Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.12
Gizem
Gizem
@Gizemden
Tıp Fakültesi
135 okur puanı
Eylül 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Kitap 100 tane mektuptan oluşuyor. Bize yaşamı anlamak için yazılmış mektuplar, güzel öğretilerde bulunuyor olsa da bir süre sonra tekrara düşüyor ve benzer mesajları almak okuyucuyu sıkabiliyor. Bir yıl boyunca ara ara açıp okumak için belki iyi bir kitap ama ben bir günde bazen on mektup okudum ve haliyle benzer şeyleri okumak beni sıktı. Tekrar kitaba dönmek bazen bir ayımı aldı. Ama nihayetinde bugün bitti. Günde bir iki mektup okumak gibi bir düzene uyum sağlayabilecekseniz siz keyif alabilirsiniz.
Toprak Ana... Okuyucusunu kendine bir anda çeken bir eser. Başlarken böyle bir etki beklemiyordum ama sayfaları araladıkça sanki kitabın bir parçası oldum. Kitap konu itibari ile belli acılar içerecekti bunlara hazırdım. Fakat bu konular yani savaş, ayrılık, kıtlık, ölüm o kadar samimi işlenmişti ki okurken bütün bunlara tanık olmuştum.
Kitabın sevdiğim bir yanı da anlatıcısı Tolganay'ın neredeyse tüm bir yaşamına tanık olmaktı. Tolganay'ın Toprak Ana ile dertleşmesini, ona anlattıklarını okuyoruz ve belki de kitabın dilini samimi yapan bu. Şimdi bu satırları yazarken okuduklarımı bir daha düşündüm ve yeniden içimde hissettim yaşananları, yaşanamayanları...
Ben kitabı severek okudum. Merak edenlerine öneriyorum aynı zamanda eğer Cengiz Aytmatov hiç okumamışsanız Toprak Ana bence doğru bir başlangıç olur.
Orijinali "Yanılgılar Komedyası" olarak geçen kitabımız bir felaket ile başlıyor ve adından da anlaşılacağı gibi birtakım yanılgılar ile sürüyor. Bu yanılgılar bize bir güldürü sunuyor. Bakalım yanılgılar son buluyor mu? Onu da okuyunca göreceksiniz
Shakespeare okumak o kadar keyifli ki umarım mahrum kalmıyorsunuzdur. Eğer hiç Shakespeare okumadıysanız ilk eserlerinden olan bu komedya tavsiyemdir. Keyifli okumalar..
Okur Takip Önerileri
Kapak Kızı...
Bir üçlemenin ilk kitabı Kapak Kızı. Kapak Kızı'nda Ayfer Tunç'un alışkın olduğumuz o insan ruhuna eğilişini yeniden görüyoruz. Bir kapak fotoğrafıyla kendi hayatlarına bakan ve iç çeken insanlar... O fotoğraf yüzlerine çarpmadan önce kendilerine hiç eğilmemiş insanlar, hayatlarına hiçbir şeye cesaret etmeden devam etmiş insanlar...
Ayfer Tunç kitaplarında gördüğüm insanları ikiye ayırabiliyorum: hayatı yaşamayı göze alanlar ve cesaret etmeden, eksik yaşamış olanlar. Ve sevgili yazarın en sevdiğim yönüyse tutkulu diyebileceğim karakterleri, risk almadan yaşamış olan insanların gözünden okuyucuya aktarması.
Ayfer Tunç'tan okuduğum ilk kitap olan Suzan Defter benim için çok özeldir. Suzan Defter'de, Suzan'ı hep anlatılanlar ile tanıdık ve ben onu çok sevdim. Yazar bu kitapta da asıl karakterimizi hiç konuşturmuyor fakat başkalarının gözünden onu farklı detaylarla tanıyoruz ama asla anlamaya yeter değil. Şebnem hakkında çok fazla merak unsuru var. Bunu da ancak onu dinleyince öğrenebiliriz yani Yeşil Peri Gecesi'nde.
Yüreğinin Götürdüğü Yere Git
Kitabımız yaşlı bir kadının torununa yazdığı mektuplardan oluşuyor. Satırlarda bir iç döküş var. Yaşanmışlıklar ve pişmanlıklar var. 157 sayfaya pek çok duygu sığmış. Hayatın içinde olan bu duygular sizi içine çekiyor. Kitabın sıcak diliyle de buluşunca sayfalar birbiri ardına çevriliyor.
Kütüphanede rastlaştığım bu güzel kitabı iyi ki okudum.
Balıkçı ve Oğlu
Zülfü Livaneli, Balıkçı ve Oğlu ile bir deniz romanı yazma hayalini gerçekleştiriyor. Fakat Balıkçı ve Oğlu yalnızca bir deniz romanı olmuyor, birçok toplumsal konuyu da ele alıyor.
Küçük bir aile ile başlayan kitabımız göçmen sorununu birçok gerçekle vuruyor yüzümüze. Denizde son bulan hayatlar, o denizi aşsa bile sönen ümitler...
Şüphesiz edebiyat duygusuz düşünülemez. Balıkçı ve Oğlu da öyle. Anlatılan olayları, acıları yüreğinizde hissediyorsunuz. Üstelik Livaneli bunu ajitasyona yer vermeden yapıyor.
Bizim duymaya dayanamadığımız, bizi dünyanın adaletine küstüren acıları birileri malesef yaşıyor ve edebiyat öyle bir şey ki yaşamadan anlayamayacağımız şeyleri yüreğimizde hissettiriyor. Bu yüzden bu kitabı lütfen okuyun çünkü hiçbir şey yapamasak dahi anlamalıyız, belki o zaman bir şansımız olur.
Leydi Susan...
Jane Austen'ın 18 yaşlarında yazdığı düşünülen bu kitap ölümünden çok sonra yayınlanmıştır. Jane Austen daha çok genç yaşta yazdığı bu kitapta gelecekte yazacağı kitapların gücünü belli ediyor. Okuduğum diğer kitaplarına göre daha basit kalsa da Jane Austen okumanın tadını birçok satırda hissettim.
Kitap karakterlerin birbirine yolladığı mektuplardan oluşuyor. Bence bu da kitaba ayrı bir güzellik katıyor. Dönemin gündelik hayatına da ışık tutmuş oluyor. İngiliz Edebiyatını ve dönem okumayı seviyorsanız Jane Austen okumak doğru bir tercih olur. Ve Jane Austen okumaya da okunması kolay, dili anlaşılır bu kitapla başlanabilir.
Bu küçük, kısa kitap Bulgakov'un "Genç Bir Doktorun Anıları"nda da okumuş olduğum 3 güzel hikayesinden oluşuyor. Okumuş olduğum öykülerin yer aldığını fark etsem de devam etmek istedim. Hem bir Tıp fakültesi öğrencisi olarak o yıllardaki işleyişi tekrar görebilmek o ruh halini anlayabilmek hem de çok zor koşullarda kendine hiç güvenmediğin korktuğun anlarda bile devam etmek gerektiğini tekrar hissedebilmek için. Çünkü bir insanın hayatının senin ellerinde olacağını bilmek çok ağır bir yük. Ve bu kitap dereceler almış birinin dahi hastayla baş başa kaldığı an ne kadar çaresiz hissedebileceğini gösteriyor hem de en saf biçimiyle. Ama merak etmeyin bu kitapta çaresizliği tattığınız ölçüde hatta belki daha fazla bir hastayı iyi edebilmenin huzurunu da içinizde hissediyorsunuz. Özellikle tıp fakültesi öğrencilerine tavsiyemdir. Kitapla kalın
"her şeyi fazlasıyla anlamak bir hastalıktır; gerçek, tam manasıyla bir hastalık."
Yeraltından Notlar... Dostoyevski'den okuduğum üçüncü kitap oldu. Ve Dostoyevski dünyasına girdiğimi hissettiren ilk kitap oldu. Uzun uzadıya anlatmak istemiyorum çünkü bu klasik bence herkesin okuması gerekenlerden. Kısa ama etkili ve bir o kadar da kalıcı bir yazı. Konumuz yine insan. Ve insana ait gerçeklik tüm çıplaklığıyla yüzümüze çarpıyor. İnsanın kendi ile hesaplaşması diyebiliriz bence bu kitaba. Kendini anlaması, kendine dürüst olabilmek... Belki de bu yüzden herkes okumalı diyorum. Kendimizi anlayabilmek için... Çünkü diğer insanları anlamadan evvel kendimizi anlamalıyız.
Fatma Aliye Türk edebiyatının ilk kadın yazarıdır. Kitaplarında kadın ve toplum temasını başarılı şekilde işler. Refet bunun güzel bir örneğidir. Çünkü Refet ile biz çabalayan, zorluklarla mücadele eden, güçlü kadını okuruz.
140 sayfalık bu kitapta bir kadının kendi ayakları üzerinde durma çabasını okuyoruz. Bunu bu kadar hissedilir kılan ise çocukluğundan okulunu bitirdiği güne kadar olan bütün zorlukların okuyucuya aktarılmasıdır. Refet'i okurken aynı zamanda bir annenin fedakarlıklarına da tanık oluyoruz.
Refet, hem ana karakter olan Refet ile hem de onun annesi ve arkadaşları ile dönemin kadınlarını çok güzel işlemiştir. Bize fikirler verir. Hayat mücadelesini, aile olabilmenin önemini gösterir.
Fatma Aliye'nin bu kitabını hem kadını işleyişinden ötürü hem de böyle bir çabanın bize gözlerimizi açma fırsatı vereceğini düşündüğümden tavsiye ediyorum. Umarım hissederek okursunuz
Paul ile Virginie.. Duygu ve anlam yüklü kitap.
Gerçekten saf ve temiz sever mi insanlar birbirini? Çıkarsızca ve kırıp dökmeden. Bu kitapta birbirini öyle seven karakterler var.
Bir anne bir çocuğu kendi çocuğundan ayırmadan büyütür mü? Bu kitapta iki anne iki çocuğu sevgiyle ve şefkatle tertemiz büyütüyor.
Peki doğada yaşamak, kendi yaşadığın dünyanın dışını bilmeden yaşayıp gitmek nasıldır? İşte böyle yaşam sürmüş iki çocuğu okuyoruz. Doğanın verdiği huzur, annelerinden gördükleri sevgi aralarında güçlü bir bağ var ediyor.
Güzel hisler olur da hüzün olmaz mı, kitabımızda hüznü de güçlü yaşıyoruz.
Paul ile Virginie, okurken sizi saran sıcaklıkta bir kitap ve böyle bağlanınca karakterlere de sizi onlarla birlikte üzecek bir kitap. Okumaktan pişman olmayacağınızı düşünüyorum.
Okuyacacaklara keyifli okumalar dilerim.
Kapıların Dışında
...
Gerçek bir kitap okudum. Öyle etkilendim ki. Bu kitabı okuyup da hissetmemek, o ağırlıkla yerinden kalkmamak mümkün mü bilmiyorum.
Öncelikle Wolfgang Borchert, bu kitabı çok genç yaşta kaleme alıyor. Ki yazarın 26 yaşında ölüme kavuştuğunu öğrenince yaşasa daha neler yazardı, neler hissettirirdi diye düşünmeden edemedim.
Kitabımızın çeviri hikayesi de epey sancılı bir süreçmiş. Çevrilmesine karşın içeriğinden, birilerini rahatsız etmesinden ve daha bir sürü sebepten basılamamış. Neyse ki bu eser bir gün basılabildi ve bizle buluştu. Kitap başlamadan ilk sayfalarda, gerek Borchert gerek kitap gerekse çeviri hakkında detaylı bilgilere ulaşıyorsunuz. Ki bunlardan Bernhard Meyer-Marwitz'in bir cümlesi vardı. Kitabı öyle güzel açıklıyor ki: "Gerçeği bütün korkunçluğu ile aksettiren bu eser, böylece, sarsılmış inanç ve boş ellerle savaştan dönen (ve yer, yurt, sıcak hisler, yakınlık yerine) hissiz kalpler, kapalı kapılar ve yıkılmış, kül olmuş bir vatanla karşılaşan, 'hiç'le başbaşa bırakılan bir gençliğin haykırışı oldu," İşte bu cümle kitabın konusu. Kurgu değil bunlar yaşantının parçası. Ne parçası kendisi. Öyle gerçekler vardı ki dile gelen, bunlar size gerçek ne doğru ne sorduruyor siz de Beckmann ile çaresizliği yaşıyorsunuz.
Mutlaka okuyun!
Beyaz Geceler...
Dostoyevski'nin henüz 27 yaşında yazdığı bu uzun öyküsü yazardan okuduğum ikinci kitap oldu. İlki ise İnsancıklar'dı. İki kitapta da karakter kalabalığı yok. Ve bizler o karakterlerin iç dünyasını görüyoruz. Bu yönleriyle Dostoyevski okumaya güzel başlangıçlar olduğunu düşünüyorum.
Beyaz Geceler'de tanıdığımız karakterler karşılıyor bizi. İnsanlardan uzak yirmili yaşlarında bir genç ana karakterimiz oluyor. Ve ninesiyle yaşayan, kendine ait pek bir şeyi olmayan bir kıza rastlıyor. Aralarında bir dostluk doğuyor ve biz onları tanımaya başlıyoruz.
Seviyordum Sizi...
Aleksandr Sergeyeviç Puşkin'in 1816'dan 1836'ya kadar yazmış olduğun şiirlerin bir kısmını barındırıyor. Puşkin, çok genç yaşta üretmeye başlayan yazarlardan. Fakat acemice bir kalem yok ortada. O yaşının da çağının da ötesine geçmiş.
Bu benim yazardan okuduğum ilk kitap oldu. Rus Edebiyatına ilgim giderek artarken okumalarımda kronolojik bir hata olduğunu fark ettim. Biraz araştırmadan sonra Puşkin okumaya ve başlamak için doğru kitabın 'Seviyordum Sizi' olduğuna karar verdim. Eğer şiir ve şiirsel metinleri seviyorsanız Puşkin'in dilini de seveceğinizi düşünüyorum.
.
"Bazı kitaplar, gerçek yaşamdan daha duyarlı, daha büyük boyutlara götürür beni."
Bir alıntı seçemedim sonra bu kitabı anlatsın diye bu alıntıda kaldım. Biraz bahsetsem bu kitaptan... Başta kopukluklar yaşadım, sonra hüzünle sarsıldım, ve sonda bir dinginlik hissettim.
Tezer Özlü... İlk kez bir kitabını okuyorum, onu ilk kez tanıyorum. Yaşantısı cümlelerinden okunuyor, sayfalardan ruhu kendisini gösteriyor.
Çocukluğun Soğuk Geceleri... İçinde bağırılmamamış bir isyan var tüm bunları anlatanın. Yaşadığı evi gözlemliyor ve bu ortamda bir toplum yetişiyor. Soru soruyor mesela bu soru aile kurumunun temel sorunu oluyor. Yani çevresine insanlara derin bakıyor, derin hissediyor ve derinden sarsılıyor.
.
"Molière'in Cimri'si"
Öncelikle kitabı açar açmaz Sabahattin Eyüboğlu'nun "Molière'in Çağı" yazısı ile başlayan önsözünü okuyorsunuz. Bu yazıların ne kadarı bende kalıyor bilmiyorum fakat klasikleri anlamak ya da kafamda daha iyi kurmak için yazıldığı dönemin insanını ve o dönemin şartlarını biraz olsun tanımayı seviyorum. Molière'i birazcık kafamda kurduktan sonra 5 perdelik oyunumuz başladı. Ve bu oyunda bir karakterimiz vardı ki ona hep rastlarız:Cimri. Cimri'nin o halleri hem gülünç hem de ya sabır dedirten cinstendi. Cimrinin komik halleri dışında bir parça hüzün bir parça mucize de buluyorsunuz kitabın içinde. Bu yönüyle kitap daha bir çekici oluyor. Hem insan ilişkilerini ele alış yönüyle hem de insanı tanımlama yönüyle kitaptan etkilendim. Oyun okumayı ve insan hallerine şahit olmayı seviyorsanız bu kitabı da seveceğinizi düşünüyorum.
Cehenneme Övgü...
Gündüz Vassaf'ın çeşitli konularda ama özenle seçilmiş konularda düşüncelerini zıtlıkları kullanarak aktardığı eser. İnsana, topluma bakıyor kitabın yönü. Toplum demişken 1992'de yayınlanmasına rağmen (tabi yazılarının çoğu 1986'da kaleme alınmıştı) günümüzden kopuk bir eser değil. Çünkü sorun ya da yanlış veya onayladıklarınız her neyse bügün de var yarın da olacak. Çünkü düzen böyle devam ediyor kimsenin durup düşünmek aklına gelmiyor gelmeyecek. Fakat değişmese de düşünmek, farkına varmak önemli değil midir? Bence önemli; dünyanı, insanlarını bilmelisin çünkü. Evet, bazen neden böyle diyip kendinizi yersiniz, hani böyle mi işlemelidir düzen denen şey. İşte bunun gibi yer yer sorular soracaksınız kendinize, zaman zaman hak vereceksiniz ele alınmış düşüncelere bazen de karşı duracaksınız. Çünkü bunlar yazara ait düşünceler ve bu düşünceler size kendi düşüncelerinizi kurduracak güçte. Bu yüzden okumakla farkındalık kazanacağınız ve pişman olmayacağınız bir eser olduğunu düşünüyorum. Keyifli okumalar dilerim.
Türkiye İş Bankası Yayınlarının bu dizisini çok merak ediyordum ve Levayih-i Hayat da diziden okuduğum ilk kitap oldu. Fatma Aliye, zamanının aile hayatını anlatmış bu kitabıyla. Okuyunca anlayacaksınız ki aslında şekil değiştirse de hayatımız yaşananlar hissedilenler hep aynı. Kadın bakış açısı hakim kitaba, onların hissettikleri ve temennileri...
Eğer hem o günlere biraz bakmak hem de aile ve hayat ile ilgili bir şeyler katmak isterseniz kendinize okumanızı öneririm. Zira yazar kitabında evliliği ve anlamını hissedilenler üzerinden çok güzel açıklamış. Ben iyi ki okudum diyorum. Çünkü hem empati yapma fırsatı buldum hem de yeni bir bakış elde ettiğimi düşündüm. Okumayı düşünenlere şimdiden keyifli okumalar..
Ömür İklim Demir'in kaleminden dökülüp biz okuyucularla buluşan kitap, Muhtelif Evhamlar Kitabı. Kitabına koyduğu ismin bile sahip olduğu bir his var tam olarak tanımlayamadığım. Hayatlara tanık olacağınız bir öykü kitabı kısa fakat etkili. Yazarımızın ilk kitabı ve kısa bir zaman öncesine kadar da tek kitabıymış. Kullandığı dili de ele aldığı hayatları işleyişini de ben sevdim. Günümüz yazarlarından az okuma yapıyoruz bunun farkındasınızdır. Sanırım buna biraz da klasikleri okumaya hevesimiz yol açıyor. Fakat ihmal etmemeli ve tanışmalıyız diye düşünüyorum. Kendi adıma tanımakta geciktiğim kalemlere hayıflanıyorum. Velhasıl günümüzden bir yazar veyahut kendi edebiyatımızdan bir kitap okumayı istediğinizde fırsat verip okumanızı önerebileceğim bir kitap. Ömür İklim Demir'in kalemi yüreğinize illa dokunacaktır. Şimdiden keyifli okumalar dilerim.
Aylak Adam.. Bu kitabı okumam bir başka kitap vesilesiyle oldu: Tutunamayanlar. Oğuz Atay'a ne hissettirdi de böyle bir kitabın ilk kıvılcımı oldu bu his merak etmiştim. Ve iyi ki de ettim. İlk önce kim ne düşünüyor, ne hissediyor anlamakta çok zorlandım. Ve her halde bu keyifli ve verimli bir okuma olmayacak diye düşündüm. Fakat tüm bunlara rağmen sayfaları çevirmek tam anlayamasam da o cümleleri tatmak istiyordum. Ki zaten ilerledikçe anladım başını ve öyle de sevdim. Sonuna vardığımda ise hani film şeridi gibi geçti hayat gözlerimin önünden deriz ya zorlu bi durumda işte sanki Bay C.'nin hayatı gözlerimin önünden geçti. Bu kitap Aralık ayının son kitabıydı ve ben yorumu henüz yazıyorum ve anlıyorum ki Bay C. de hikayesi de üzerimdeki tazeliğini koruyor.
Aylak Adam'ı şöyle de tanımlamak isterim: Hayatları izliyorsunuz. Aslında durağan gündelik hayatımızın içindeki insanlar neler hisseder, neler düşünür veya neler yaparlar ya da yaptığı bir davranışın anlamı nedir; bunlara bakıyorsunuz ve fark etmeden kitabın o bir boşluğa düşülmüş hissi var onun içinde buluyorsunuz kendinizi. Siz de Bay C. ile düşünüyor ve arıyorsunuz. Zaten kitabı tek kelimeyle anlatsam ARAMAK derdim.
Kitap için hissettiklerimi aktardım size okumaktan pişman olmadığım bir kitap ve Bay C. tanımaya memnun olduğum ve hissini bana geçiren bir karakter. İlk baskısını 1959'da yapmış ve hala adını yaşatan bu kitabı okumanızı ve okurken de aceleyle sayfaları çevirmektense sakince arkanıza yaslanıp tadını çıkarıp irdelemenizi isterim. Keyifli okumalar...
"Nasıl gidebilirim yüreğim buradayken?"
Ah Romeo, Ah Juliet..!
Nasıl sever iki insan birbirini gerçekten, nasıl anlatır sevdiğini, neye benzer sevilen, sevince nasıl akar zaman, sevgi için nelere değer? İşte size Romeo ve Juliet'in hikayesi.
İlk önce Özdemir Nutku'dan bahsetmek istiyorum. Henüz kitabı açıp da 'Romeo ve Juliet Tragedyası Üzerine' başlıklı yazıyı okurken bana gerçekten yapılabilecek en iyi çeviriyi yapmış hissi verdi. Çünkü çevirmeniniz aynı zamanda yönetmen olduğundan hikayeyi yansıttığı kadar oyunu da bir güzel oynatıyor zihnimizde. Ve bu yazıyı okumamla kitabı okurken ayrıntılara imgelere daha bir dikkat etmiş buldum kendimi.
Shakespeare bana hikaye ve şiiri aynı anda okuyormuşum hissi veriyor. Öyle güzel harmanlıyor ki ortaya okuması çok keyifli bir tragedya çıkarıyor. Hani deriz ya hep yazarın farkı hikayede değil anlatış biçimindedir diye, Shakespeare bu yüzden Shakespeare. Onun o şiirsel kalemi, karakterleri, karakterlerine yaptırdığı konuşmalar ve kullandığı imgeler... Gerçekten başka bir tat bırakıyor. Shakespeare okurken gerçekten doyum alıyorsunuz. Belki en bilinendi Romeo ve Juliet lakin ben okurken sanki bu tragedyanın sonu farklı bitecekti bildiğimden, öyle hissettim. Yani sonunu bilmeme rağmen her satır öyle çekiciydi ki bana sonunu bildiğimi unutturdu.
"Daha acıklı bir öykü yoktur, bunu böyle bilin
Bu öyküsünden talihsiz Romeo ve Juliet'in."
#alıntı
"Siz insanlar," dedim. "Bir şey hakkında konuşurken, hemen şöyle söylemek zorunda hissediyorsunuz kendinizi: 'Bu aptalca, bu akıllıca, bu iyi, bu kötü !' Bütün bunların ne anlamı var? Sırf bunları söylemek için mi olayın içyüzünü araştırıyorsunuz? Onun niçin olduğu, niçin olması gerektiği şeklindeki sebepleri kesinlikle
Genç Werther'in AcılarıJohann Wolfgang Von Goethe · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2021121,2bin okunma
"Şu büyükler ne kadar tuhaf oluyorlar!" Bu cümledeki tuhaf büyük olmak istemiyorsanız tutun Küçük Prensin elinden de çıkın yolculuğa. Onun gözlerinden bakın şu koca koca insanlara, hayvanlara, çiçeklere... Sizin olan neden kıymetli, sizden uzak olan sizi nasıl mutlu eder... Tüm bunları bir çocuğun gözünden öğreniyorsunuz, ve en özeli çocuk gibi bakmak ne anlıyorsunuz...
"...her yeni gün bir mucizedir."
Veronika Ölmek İstiyor... Bir yolculuğa çıktım yerimde oturarak. Keşfettim, öğrendim. Paulo Coelho bir zamanlar kendinin de tanık olduğu o dünyayı (farklıların dünyasını) bize sunuyor. Hem o dünyayı en yakından içindeymişçesine görüyor hem de Veronika ile kendinize sorular soruyorsunuz. Yer yer üzülüyor, yenik düşüyor sonra umudu ve en önemlisi kendinizi buluyorsunuz. Ben buldum mu kendimi bilemem ama bir ara ne kadar huzursuzsam sonuna geldiğimde içim rahattı. Veronika beni etkiledi ama sadece beni değil dünyasındaki insanları da. Neden çok okunduğunu anladım neden daha çok okunması gerektiğini de. Okumayan kim kaldıysa okumalı ve okuyanlar da belki yenik düştüklerinde ellerine tekrar almalı.
"Yalnızlık önemli, kayda değer düşüncelerdir; derin düşüncelere dalma, sükûnet, bilgeliktir."
Genç Bir Doktorun Anıları; sıkılırım diye bir türlü başlamayıp tam da fakülte açılacakken okumaya başlayıp açıldığı gün bitirdiğim kitap. Belki de daha doğru zaman olamazdı bir tıp öğrencisi için, benim gibi bir öğrenci için. Bu yorumu tüm okurlara hitaben yapmak konusunda ne kadar başarılı olurum bilemiyorum çünkü ister istemez bir tıp öğrencisi olarak okudum. Çünkü öyle bir başladı ki kitap mesleki olarak en büyük kaygıma hitap etti. Bu noktada kitabı seveceğimi anladım.
Ve evet bir doktor var. Onun yaşadıkları, mücadeleleri var. Öyle ki günümüzde bile zorken düşünün o zamanları. Nelerle karşılaşıyor, nelerle mücadele ediyor, korkuları ne, yüzleştikleri ne. Kendini keşfediyor, güvenmeye başlıyor ve çok şeye şahit oluyor. Onunla kaygılanıp onunla seviniyorsunuz onunla düşünüyorsunuz ben olsam napardım acaba diye. Tüm bunlar kitabı iyi ki okudum dedirtti. Yazarı da doktor bu da nasıl bu kadar iyi anlatıldığını açıklıyor. Ben bu kitaptan payıma düşeni aldım umarım siz de alırsınız. Keyifli okumalar.
Altıncı Koğuş
"Akıl yeri doldurulamaz bir zevk kaynağıdır."
Öncelikle bu naif kitap birkaç aydır elimdeydi. Okumak için uygun zamanı bekledim. Çünkü tahminim derin felsefi cümleler olduğunu söylüyordu. Ancak öyle değilmiş ve sanırım en çok ilgimi çeken de bu oldu. Çünkü yazar o düşünceyi öyle güzel bir şekilde aktardı ki bize zihnimizi yormadan adeta yüzümüze vurdu. İçeriğe çok girmek istemiyorum çünkü kendimi tutamayacağımı biliyorum. Yalnızca şu beni biraz şaşırttı. Bilindiği üzere kitabın arka kapağında yazdığından rahatlıkla söyleyebilirim ki bir doktor ve hastanın konuşmalarından doğuyor kitabın özü. Ben kitap boyu bu konuşmalar hakim olacak sanmıştım. Gördüm ki yazar daha farklı bi yol seçmiş. Daha etkili bir yol. Yine de o konuşmalara biraz daha şahit olabilmek isterdim. Yani biraz tadı damağımda kaldı. Kitabı okumanızı tavsiye ederim arkadaşlar hatta ben de keşke bekletmeseydim.
