Tehlikeli Oyunlar' a dair...
Okurken zorlandığımı itiraf etmeliyim. Hatta bu kitabı okumama aylarca ara da verdim. Ama devam ettim ve bitirdim. Zorlanmış olabilirim ama etkileyiciydi, beğendim ve iz bıraktı.Hikmet Benol diye bir gerçek vardır. Çoğu yerde, hepimizin yaşadığı ama kulak vermediği durumların, hislerin betimlemeleri beni hayran bıraktı. En çok Oğuz Atay'ın zekasına hayran oldum ve büyük saygı duydum. Zor kitaplardan... 
Tehlikeli Oyunlar
"Bir şeyleri sevmek istemiyorum," diye itiraf ettim. "Bir daha kimse bana o makarnadan yapmayacak. Bir daha o takıları takmayacağım. Buraya alışamam ya da sevemem çünkü sonsuza kadar burada kalmayacağım. Sen hep istediğin şeylere sahip olmuşsun, hiç istediğin ama ulaşamadığın bir şey olmamış, hiç sevdiğin şeyler elinden alınmamış, bunu nasıl anlayacaksın ki?"
Sayfa 189 - Martı YayınlarıKitabı okuyor
Paraşüt
Manzara harikaydı, tüm ekipmanımla uçurumun kenarında atlamak için nefesimi sakinleştirmeye çalışıyordum. Cebimdeki bitter çikolatanın yarısını iki ısırıkta ağzıma attım ve kalanını cebime geri koydum. Çikolata tadında 3'ten geriye doğru saydım ve kendimi aşağıya bıraktım. Sanki ruhum bedenimden ayrılmışçasına boşluğa doğru düşüyordum. Biraz
448 syf.
·
Puan vermedi
siz hiç babanızdan nefret ettiniz mi?
ben ettim.
siz de ettiniz.
belki benden daha fazia ama asla daha azı değil.
her insan öldürür sevdiğini, demiş ya şair, hayır. jer baba en az bir kez katleder kızının ruhunu. ve bilir. katledilen ruhun getirildiği çarmıhtan kurtulduğu an, ömür boyu saklanır ve bir daha aynı bakmaz küçük kızları babalarına.
Hayatımı sonsuza dek değiştiren o yere ben de sessizce veda ettim. Orası, büyükbabama dair hiçbir mezarlığın barındıramayacağı kadar çok anıya ve gizeme ev sahipliği yapıyordu. Asla ayrılamayacak şekilde birbirlerine bağlıydılar. O ve ada. Artık ikisi de yitip gittiğine göre bana olanları günün birinde gerçekten anlayıp anlayamayacağımı merak ettim: neye dönüştüğümü, neye dönüşeceğimi. Büyükbabamın sırlarını çözmek için gelmiştim adaya ama o arada kendiminkini keşfetmiştim. Cairnhorm'ün gözden kayboluşunu izlemek, o gizemi açığa çıkaracak tek anahtarın karanlık dalgalar arasında kayboluşunu izlemek gibiydi.
Ve sonra ada aniden görünmez oldu; sis dağı tarafından yutulmuştu.
Sanki asla var olmamış gibi.
Sayfa 25Kitabı okuyor
Bu bana çok tanıdık geldi. Benimde bir hastane dönemim oldu. Daha önce hastaneye sadece grip için giden ben için bayağı ağır bir hastane sürecim oldu. Haftalarca kaldım. Hastaneden çıkmama izin vermediler. Bahçeye çıkmam bile yasaktı. O zamanlar çok ağladım. Her zaman ağlamamaya direnen ben o zaman anestezide, uyandığım zaman çok ağladım. Annem
Elbette ben bir çocuğa kızma yeteneğine sahiptim. Bunu kendi kendime itiraf etmek istemiyor, böylece bir başkasının böyle öfkeye kapıldığını gördüğümde onun duygularını anlamak yerine onu yargılıyordum. Sonra içimde bulunanın kişinin kendisi değil, her bir kişi tarafından sergilenen nitelikler olduğunu idrak ettim. Ben o trendeki öfkeli kadın değildim, ama onun o anda sergilediği sabırsızlık ve hoşgörüsüzlüğe sahiptim.Keşfettiğim sey, en katı biçimde yargıladığım kişiler gibi davranma potansiyelimdi. Başkalarında gördüğümde beni en çok rahatsız eden özellikleri kendi içimde bulmam gerektiğini açıkça anlamıştım. Onları kapatmış olduğum odalar olarak görüp tanımaya başladım. Eğer kötü bir gün geçirmiş olsaydım benim de çocuğuma bağırabileceğimi kabul ve tasdik etmek zorundaydım. Sonra evsiz bir insana bakıp kendi kendime, "Eğer benim de bir ailem ya da bir eğitimim olmasaydı ve işimi kaybetmiş olsaydım, ben de evsiz olabilir miydim?" diye sordum. Yanıt evet idi. Eğer hayatımın koşullarını değiştirseydim, hemen her farklı şeyi yapabileceğimi ve olabileceğimi görmek kolaydı.
Mutlu, üzgün, öfkeli, açgözlü ve kiskanç, her türlü insan olmaya çalıştım.
Sayfa 49Kitabı okuyor
önceleri şey sanırdım her sey kendiyle müsemma
ağarmaz derdim saçlarım kesilmez hiç soluğum
hepsi olurmuş meğer gölgelerini gördüm hepsinin
sahi diz kapağıma bir kedi çizdim dün gece
sonra sevmediğim ne varsa yaptım hepsini bir bir
birama şeker attım seni ağlarken düşündüm
anneme bağırdım biraz kendimden nefret ettim
daha kötü şeyler de yapacaktım ama yoruldum
yoruldum ve yıllanmış battaniyeme sığındım
Sayfa 23Kitabı okuyor
Sen her gün köşe başlarında yırtık urbanla kirli ellerinle avuç açan sefil insan inan yok farkımız birbirimizden sen belki tüm yasaminca dilenecek beklediğin beş kuruşu bile vermezse ötekinden isteyeceksin ama ben tüm yaşamın boyunca tek bir kez dinlendim bu acımasız kalbin sevdası ile alevlendim öylesine boş öylesine açık kaldı ki elim yemin ettim bir daha dilenmeyecegim
Yükselişim diğerlerinden farklı olsa da yine de değersiz bulunabilirdim ve cezamında en az onlar kadar ağır olacağını hayal ettim,ancak bununla başa çıkacak zihinsel kapasitem yoktu.Hayır.Bu bir yalandı.Bununla uğraşmak istemiyordum.Gitmeliydim ama odadan çıkamıyordum.Hawke'i durdurmuyordum.Neden hala burada benimle olduğunu anlamasam da kararımı vermiştim.Dilimle alt dudağımı nemlendirirken,başım döndü ve hatta biraz kendimden geçtim ve ben daha önce hiç bayılmamıştım.O inanılmaz derecede kalın kirpikleri inmiş ve bakışları ağzıma o kadar odaklanmıştı ki beni adeta gözleriyle okşuyordu.Ürperdim.
Sayfa 51Kitabı okuyor
Nasıl dayandım bilmiyorum ama dayandım. Onun mutlu olduğunu düşünüp teselli ettim kendimi.
Sayfa 101Kitabı okudu
