‘’Selim öldü. Selimlik de ölmüştür.’’
Ve her başlangıç, taze bir yaşamla ortaya çıkarken,
Bir ölümden doğdu bu roman.
Bu ölümle doğuşun sebebi, Atay’ın her daim üzerinde düşündüğü ve ölene dek de bundan vazgeçemediği (yarım kalan kitabı, bazılarımız için hala kabuk bağlamaz bir yaradır) bir kavramdı. Bu kavram, bizzat Atay’ın da ifade ettiği
“Neden distopya türü klasikler sürekli olarak geleceği tahmin edebilme yetisine sahiptir?” diye birçoğumuz bu konu üzerinde kafa yormuşuzdur. Bana kalırsa bu olaya zemin hazırlayan iki klişe metot var aslında. Bunlardan ilki, totaliter rejim tarafından baskı ile toplumun sindirilmeye zorlanmış olması bir diğeri de ilkine nazaran daha masum görünen
Korku, insanın elindeki şeylerin aslında ne kadar değerli olduğunun farkına vardırır.
Zweig gerçekten ilginç bir karakter. İnsana dair ne varsa harika bir şekilde aktarıyor, yazardan çok psikolog gibi. Korku'da eşini aldatan bir kadının yakalanma korkusuyla yaşadığı buhranı olağanüstü bir şekilde anlatıyor.
Irene Wagner sekiz yıllık
Üç öyküden oluşan kısa bir kitap olmasına rağmen kitaptan çok etkilendim. Belki okulda ödev olarak verilen kitaplara soğuk bakıp beklentimi düşük tuttuğum içinde olabilir tabi. Ama Dostoyevski “Hepimiz Gogol’ün ‘Palto’sundan çıktık.” dediyse boşuna değil bu. Ve kitabı bana hediye etme nezaketi gösteren çok kıymetli dostum da bu kitabı seçtiyse bu
Bir kitabın en mühim görevi bana göre okura sorular sordurması. Bu yüzden görevini layıkıyla yerine getiren Ada’nın bende bıraktığı izleri sizlerle paylaşmak istiyorum. Zihnimde onlarca cümle uçuşup birbirine karışırken, bu salgın döneminde, sosyal bağlarımızın ne kadar önemli olduğunu da anlamaya müsait ruh halimle, kitap hedefini 12’den vurdu
"Hiçbir şey hissedemeyen insanlar nasıl ağlar?"
Çarpıcı bir kapak yazısı ama, değil mi?
Kitabın konusu aleksitimi(duygusal sağırlık) hastası olan bir çocuğun bakışından dünyasının görünüşünü içeriyor.
Dünyamız ve içinde ki müdavimleri farklı dediğimiz kategoriye giren, bütüne her yönden uyum sağlayamayanları ucube diye etiketleyen bir
Efendim, okuduğum bu kitap hakkında bir sayfaya önemsiz bir kaç cümle yazmak istedim ama evdeki bütün kalemler ayaklanma çıkarmış. Neymiş yazılarım onları tüketiyormuş. Üstünde ismimin yazılı olduğu kalemin başının altından çıktı bütün bu işler biliyorum. Diğerleri okuma-yazma bilmez ki! Her neyse onları ikna etmek için çok uğraştım, bana bazı
Kitap edebi bir değeri olmaktan öte, edebi değer taşıyan güzel bir insanın hikayesini konu almış. Fakat yazar kitap içerisinde çok fazla tekrara düşüyor. Cümleler kısa, basit, zorlama ve taraflı.
Okunabilir mi ? Evet!.. Ama çok da aranılır değil.
Dönemin Dünya ve Türkiye siyasi /toplumsal tarihinden kesitler verilmiş ancak hepsini yazarın kendi gözünden okuyabiliyorsunuz. ( Onun söyledikleri dışında bir düşünce aklınıza geldiğinde otomatik karşıt hissediyorsunuz kendinizi)
Yazarların her ne kadar bir görüşe sahip olsalarda objektif kalem tutmaları gerektiğine inanıyorum.
Yeşil MürekkepOsman Balcıgil · Destek Yayınları · 20164,993 okunma
Virginia Woolf, Cambridge ve Oxford’da sunmak için “Kadın ve Kurmaca Edebiyat” hakkında konuşma yapmak için bu eserde anlatılanları kaleme alır. “Kendine Ait Bir Oda” vurgusu ekseninde kadınların edebiyat ve sosyal hayat içindeki yerine “edebî eserler üzerinden” değinir.
Asıl soru şudur:
Neden kadınların bir Shakespeare’i yoktur?
Kadınlar
ARTIK, EN SIRADAN ÇİÇEĞİN AÇMASI İÇİN BİLE DÜNYANIN ŞİDDETLİ DOĞUM SANCILARI ÇEKMESİ GEREKİYOR...
(İlk kısımda anlatılanlar yarı gerçektir.)
1890 yılı FA Cup finalinde Blackburn Rovers ile Sheffield Wednesday takımları karşılaşmaktadır. Maç bitince Kraliçe Victoria saraya dönmüş beş çayını yudumluyordu. Güneşli bir Londra akşamüstüydü. Kapı
