Sen zamanla yaralar iyileşir, duvarlar insanı saklar sanıyorsun, ama öyle değil. Bir şey insanın yüreğine yerleşince kimse onu yerinden sökemez!
Sayfa 29 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Yine de bana karşı çıkabilir ve şunu sorabilirsiniz: İyi de, bu işin çok fazla çaba gerektirdiğine, hatta kişinin teyzelerini öldürmesine bile neden olabileceğine, öğle yemeklerine kesinlikle geç kalmasına neden olduğuna ve bazı çok değerli öğretim üyeleriyle boğaz boğaza getirebileceğine inanmanıza rağmen, neden kadınların kitap yazmasına bu kadar önem veriyorsunuz? Size şunu itiraf etmeliyim ki, beni kısmen bencilce olan birtakım duygular motive ediyor. Eğitimsiz İngiliz kadınlarının pek çoğu gibi ben de okumayı seviyorum. Öyle ki, birkaçını birlikte okumaktan da çok hoşlanıyorum ama son zamanlarda okuma alışkanlığım bir miktar tekdüzeleşti. Tarihle ilgili olanlarda çok fazla savaş var; biyografilerin neredeyse tümü büyük adamlar hakkında; şiir deseniz, gittikçe kısırlaşma eğiliminde ve kurmaca edebiyat ise — ama size modern kurmaca edebiyat eleştirmeni olarak da beceriksiz olduğumu sergilemiş bulunmaktayım — o yüzden, o konuda başka bir şey söyleyecek değilim. O nedenle sizlerden, konu ne kadar önemsiz ya da kapsamlı gibi görünse de asla duraksamamanızı ve olabilecek her türden kitap yazmanızı isteyeceğim.
Mendilimde Kan Sesleri
Her yere yetişilir,
Hiçbir şeye geç kalınmaz ama
Çocuğum beni bağışla,
Ahmet Abi sen de bağışla.
Boynu bükük duruyorsam eğer
İçimden öyle geldiği için değil,
Ama hiç değil. 
Edip Cansever
Hayatımız göründüğü kadar basit değil
ama anlaşılmaz gibi de değil öyle
çoğunu unuttuk belki şimdiden
belki bitti birtakım bekleyişler
umutlar da bitti bir zaman, sevgiler de
ama unutmayalım
zulüm de biter hayatımızda
Sayfa 13 - EverestKitabı okudu
Dosto okusaydı madalya takardı. Ben de takardım sana...
Biliyorum ya, iyi birisi ve kalbinin en derinlerinde yardımsever olduğunu, sen herkese yardım edersin, senden ricada bulunan yabancıya bile. Ama senin merhametin öyle tuhaf ki, herkese elleri alabilecek kadar almasına açık olan bir merhamet, büyük, sonsuzca büyük iyilikseverliğin, ama o - beni bağışla- tembel.
Uyarılmak istiyor, alınmak istiyor. Sen çağırıldığında yardım edersin, senden rica edildiğinde, utancından yardım edersin, zayıflıktan (yardım edersin) ve mutluluktan değil. Sen - bırak da açık açık söyleyeyim - ihtiyaç ve sefalette olan insanı, mutlu insandan fazla sevmiyorsun.
Sayfa 106Kitabı okudu
"Bir keresinde konferansta bir kadınla tanışmıştım. Bize futbol takımındaki bir çocukla aralarında bir şey olması için çok çabalayan genç bir kızdan bahsetmişti. Çocuk kızı reddetmiş ve kıza çok çirkin olduğunu söylemiş. İki yıl sonra, kız üniversitede bir çocukla tanışmış ve hukuk bölümünden mezun olduktan sonra evlenmişler, üç çocukları olmuş ve banliyöde bir evde mutlu mesut yaşamışlar. Bu hikâyenin anlatmaya çalıştığı ne sence?"
"Etki ve sonuç."
"Aynen öyle. En iyisini umabiliriz ama insanların bizi nasıl algıladığını seçemeyiz. Ama o algıların bizi nasıl etkileyeceğini seçebiliriz."
Balkan insanlarını seviyorum ya. Kendi hâlinde, hoş, sıcakkanlı insanlar. ☺️ Film de hani öyle aman aman da değil ama izlenilir.
Bu denli farklı olan Terry'nin Jeff'i gerçekten böyle sevmiş olması bir mucizeydi; ama bazen olur öyle, farklılıklara rağmen, hatta farklılıklarımızdan ötürü.
Sayfa 163Kitabı okudu
Ali'nin burun kanatlarına bazen bir çorbanın buram buram tüten kokusu çarpıyor. Hevesleniyor. Ama orada, aşevinin önünde öyle, çinko ya da bakır taslarını uzatarak duran kalabalığı Türklüğün yüzkarasıymış gibi görüyor. Hevesini içinden de, burnundan da kovuyor. Türk, hem bu denli yüceyken, hem nasıl bu kadar küçülmüş olabiliyor; buna akıl erdiremiyor. Orada aş dağıtımı yapanların insanları itip kakmaları, söyledikleri sözler de sıcak çorbanın çekiciliğini silip süpürmeye yardımcı oluyor. Ve Ali kendini daha yüce şeyler düşünmeye zorluyor. Hemen de önüne ilk çıkan güzel sözlere sarılıyor...
... ama her zaman, en karanlık anlarda bile bir ormana gizlenir gibi kafama sığınmış, beni sarsan fırtınalardan uzakta küçük bir ben, zerre kadar bir ben vardı. Ona doktor ben, diyesim geliyor. Belki biraz öyle zaten. Yüzde yüz hasta olmadım, hastaya hasta bakan, günün birinde onu iyileştirmek gerekebileceğini hesaplayan o öteki varlık hep içimdeydi.
Sayfa 131Kitabı okudu
