Calvin'in püriten ahlak anlayışı, daha işin başında, bir şeyleri keyifle ve serbestçe tadına varmayı "günah"la bir tutar. Ve her şeyi, dünyevi varlığımıza renk ve kıvraklık katan ne varsa; ruhumuzu huzur içinde dinlendiren, yücelten, kurtaran ve rahatlatan ne varsa, hepsini -en başta sanat- nafile, can sıkıcı, gereksiz şeyler olarak mekruh görür.