Altı öyküden oluşan, eğer bir yerde 1 saat kadar bekleyecek süreniz varsa size arkadaşlık edecek atıştırmalık kitaptı.
Kitaplığıma bakarken 'ben bu kitabı ne zaman aldım ya hu?' dedim. İnceleyeyim diye elime alıp, okuyup yerine koydum.
Yazar insanlık, iyilik, kötülük, mal hırsı, din, aile, kıskançlık gibi konular üzerine öyküler oluşturmuştu. Her öykünün başında İncil'den sözler yer alıyordu. Kitapta yoksulluk övüle övüle bitirilemedi. Azıcık aşım, kaygısız başım tadında fakirlik avuntularının dinle kapatıldığı bir garip öyküler silsilesiydi. Zengin olalım kardeşim ya Allah Allah yeter yani bıktım haksız yere başkaları kazanırken bizlerin de kendimizi böyle hikayelerle avutmasından sıkıldım.
Birçok kişinin okuduğu, paylaştığı kitabı nihayet ben de bitirdim. Yani öyle aman bunu mutlaka oku diyebileceğim bir kitap değildi ama vakit değerlendirmek, ya da dinlenme kitabı yapılabilir.
Sahabe hayatlarını ve hadisleri okudukça iyiliği anlatan kitaplar biraz basit kaçıyor doğrusu. İyilik nasıl olurmuş görmek isteyen onlara baksın. Çünkü zaten daha güzel ve gerçek olayları okuyorsun. Bizim kültüre ve insanlara bu az gelir diye düşünüyorum ve neden Simyacı gibi bu kadar çok okunduğunu anlayamıyorum.
Yılmaz Güney Güney, Türk film endüstrisinde hızla öne çıkmış ve eserlerinin birçoğunu Türkiye'deki sıradan işçi sınıfı insanlarının içinde bulunduğu kötü duruma adamıştır.
"70'ler tr solu prototipi gibi bir kitap. Bir dolu ustadan alıntı, bir dolu kavram kullanımı, ama son tahlilde
