Sen
Sen kalbimde açan bir çiçek
Sen mutluluk sebebim
Sen gün ışığım
Sen canıma can katan
Sen nefesime nefes
Sen acıma ortak
Sen neşeme ortak
Sen neşe kaynağım
İyikimsin iyiki tanışım seni
.........
Proletarya
Proletarya, esas olarak sanayi işçilerine ve ikincil olarak da diğer ücretlilere atfen kullanılır. Proletarya, herhangi bir üretim aracından mahrum bırakılan ve emek gücünü üretim araçlarının sahibi olan kapitalistlere satmak zorunda olan bir sınıftır. Kapitalist işverenle- rin kendilerine ayırdığı artı-değerden çok daha küçük, az bir geçim ücreti
Sayfa 188Kitabı okudu
Benim de önümde şafaklar var, ama hiçbiri renkli değil! Artık asla mümkün olmadığına inandığım mutlak saadet ve acıma bir arkadaş bulmak şu anda bana mümkün görünüyor, önümde uzanan gelecek yıllarımın ufku üzerinde altın bir olasılık.
Ama sakat bir beden kadar, sakat beyin de benden karmakarışık bir acıma ve öfke duygusu yaratır.
Sayfa 220 - Can Sanat YayınlarıKitabı okuyor
Övgüler olsun acıma duygusuna
"Ünlem işaretlerinin rahatlığına karşı savaşmam gerek. İnsanları daha çok soru sormaya zorlamam gerek. Kendi, kendime acıma duygumu yok etmek, acının yaşamın tadı tuzu olmadığına kendi kendimi inandırmam gerek. Yaşamın tadı tuzu mutluluktur, ve mutluluk diye bir şey vardır; mutluluğun peşinden koşmaktır gerçek mutluluk."
"Bu gözler artık sadece acıma bekliyor, yaralara dokunulmasın, deşilmesin, irinler akıtılmasın istiyordu."
“Beklenmedik bir felaket anında, bu felaketin dışında kalan insanlarda hep görülen, dile getirdikleri en içten acıma, acıları paylaşma duygularına rağmen, hiç kimsenin, en yakınlarımızın bile, kapılmaktan kendilerini alamadıkları tuhaf bir sevinç duygusu içindeydiler.”
Yol arıyordum kendime. Her bir kelam, yol arkadaşı oluyordu bana. İçim acıyordu ama kelimeler acıma derman oluyordu. Öylesine ağlama isteğiyle dolmuştum ki gözlerimin buğusu kelimeleri bulandırıyordu. Bu sefer de ezbere okuyordum. Dilim damağım kurumuş, ellerim titrek, yüreğim şaha kalkmıştı. Ama bir söz süzülüyordu kalbime:
"Kun fe yekün" (Ol der ve olur).
“İçkide anlayış ve acıma arıyorum ben…Daha çok acı çekmek için içiyorum!”
Sayfa 22Kitabı okuyor
MAHKÛM - Etmeyin Reis Bey, siz ağlayamazsınız! Ağlayabilseydiniz, anlayabilirdiniz!
REİS BEY - Siz de benim hakkımda hüküm veriyorsunuz.
MAHKÛM - Bir kere de ben vereyim Reis Bey; hem de sehpadan, tepeden, en yüksek kürsüden hüküm vereyim... Siz merhametten, acıma duygusundan yalnız kötülük doğacağına inanmışsınız. Yerinde haklısınız. Fakat ondan ne büyük iyilik doğacağını unuttuğunuz için, en büyük hakkı kaybediyorsunuz. Rahmet, kaldırılmış sizin kalbinizden... Buz çölünde yol alıyorsunuz!
Belki de onun güzel ruhu, daha iyi bir dünyaya uçup giderken bizi bıraktığı bu dünyaya kederle bakmış; benim üzüntümü görmüş, üzüntüme acımıș ve beni teselli etmek, kutsamak için sevginin kanatlarında, göksel bir acıma gülümsemesiyle yeryüzüne inmişti.
Sayfa 138Kitabı okudu
Ama ağlarım :’(
Yazdıklarında hep bir diklik, alaycılık, keskin bir eleştiri, “espri komik” olan, satırlarında acıma, gönül kırıklığı, yalnızlık acısı, hüzün gibi duygulara pek rastlanmayan Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın ölmeden önce son sözü: “Kedilerimi iyi doyurunuz!” olmuş.
Sayfa 174Kitabı okudu
Acımayana acıma. Yak geç. Bırak yaktığın köprüler yolunu aydınlatsın.