunların tabiatta ne denli az yer kapladığını anladığıma o kadar memnunum ki.
Amaç ve töz nesnelerin arkasında bir yerde değil, onların içindeydi, her şeydeydi kısaca.
“Ve dünyada kendim kadar, Siddhartha kadar az bildiğim başka hiçbir şey yok!”
Kötülük yapma ve yayma konusunda insanla yarışabilecek yaratık yoktu.
Bir şey ümit etmemenin rahatlığından başka barınacak ruhî bir köşem kalmamıştı.
“Evlerinizi avucuma toplayıp, tohum eker gibi ormanlara ve çayırlara serpebilmek isterdim. Vadiler caddeleriniz, yeşil patikalar dar sokaklarınız olsun isterdim, birbirinizi bağlar arasında arayıp giysileriniz mis gibi toprak kokarak gelin isterdim..”
Ağırlık ve ölçü kavramımız olmasaydı,
ateşböceği güneş kadar huşu içinde bırakırdı bizi.
Dile getirirken hapsettiğim her düşünceyi eylemlerimle özgür kılmalıyım.