Evet, son kısımlarını okumasaydım şu zamana kadar okuduğum kitapların arasında ilk yirmiye girecek bir kitaptı açıkçası.
"Ben, oğullarım ve..."
diye başlayan, devamında gelecekle ilgili büyük plan ve tasarılar içeren hiçbir cümleye saygı duymamı beklemeyin. Yazılan anormal değil (sürekli söylenen bir şey zaten) ama yazarın yarattığı karaktere asla uymadığını düşünüyorum bu tavrın. Okuyunca içimden:
"Kemalim yapmaz!"
diye haykırdım resmen.. Ayrıca bundan önce başkahramana olan bütün sempatim, karşısındaki kadının karnındaki bebeğe "oğlum" diye seslenmesiyle son bulmuştu zaten.
Neyse, genel olarak kitabın fikri gayet yaratıcı, yazarın kaleminin mükemmeliğinden ise bahsetmeme bile gerek yok. Bir distopya 80 sayfaya ancak bu kadar açıklayıcı ve etkileyici bir şekilde sığdırılabilir. Okurken hep sayfaları kontrol edip "bu kadar hızlı akmasa keşke" dedim. Ama yazar savunmaya çalıştığı felsefeyi, karşı felsefeyi yerden yere vurarak yüceltmeye çalıştığı için gülünecek duruma düşmüş. Kendi felsefesini anlatmak için kullanması gereken eforun tamamını karşı tarafı yermeye vermiş ablamız. Yani, bu kadar abartmasına gerek yoktu, gerçekten.
...
Ama,
Ama okunur ♡
![TARIK SARI [[ Meftun Muvahhid ]]](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F1102249_1693816817_6ZE3W.jpg){kind=small}
