Ah, kalbim soğuktan, yalnızlıktan, etrafımda kimselerin olmamasından nasıl da acıyor!
Yaramın nerede olduğunu bilmiyorum. Yalnız bir yerlerim acıyor. Çok acıyor.
Küçük devlet ama hizmetleri kim görüyor çocuklan kim okutuyor. Okulları kim açıyor. Hastaneleri kim açıyor hocam?
Onları Müslümanlar kendileri yapıyor.
Yani sivil toplum...
Sivil toplum, vakıf...
Sayfa 114 - Ufuk YayınlarıKitabı okudu
Bazen..
"..gözlerim..bazen o kadar zayıf görüyor ve acıyor ki saatlerce karanlıkta oturmam gerekiyor. Kendimi kilitlemem gerekiyor. Bazen, arada sırada..."
Sayfa 20Kitabı okuyor
...her şeye inanmak insanın başına ne işler açıyor.
Yüreğim bunca aldatılmayı,bunca ihaneti kaldıramıyor. " Keşke daha önce ölüp gitseydim" diyorsun... Demek için acıyor. Kendini suçlu buluyorsun. Yalniz kendini mi?
Yaramın nerede olduğunu bilmiyorum. Yalnız bir yerlerim acıyor. Çok acıyor...
Sayfa 211Kitabı okudu
"Acıyor mu?"
"Artık acımıyor... Sen geldin."
Sayfa 132 - Hep kitap yayınları, 1. BaskıKitabı okuyor
Özlediğim hiçbir şey yok. Hayatım acıyor. Bulunduğum yer acıyor, kendimi bulabileceğimi düşündüğüm yer çoktandır acıyor.
Sayfa 242Kitabı okuyor
“Zaman geçti deniyor ya hep. Kimse söylemiyor, geçiyor da nereye gidiyor? Bu meret kaybolmuyor ki. Bir katil gibi dokunduğu her yerde izler bırakıyor. Benim ellerimde, yüzümde derin yarıklar açıyor…”
Sayfa 76 - hep kitapKitabı okuyor
Uğuldayan ve hep uğuldayan
Bir orman kadar üşüyorum şimdi
yanlış rüzgarlar esiyor dallarımda
yanlış ve zehirli çiçekler açıyor.
“…canım acıyor ama ağlamıyorum. Hem büyüdüm hem de ağlasam koşup gelicek kimse yok.”
İlginç bir durum yaşıyoruz günümüzde, dijital ortama bağlanmadığımızda huzursuz oluyoruz. Bağlantısızlık endişesi. İnsanlar zamanın içinde, zamanla tek başlarına ne yapacaklarını bilemeyebiliyor. Yoğunlaşamıyor, sıkılıyor, hemen akıllı telefonları açıyor, mesaj yazıyor veya oyun oy- nuyorlar. Bir şeyin parçası olmak istiyorlar. Birinin kapsama alanında olmak istiyoruz. Oysa sıkıntıdan kaçarak değil ancak ona katlanabilmekle içe döner ve ruhsal manada gelişiriz.
Sayfa 68 - Kapı yayınları
Hayatın suretlerinin albümüne baktıkça,mutluluk çatlaklarında sızıntılar…Kanamak böyle bir şey…
Hangi zaman onaracak vedasız gidişlerini?Enkazların arasında yaban çiçekleri açıyor,umut olsun.Yaşanmamış günleri saymıyorum,yaşanmışlara rehindir,bedeli ödenememiş.
Sayfa 43Kitabı okuyor
sevgim acıyor.
kimi sevsem...
kim beni sevse...
