Oblomov'u okuyunca aslında kendimden bir parça da gördüm. Bu yüzden kendime de kızdım...
Zengin, soylu ve iyi çalışkan bir aileden gelmesine rağmen tembelliginden dolayı düştüğü acınası durum okurken zaman zaman sinirlendiğim, kitabı bi' kenara atıp yeter bu kadar da olmaz dediğim kısımlar oldu. Bunun nedeni açıktı çünkü ben de zaman zaman erteleyen ve tembelliği seçen biriyim. Tabi Oblomov bu durumu arşa çıkarıyor, abartıyor ve bu kadar da olmaz dedirtiyor. Belki de imkanımız olsa biz de aynısını yapmak isteyeceğiz ve yapacağız da. Oblomovluk işte burda kendini gösteriyor.
Oblomovluk yapmayanlara saygılarımla..
